မတရားတဲ ့အမိန့္ဟူသမွ်........တာ၀န္အရဖီဆန္ၾက

ဘေလာ့ဂါ စစ္မွန္လွ်င္ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္သူ၏ အခ်ိန္ကို ေလးစားသည္။ ကိုယ္က်ဳိးတစ္ခုထဲၾကည့္ၿပီး အထက္လူႀကီး မ်က္ႏွာရဖို႔ ေပါက္ကရ ေရးေနသူကိုလည္း ဘေလာ့ဂါဟုပင္ နာမည္ မတပ္ထိုက္ပါ။ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါမ်ားသည္ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ဳိးကို ခ်စ္သည္ဟု တစာစာေအာ္ၿပီး ႏွိပ္စက္ကလူ ျပဳေနသူမ်ားထက္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေ၀ဖန္သည္။ ေထာက္ျပသည္။ ဒါကို မလုပ္ရ မေရးရ ဟု တားဆီးပိတ္ပင္ျခင္းသည္ တရားမွ်တမႈ ႐ွိရဲ႕လား။ “ငါတို႔ကေတာ့ တစ္သက္လံုး ဘယ္ေတာ့မွ မွ်မွ်တတ လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး” ဟု ေျပာလာမည္ ဆိုရင္ေတာ့ အမွန္တရားကို ဘယ္ေတာ့မွ ဖံုးကြယ္ထားလို႔ ရမည္ မဟုတ္ပါ။

လူတုိင္းမွာ ကိုယ့္အယူအဆကို တင္ျပခြင့္ ရိွပါတယ္။ လက္ခံတာ လက္မခံတာက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ့ ဆုံးျဖတ္မႈပါပဲ။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ့္အယူအဆ၊ ကုိယ့္ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ ကုိယ္ရွင္သန္ေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ့ လုိလားခ်က္ နီးစပ္ႏိုင္သမွ် နီးစပ္ဖုိ႔ပါပဲ။ လူေတြရဲ့ သေဘာကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ ႀကိဳက္ရင္ ေထာက္ခံမယ္၊ မႀကိဳက္ရင္ ကန္႔ကြက္မယ္။ ဒါပါပဲ။

မိမိအယူအဆကို မိမိ ႀကိဳက္သလို မွတ္ေက်ာက္တင္လုိ႔ ရပါတယ္။ စာဖတ္တဲ့လူက သုံးသပ္ဆုံးျဖတ္သြားမွာပါပဲ။

မိမိအယူအဆနဲ႔ မတူရေကာင္းလားဆိုၿပီး တဖက္သားကို ၿခိမ္းေျခာက္တာဟာ အင္မတန္ ေအာက္တန္းက်တဲ့ လူသိမ္လူမႊားေတြရဲ့ စိတ္ဓာတ္ပါပဲ။ လူတေယာက္ကို ဘယ္လို ဒုကၡေပးရပါ့မလဲလို႔ စနစ္တက် အကြက္ခ် လုပ္ေဆာင္ၿပီ ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီလူကို `လူ´ လို႔ေတာင္ သတ္မွတ္ဖု႔ိ အေတာ္ခဲယဥ္းသြားပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းတာကေတာ့ ဒီေန႔ေခတ္ ျမန္မာျပည္မွာက လူမဟုတ္တဲ့ လူေတြရဲ့ ဒဏ္ကို လူပီသတဲ့ လူေတြက ခါးစည္းခံရတာပါ။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ ေျခလွမ္းေတြကိုေတာ့ ရပ္ပစ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဆက္ေလွ်ာက္ရမွာပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြကို ခ်ခင္းျပေနရအုံးမွာပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ ခ်စ္တဲ့ ျပည္သူနဲ႔ တသားတည္း ရိွေနဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနရအုံးမွာပါပဲ။ ရန္စတိုက္ခိုက္သူေတြကိုလည္း တြန္းလွန္ရအုံးမွာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ `စည္းလုံးမႈ´ ရိွဖုိ႔ေတာ့ အရင္ထက္ ပိုလိုအပ္ေနပါၿပီလို႔ ထင္မိေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါတယ္။