Tuesday, January 15, 2008

ကမာၻၾကည့္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးနဲ႔ လဒူမ်ားအေတြး

ဘယ္လိုမွ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားမဟုတ္တဲ့ နာမည္ႀကီးစင္ကာပူ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း လီကြမ္းယူးက `စီးပြားေရးနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ဗမာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ အေတာ့္ကို လဒူေတြပါပဲ။ တိုင္းျပည္ဟာ သဘာ၀သယံဇာတေတြအင္မတန္ကိုႂကြယ္၀တဲ့ၾကားက ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ စီးပြားေရးကို ဒါေလာက္ အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးစီမံႏိုင္ခဲ့တာ၊ ဒီအေျခအေနကိုဆုိက္လာတာ အံ့စရာပဲ။ တံုးလိုက္ အ,လိုက္ပံုကေတာ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အထီးက်န္အလယ္ေခတ္ကေန ထြက္ၿပီး လက္ေတြ႕ကမာၻ ေလာကႀကီးထဲ၀င္လာေအာင္ တ႐ုတ္က ႀကိဳးစားနားခ်ၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္။ က်ဳပ္လည္း ခင္ၫြန္႔ဆိုတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တေကာင္ကတဆင့္ ႀကိဳးစားခဲ့ဖူးတယ္။ က်ဳပ္တို႔ဆီက ဟိုတယ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြကို ဗမာ ျပည္သြားဟိုတယ္ေတြဖြင့္ဖို႔ က်ဳပ္အႀကံေပးမိခဲ့တယ္။ ေဒၚလာသန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမိခဲ့ၾကတယ္။ အခုေတာ့ ဟိုတယ္ေတြကေဟာင္းေလာင္း။ တကယ့္ကို စီးပြားေရးမွာဒူတဲ့ ငထံုငထိုင္းေတြကဦးစီး ေနတယ္ေလ။ ဒီလိုမ်ဳိး တကမာၻလံုးနဲ႔ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္မရွိ အဆက္ျဖတ္ထားလို႔ ရႏိုင္တယ္လို႔ သူတို႔ကယံုၾကည္ေနတာကို က်ဳပ္ နားကိုမလည္ႏိုင္ဘူး။ ေဆးေတြ ၀ါးေတြေတာင္ ထိုင္းႏိုင္ငံကေန ေမွာင္ခိုသြင္းေနရတယ္ဗ်ာ။ ဘာမွအဓိပၸာယ္မရွိဘူး။ သူတို႔တေတြ အခ်ိန္အပိုင္းအျခားမရွိ တည္တံ့ ႏိုင္မယ္လို႔ က်ဳပ္ေတာ့ မထင္ဘူး။
“ၾကည့္အံုး။ ရန္ကုန္ကအစိုးရ႐ံံုးကို ပိတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ပ်ဥ္းမနားဆိုလား ဘာဆိုလား ေခၚတဲ့၊ ဘာမွ မရွိတဲ့ေနရာကို ေရႊ႕သြားတယ္။ အဲဒီမွာ သူတို႔အတြက္ အဖိုးတန္အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းေတြနဲ႔ ေဂါက္ ကြင္းတကြင္း ေဆာက္ေနတယ္ဗ်။ အႀကီးဆံုးဗိုလ္ခ်ဳပ္ကလည္း ေငြကိုေရလိုျဖဳန္းတဲ့မဂၤလာပြဲ လုပ္
ခဲ့တယ္။ ဒီပြဲလုပ္တာကို ယူက်ဴ႕ဘ္မွာတင္လိုက္ေသးတယ္။ အဲဒီသမီးေတာ္က ဆင္ထားလိုက္တာ ခရစၥမတ္သစ္ပင္ က်ေနတာပဲ။ ဒီလိုအလြန္အကၽြံံသံုးျဖဳန္းျပတာေတြက ငတ္ျပတ္မြဲေတေနတဲ့ လူထုေတြကို သူပုန္ထဖို႔ တြန္းမွာေပါ့ဗ်။ ဘာေတြျဖစ္လာမလဲေတာ့ က်ဳပ္မသိဘူး။ ဘာလို႔လဲဆို ေတာ့ စစ္တပ္က အခရာက်ေနတယ္ေလ။ စစ္တပ္က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိရိယာတန္ဆာပလာေတြ အားလံုးကို ဖ်က္သိမ္းထားတာေၾကာင့္ စစ္တပ္ကိုဖ်က္လိုက္ရင္ တိုင္းျပည္ခမ်ာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ ဘာယႏၲရားမွမရွိဘူး ျဖစ္ေနတယ္” လို႔ ေအာက္တိုဘာ (၉)ရက္ေန႔မွာ ေျဗာင္ထုတ္ ေျပာခ်လိုက္ပါတယ္။

လီကြမ္းယူးဟာ အာရွတန္ဖိုး ဆိုတဲ့အယူအဆကို ပထမဆံုးစတင္ေဖာ္ထုတ္ရပ္ခံခဲ့သူ ျဖစ္ၿပီး အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို တြဲစပ္ေပးသူျဖစ္ပါတယ္။ စင္ကာပူ၊ တိုင္၀မ္၊ ေတာင္ကိုရီးယား၊ ထိုင္း၊ မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံေတြဟာ အာဏာရွင္စနစ္ ေတြေၾကာင့္ စီးပြားေရးတိုးတက္ခဲ့ၿပီး၊ အာရွက်ား အာရွနဂါးအဆင့္ကို တက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ေၾကာ္ျငာထုတ္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖ လက္ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံကေတာ့ လီကြမ္းယူး၀ါဒနဲ႔ ဘယ္လိုမွအံမ၀င္တဲ့ ဧရာမလြဲေခ်ာ္မႈႀကီး ျဖစ္ေနလို႔ အခုလိုညည္းေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ကေန တရား၀င္ထုတ္ေ၀တဲ့ The Voice ဂ်ာနယ္ ေအာက္တိုဘာ ၁၅၊ ၂၀၀၇ ထုတ္မွာပါတဲ့ စီးပြားေရးေဆြးေႏြးခန္းတခုကိုၾကည့္ပါအံုး။
“က်ေနာ္ ပုဂံမွာ Coffee Shop (ေကာ္ဖီဆိုင္) တခုသြားဖြင့္မယ္။ အင္တာနက္၊ ေရကူးကန္၊ Fast Food (အျမန္စား စားေသာက္ဆိုင္)၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္၊ လူသံုးကုန္ပစၥည္း အေရာင္းဆိုင္(7/11) တြဲရက္ထားမယ္လို႔ ျပင္ဆင္ေတာ့ မိတ္ေဆြတဦးက ေျပာတယ္၊ အစ္ကို ကေမာၻဒီးယားမွာ သြားဖြင့္ပါတဲ့။”
“ပုဂံမွာသြားဖြင့္ရင္ လူဘယ္ေလာက္၀င္မလဲ မေသခ်ာဘူး။ ပစၥည္းသယ္ဖို႔ ကားခပ္ညံ့ညံ့တစီးကို သိန္း (၁၅၀) ေလာက္ေပးရမယ္။ တယ္လီဖုန္းက သိန္း (၃၀) ေလာက္ ရင္းရမယ္။ သိန္း (၂၀၀) ေလာက္ ရင္းၿပီးတဲ့အထိ ခင္ဗ်ားဆိုင္ ဘယ္နားေနမွန္းမသိရဘူး။ ကေမာၻဒီးယားကို သြားလိုက္ရင္ ေတာ့ အဲဒီေငြနဲ႔ Foreign Investor (ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူ) ျဖစ္သြားမယ္။”
“ကေမာၻဒီးယားမွာ GSM(ဂ်ီအက္စ္အမ္) တယ္လီဖံုး ကတ္တကတ္ကို ျမန္မာက်ပ္ေငြ တေသာင္း၊ တိုယိုတာဖင္ေကာက္တစီးကို (၅၀) ေလာက္ပဲေပးရတယ္။ တႏိုင္ငံလံုး ေဒၚလာပဲ ကိုင္သံုးၾက
တယ္။”
ကြယ္လြန္သူ ဂီတစာဆိုႀကီး ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ (၅၀)ေက်ာ္ကတည္းက လူခၽြန္ လူေကာင္း သီခ်င္းထဲမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြကို ေခတ္မီမီကမာၻၾကည့္ ၾကည့္ျမင္ၿပီး ကမာၻကို ထိုးေဖာက္အမီလိုက္ဖို႔ လႈံ႕ေဆာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ မင္းထံုမင္းထိုင္း ေတြလက္ေအာက္ (၄၅) ႏွစ္ေရာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးအေျခအေနဟာ ဂလိုဘယ္လ္ လိုက္ေဇးရွင္းေခၚတဲ့ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ ကမာၻၾကည့္အခင္းအက်င္းနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ထိစပ္မိေနပါၿပီလဲ။ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းလႈိင္းလံုးကို ဘယ္ေလာက္ လက္ခံ စီးနင္းႏိုင္ေနပါၿပီလဲ။
ဒီေနရာမွာ တကမာၻလံုးကႏိုင္ငံေပါင္းစံုရဲ႕စီးပြားေရးေတြကို ၂၁ ရာစု ႐ုပ္ပံုကားခ်ပ္ထဲ ဆြဲေစ့ေပးဖို႔ တာ၀န္ယူထားတဲ့ ကမာၻ႔ဘဏ္ရဲ႕သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ သေဘာထားေတြကလည္း အဓိက က်လာ ပါတယ္။ ကမာၻ႔ဘဏ္ရဲ႕ ဂလိုဘယ္လ္လိုက္ေဇးရွင္း စံသတ္မွတ္ခ်က္ (၀ါ) တုိက္တြန္းခ်က္က ေယဘုယ်အားျဖင့္ (၁၀) ခ်က္ရွိပါတယ္။
၁။ ကုန္သြယ္ေရးလြတ္လပ္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းျခင္း
၂။ ေစ်းကြက္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေလွ်ာ့ေပါ့ေပးျခင္း
၃။ ႏိုင္ငံျခားတုိက္႐ိုက္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ လြတ္လပ္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းျခင္း
၄။ ႏိုင္ငံပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ပုဂၢလိကပိုင္ျပဳျခင္း
၅။ ေစ်းကြက္ေပါက္အတိုးႏႈန္းရွိျခင္း
၆။ ေစ်းကြက္ေပါက္ေငြလဲႏႈန္းရွိျခင္း
၇။ ပုဂၢလိကပိုင္ပစၥည္းလံုၿခံဳမႈဥပေဒရွိျခင္း
၈။ အခြန္စနစ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္း
၉။ ဘတ္ဂ်က္ပိုေငြ လိုေငြမွ်ေအာင္ထိန္းထားျခင္း
၁၀။ စီးပြားေရးတိုးတက္ေရးႏွင့္ ဆင္းရဲသားအက်ဳိးျပဳေရးစီမံခ်က္မ်ားရွိျခင္း
နအဖေတြ စီမံခန္႔ခြဲေနတဲ့ ျမန္မာျပည္အေျခအေနကို ဒီ (၁၀) ခ်က္နဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္တဲ့အခါ ...
အခုတမ်ဳိး ေတာ္ၾကာတမ်ဳိး၊ ေရွ႕ေနာက္မညီ၊ စိတ္ထင္ရာခ်မွတ္ထားတဲ့၊ အဓိပၸာယ္မဲ့တဲ့ တံခါးပိတ္ကုန္သြယ္ေရးအကန္႔အသတ္ေတြ၊ မလြတ္လပ္တဲ့ ေစ်းကြက္ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြဟာ ျပည္တြင္း ေစ်းကြက္မွာေရာ၊ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးမွာေရာ၊ ပံုမွန္ျပည္ပကုန္သြယ္ေရးမွာပါ ႀကီးႀကီးမားမားရွိေနတယ္။
ႏိုင္ငံျခားတိုက္႐ုိက္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြအတြက္ လက္ေတြ႕လုပ္ငန္းလည္ပတ္မႈမွာ အကန္႔အသတ္
ေတြ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို ဘာမွေျဖရွင္းမေပးႏိုင္ဘဲ ဦးေႏွာက္မသံုးဘဲနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေငြရေရး သက္သက္ကိုသာ ဦးထိပ္ထားေနတယ္။ ကိုရီးယားနဲ႔ တုိင္၀မ္တို႔က အထည္ခ်ဳပ္ကုမၸဏီေတြဟာ အလုပ္သမားေတြကို လစာေပးရာမွာ ျမန္မာ့ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေကာ္မရွင္ကတဆင့္ ေပးရပါတယ္။
ဒီအခါ ေကာ္မရွင္က လစာရဲ႕တ၀က္ကို ျဖတ္ယူထားလိုက္တဲ့အတြက္ အလုပ္သမားေတြဟာ ကုမၸဏီကေပးတဲ့လစာ (၀ါ) တကယ္ရ,ရမယ့္လစာရဲ႕ တ၀က္ပဲရပါေတာ့တယ္။ အလုပ္သမား
ေတြက လစာနည္းတာကို မေက်နပ္လို႔ လစာတိုးေတာင္းတဲ့အခါ အလုပ္ရွင္ေတြပဲ တရားခံျဖစ္ရ ျပႆနာတက္ရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ နဂိုကတိေပးထားသလိုမဟုတ္ဘဲ မီးမွန္မွန္မရလို႔ သို႔မဟုတ္ လံုး၀မရလို႔ မီးစက္နဲ႔ ေမာင္းရတာလိုမ်ဳိး စရိတ္အပိုေတြကုန္ၿပီး အ႐ႈံးေတြထပ္ေပၚကုန္တာလည္း ေနရာတကာပါပဲ။
ႏိုင္ငံပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို ပုဂၢလိကပိုင္လုပ္ရာမွာ အေရးမပါတဲ့ ႐ုပ္ရွင္႐ံုေတြပဲ အဓိက ေပးေနပါတယ္။ ေတာက္ေလွ်ာက္အ႐ႈံးေပၚေနတဲ့၊ အေရးပါတဲ့လုပ္ငန္းေတြကို ပုဂၢလိကပိုင္ လုပ္တာမရွိသေလာက္ျဖစ္ပါတယ္။ စေတာ့ေစ်းကြက္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မေပၚႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္။
ေစ်းကြက္ေပါက္အတိုးႏႈန္း၊ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းထက္ အမ်ားႀကီးေလ်ာ့နည္းေနတဲ့ အတုိးႏႈန္း
ကို ဗဟိုအစိုးရက အမိန္႔အာဏာနဲ႔ သတ္မွတ္ထားတယ္။ ဘဏ္လုပ္ငန္းေတြ ပ်က္စီး၊ အေႂကြး၀ယ္ ကတ္မရွိ၊ ေအတီအမ္ကတ္မရွိ။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၃-၄) ႏွစ္က အႀကီးအက်ယ္ျပႆနာေပၚခဲ့တဲ့ အက်ဳိး ေဆာင္ကုမၸဏီေတြ ခုထိစာရင္းမရွင္းႏိုင္ေသး။
တကယ့္ေပါက္ေစ်းထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာနိမ့္က်တဲ့ ႏိုင္ငံျခားေငြလဲႏႈန္းကို အေသဖက္တြယ္ေန တယ္။ တခ်ဳိ႕လုပ္ငန္းေတြအတြက္လည္း ေငြလဲႏႈန္းေတြ စိတ္ထင္သလို သတ္မွတ္ထားျပန္တယ္။
ျပည္သူလူထုနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြရဲ႕ ေျမယာအိုးအိမ္ အေဆာက္အဦ လုပ္ငန္းပိုင္ဆိုင္မႈ ေတြကို ေလ်ာ္ေၾကးမေပးဘဲ စိတ္ထင္သလို ဥပေဒမဲ့သိမ္းယူတာေတြ အႏွံ႔အျပား ရွိေနတယ္။ အရင္းရွင္ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ရဲ႕ အသက္ျဖစ္တဲ့ ပုဂၢလိကပိုင္ဆိုင္မႈဟာ လံုး၀အာမခံခ်က္မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ နအဖဟာ အာဏာရၿပီး (၁၉) ႏွစ္ၾကာတဲ့အထိ ပုဂၢလိကပိုင္ဆိုင္မႈကို တကယ္ အာမခံရတဲ့ ကြန္ဒိုဥပေဒတို႔၊ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ဥပေဒတို႔ကို မထုတ္ျပန္ဘဲထားတယ္။
အခြန္စနစ္ဟာ လံုး၀ပရမ္းပတာျဖစ္ေနတယ္။ တရား၀င္အခြန္နာမည္မခံတဲ့ ေကာက္ခံမႈ အမ်ဳိး
မ်ဳိးကလည္း စာရင္းမရွိ အင္းမရွိ အျပန္႔အႏွံ႔ျဖစ္ေနတယ္။ ကိုးကန္႔ၿငိမ္းအဖြဲ႕ရဲ႕ ဂိုဏ္းခြဲတခုက ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ PMG အရက္ကုမၸဏီကို အျမတ္ခြန္ က်ပ္သိန္းေပါင္း တသိန္းႏွစ္ေသာင္း (၁၂၀,၀၀၀,၀၀၀,၀၀၀) ေတာင္းေတာ့ မေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ ထိုကုမၸဏီခမ်ာ ပ်က္လုလုျဖစ္သြား တယ္။
ကမ္းလြန္သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ကေန တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၁ ဘီလီယံကေန (၂) ဘီလီယံေက်ာ္အထိ ၀င္ေနေပမယ့္ ဘတ္ဂ်က္လိုေငြ ႀကီးႀကီးမားမား ေတာက္ေလွ်ာက္ျပေနတယ္။ ေခါင္ကစၿပီး ျဖဳန္း တီး ခိုး၀ွက္ေနတာကို ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ဘူး။
စီးပြားေရးတိုးတက္ေစဖို႔ စီမံခ်က္ေတြကို ဦးေႏွာက္ရွိရွိနဲ႔ ပညာရွင္ေတြက ခ်မွတ္တာမရွိဘဲ စီးပြား ေရး ဘာမွနားမလည္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြကသာ ထင္သလိုစီမံခ်က္ေတြခ်တာကို ပညာရွင္ေတြက လိုက္နာေနရတယ္။ ဆင္းရဲမႈပေပ်ာက္ေရးဆိုတာ ဗမာျပည္မွာ တခါမွမၾကားဖူးဘူး။ တႏိုင္ငံလံုး ခ်မ္းသာဖြံ႕ၿဖိဳးေနၿပီလို႔ပဲ တေလွ်ာက္လံုး ၀ါဒျဖန္႔ လိမ္ညာေနတယ္။
တခုရွိတာက ဒီ (၁၀) ခ်က္မရွိလည္း ႏိုင္ငံတကာစီးပြားေရးသမားတခ်ဳိ႕ကေတာ့ ငါးသေလာက္ စီးပြားေရးနဲ႔ အၾကံအဖန္လုပ္လို႔ ရႏိုင္မယ္၊ ထူးျခားတဲ့အေနအထားေတြ (ဓာတ္ေငြ႕၊ ေရနံ၊ သတၱဳ စသျဖင့္) အရ အလုပ္ျဖစ္ႏိုင္မယ္လို႔ ယူဆၿပီး ၀င္လုပ္တာေတြရွိႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အရင္ တရား၀င္တံခါးပိတ္စီးပြားေရး မဆလေခတ္ကတည္းက ဟီးႏိုး၊ မာဇဒါ၊ ရွလမ္ဘာဂ်ာ၊ ဖရစ္ဇ္၀ါနာ ကုမၸဏီေတြ ၀င္လုပ္ခဲ့တာပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေလာက္နဲ႔ ကမာၻ႔စီးပြားေရး ဂလိုဘယ္လ္လိုက္ ေဇးရွင္းေလာကထဲ ေရာက္မသြားပါဘူး။
ကမာၻ႔ဘဏ္ရဲ႕ ဂလိုဘယ္လ္လိုက္ေဇးရွင္းစံႏႈန္း (၁၀) ခ်က္ကို အစိုးရပိုင္းေတြက ဘယ္ေလာက္ ျဖည့္ဆီးႏိုင္စြမ္းရွိသလဲ ဆိုတာကို ကမာၻလံုးဆိုင္ရာအစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအၫႊန္းကိန္း Worldwide Governance Indicators (WGI) project အစီအစဥ္နဲ႔ တိုင္းတာတာျဖစ္တယ္။ ဒီအစီအစဥ္မွာ တကမာၻလံုးက ႏိုင္ငံနဲ႔ေဒသေပါင္း (၂၁၂) ခုကို ၁၉၉၆ ခုကေန ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ကာလအတြင္း ကမာၻ႔ဘဏ္က ႀကီးမႉးေလ့လာထားပါတယ္။ ကမာၻ႔ဘဏ္ဟာ ဒီအၫႊန္းကိန္း (၆)ခု ေပၚကေန ကမာၻ႔ႏိုင္ငံေတြကို ဆန္းစစ္ၿပီး ဒီႏိုင္ငံေတြနဲ႔ တြဲလုပ္လို႔ရႏိုင္ မရႏိုင္ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္တာ ျဖစ္ပါ တယ္။ အရင္ကေတာ့ ဒီအကဲျဖတ္တိုင္းတာခ်က္ေတြကို ကမာၻ႔ဘဏ္က လွ်ဳိ႕၀ွက္ထားေလ့ရွိပါတယ္။ အခုမွ လူသိရွင္ၾကားထုတ္ျပန္တာျဖစ္ပါတယ္။
အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ပံု Governance ဆိုတာ တိုင္းျပည္တျပည္ရဲ႕အာဏာပိုင္က က်င့္သံုးတဲ့ ထံုးတမ္း စဥ္လာေတြနဲ႔ အေဆာက္အအံုေတြ အတြဲလိုက္ကို ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။ ဒီထဲမွာ (၁) အစိုးရေတြကို ေရြးခ်ယ္၊ ႀကီးၾကပ္၊ အစားထိုးတဲ့ျဖစ္စဥ္၊ (၂) ခိုင္မာေကာင္းမြန္တဲ့ေပၚလစီေတြကို ထိထိေရာက္ ေရာက္ေဖာ္ထုတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္တဲ့ အစိုးရအစြမ္းအစ၊ (၃) မိမိတို႔ၾကားက စီးပြားေရး လူမႈေရး အျပန္အလွန္ဆက္စပ္မႈေတြကိုစိုးမိုးတဲ့ အေဆာက္အအံုေတြအေပၚ ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသား
ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံအစိုးရတို႔က ေလးစားမႈတို႔ပါ၀င္ပါတယ္။
အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအၫႊန္းကိန္းကို တိုင္းတာရာမွာ ဘက္(၆) ဘက္ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကို ရွင္းရရင္
(၁) ျပည္သူ႔အသံနဲ႔တာ၀န္ခံမႈ ဆိုတာ ႏိုင္ငံသားေတြက ကိုယ့္အစိုးရကိုေရြးခ်ယ္ရာမွာ ပါ၀င္ ပတ္သက္ႏိုင္တဲ့ အတုိင္းအတာ၊ ဒါ့အျပင္ လြတ္လပ္စြာထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ သင္းပင္းဖြဲ႕စည္းခြင့္၊ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္တို႔ကို တိုင္းတာတာျဖစ္တယ္။
(၂) ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈနဲ႔ အၾကမ္းဖက္မႈကင္းမဲ့ျခင္း ဆိုတာကေတာ့ ျပည္တြင္းဆူပူေသာင္းက်န္း
မႈနဲ႔ အၾကမ္းဖက္၀ါဒ အပါအ၀င္ အစိုးရကို အေျခခံဥပေဒနဲ႔မညီတဲ့နည္းလမ္း သို႔မဟုတ္ အၾကမ္း ပတမ္းနည္းလမ္းေတြနဲ႔ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေစႏိုင္တဲ့ အလားအလာ သို႔မဟုတ္ ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္မယ့္ အလားအလာေတြကို တုိင္းတာတာျဖစ္တယ္။
(၃) အစိုးရစြမ္းရည္ ကေတာ့ အမ်ားျပည္သူ႔အက်ဳိးေဆာင္လုပ္ငန္းေတြရဲ႕ အရည္အေသြး၊ အစုိးရ ၀န္ထမ္းပိုင္းရဲ႕ အရည္အေသြး၊ အစိုးရ၀န္ထမ္းပိုင္းအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးဖိအားေတြက လြတ္လပ္မႈ ပမာဏ၊ မူ၀ါဒေရးဆြဲေဖာ္ထုတ္မႈနဲ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈအရည္အခ်င္း၊ ဒီမူ၀ါဒေတြကို အစိုးရ ကတာ၀န္ယူရပ္ခံမႈအေပၚ ယံုၾကည္ႏိုင္စြမ္း တို႔ကိုတိုင္းတာတယ္။
(၄) ထိန္းေက်ာင္းၾကပ္မတ္မႈအရည္အခ်င္း ဆိုတာကေတာ့ အစိုးရအေနနဲ႔ ပုဂၢလိကက႑ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရးကို ခြင့္ျပဳျမႇင့္တင္တဲ့၊ ခိုင္မာမွန္ကန္တဲ့မူ၀ါဒေတြ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကို ေရးဆြဲ ေဖာ္ထုတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မႈ အစြမ္းအစကို တိုင္းတာတာျဖစ္တယ္။
(၅) တရားဥပေဒအာဏာပိုင္စိုးျခင္း ကေတာ့ ဥပေဒဘက္ေတာ္သားေတြက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ စည္းကမ္းဥပေဒေတြအေပၚ ယံုၾကည္မႈအတိုင္းအတာ၊ လိုက္နာမႈအတိုင္းအတာေတြကို သတ္မွတ္ တာျဖစ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ရဲ၊ တရား႐ံုးစတဲ့ တရား၀င္အခြင့္ရ ဥပေဒေစာင့္ထိန္းေရးအဖြဲ႕ေတြရဲ႕ အရည္အေသြး၊ ဒါ့အျပင္ ရာဇ၀တ္မႈနဲ႔ အၾကမ္းဖက္မႈအလားအလာကိုပါ တိုင္းတာပါတယ္။
(၆) အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း ကေတာ့ ပုဂၢလိကအက်ဳိးအျမတ္အတြက္ အမ်ားျပည္သူ ဆိုင္ရာအာဏာအသံုးခ်မႈကို တိုင္းတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထဲမွာ အေသးစား အႀကီးစား အဂတိလိုက္ စားမႈေတြအျပင္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကို ေရေပၚဆီ လူ႔မလိုင္ေတြနဲ႔ ပုဂၢလိကအက်ဳိးစီးပြားေတြက “ဖမ္းထိန္း”ထားတာလည္းပါ၀င္တယ္။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံရတဲ့အၫႊန္းကိန္းရမွတ္ေတြကေတာ့ (စုစုေပါင္း အမွတ္ ၁၀၀ မွာ)
ျပည္သူ႔အသံနဲ႔ တာ၀န္ခံမ---------------------------------------------၀.၀
ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈနဲ႔ အၾကမ္းဖက္မႈကင္းမဲ့ျခင္း-----------------၂၄.၀
အစိုးရစြမ္းရည---------------------------------------------------------- ၂.၈
ထိန္းေက်ာင္းၾကပ္မတ္မႈအရည္အခ်င္း------------------------------၁.၀
တရားဥပေဒအာဏာပိုင္စိုးျခင္း---------------------------------------၃.၈
အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း------------------------------------၁.၀
တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး မျဖစ္ခင္က အမွတ္ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ အခု ၂၀၀၇-၂၀၀၈ အတြက္ဆိုရင္ ဒုတိယအၫႊန္းကိန္းက သုည သို႔မဟုတ္ သုညနားကပ္ေနမွာ မလြဲပါဘူး။
ဒီထက္ပိုအေရးႀကီးတဲ့ ေလ့လာမႈကေတာ့ ၁၉၉၆ ခုကေန ၂၀၀၆ ခုအထိ အစဥ္အဆက္ အၫႊန္းကိန္းလမ္းေၾကာင္းကို ဆန္းစစ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို (၁၀)ႏွစ္တာဦးတည္ခ်က္ လမ္းေၾကာင္းကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ အခုလိုေတြ႕ရပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအၫႊန္းကိန္း
ခုႏွစ္------------------------------------------------------(၉၆) (၉၈) (၀၀) (၀၂) (၀၃) (၀၄) (၀၅) (၀၆)
ျပည္သူ႔အသံနဲ႔ တာ၀န္ခံမွ ု----------------------------(၀.၀) (၁.၄) (၀.၅) (၀.၅) (၀.၀) (၀.၀) (၀.၀) (၀.၀)
ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈနဲ႔အၾကမ္းဖက္မႈ ကင္းမဲ့ျခင္း (၁၃.၀) (၁၁.၅) (၈.၂) (၁၂.၀) (၁၃.၀) (၁၉.၂) (၂၁.၂) (၂၄.၀)
အစိုးရစြမ္းရည္-------------------------------------------(၆.၂) (၇.၆) (၈.၁) (၅.၂) (၆.၆) (၂.၄) (၂.၄) (၂.၈)
ထိန္းေက်ာင္းၾကပ္မတ္မႈအရည္အခ်င္း--------------(၁၄.၁) (၇.၈) (၃.၉) (၁.၀) (၁.၅) (၀.၀) (၁.၀) (၁.၀)
တရားဥပေဒအာဏာပိုင္စိုးျခင္း-------------------------(၈.၆) (၇.၆) (၈.၆) (၂.၉) (၄.၃) (၃.၈) (၂.၉) (၃.၈)
အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း-----------------------(၅.၃) (၄.၄) (၄.၄) (၃.၄) (၂.၉) (၀.၅) (၀.၅) (၁.၀)
ကမာၻ႔ဘဏ္အျမင္မွာ အၫႊန္းကိန္းအမွတ္နည္းတာက သိပ္အေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး။ နည္းေပမယ့္ ဒီဆယ္ႏွစ္ကာလအတြင္း အတက္ျပေနရင္ အားေပးခ်ီးေျမႇာက္ပါတယ္။ လုိအပ္တဲ့ဘ႑ာေရး အကူအညီ နည္းပညာအေထာက္အပံ့ေတြ ေပးတာပါပဲ။ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အၫႊန္းကိန္း နိမ့္ေပမယ့္လည္း တက္ေနရင္ စီးပြားေရးအရ ျပည္သူလူထု၀င္ေငြ တိုးမ်ားလာတာ၊ ေမြးစကေလး ေသႏႈန္း က်လာတာ၊ စာမတတ္မႈႏႈန္းက်လာတာကို တိုက္႐ိုက္အက်ဳိးျဖစ္ေစပါတယ္။ အတက္မျပရင္ သို႔မဟုတ္ ေတာက္ေလွ်ာက္ အက်ပဲျပေနရင္ေတာ့ ကမာၻ႔ဘဏ္မကလို႔ ကမာၻ႔ဘဏ္ဘိုးေအကေန ဘယ္ေလာက္ ဘ႑ာေရးအကူအညီ အေထာက္အပံ့ေပးေပး သဲထဲေရသြန္ျဖစ္မယ္ဆိုတာ (၂၀) ရာစုအတြင္း ႏိုင္ငံတကာမွာ သက္ေသေတြ အထင္အရွားရွိခဲ့ပါၿပီ။
ျပည္သူ႔အသံနဲ႔ တာ၀န္ခံမႈပိုင္းမွာ ရမွတ္ကြာျခားခ်က္ဟာ ျမန္မာနဲ႔ ကာဇက္စတန္ႏိုင္ငံ ၾကား၊ ကာဇက္စတန္နဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံၾကား၊ အင္ဒိုနီးရွားနဲ႔ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံၾကား စီးပြားေရး တိုးတက္မႈကြာျခားခ်က္ေတြကို ေဖာ္ေဆာင္ေနပါတယ္။ အလားတူဘဲ တရားဥပေဒအာဏာပိုင္စိုး ျခင္းအပိုင္း တိုးတက္မႈအရ ဆိုမာလီယာနဲ႔ ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားၾကား၊ ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားနဲ႔ မက္ဆီဒိုးနီးယား
ၾကား၊ မက္ဆီဒိုးနီးယားနဲ႔ ဂရိၾကား၊ ဂရိနဲ႔ ကေနဒါႏိုင္ငံၾကား ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကြာဟခ်က္ေတြကို ေဖာ္က်ဴးေနပါတယ္။
ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးအေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွသာ ၀င္ေငြတိုးတက္ၿပီး လူမႈအေျခအေနတိုးတက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ တနည္းအားျဖင့္ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးမွ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအရည္အခ်င္းျမင့္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အစိုးရ အရည္အေသြးျမင့္မွ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္တာျဖစ္တယ္။ ဒီ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအရည္အေသြးရဲ႕ ပဓာနက်တဲ့အခန္းကို အခုအခါ ပညာရွင္ေတြေရာ မူ၀ါဒေရးဆြဲသူေတြပါ အမ်ားစုႀကီးက လက္ခံ ထားၿပီျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီ WGI project မွာ ေတြ႕ေနရတာက ဗမာျပည္မွာ နအဖရဲ႕ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အရည္ အခ်င္းက ေတာက္ေလွ်ာက္ အက်ပဲျပေနၿပီး ဘယ္လိုမွသံုးစားမရတာျဖစ္ေနေတာ့ အကူအညီ ေပးခ်င္တာေတာင္ ေပးမရႏုိင္ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ကေမာၻဒီးယား၊ ေလာ၊ ဗီယက္နမ္၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တို႔မွာဆိုရင္ အၫႊန္းကိန္းရမွတ္ေတြနိမ့္ေပမယ့္ တႏွစ္ထက္တႏွစ္ သိသိသာသာတက္ေနလို႔ တဦးခ်င္း၀င္ေငြ ၂ ဆ-၃ ဆ စသျဖင့္ တက္လာပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကမာၻ႔ဘဏ္ရဲ႕ အကူအညီ အေထာက္အပံ့ေတြ ရၾကပါတယ္။ ေခ်းတဲ့ေငြအတြက္ အတိုးေရာ အရင္းပါ ျပန္ဆပ္ႏိုင္ဖို႔ေသခ်ာလို႔ ကမာၻ႔ဘဏ္က ေငြေခ်းတာျဖစ္ပါတယ္။ ကမာၻ႔ဘဏ္ဟာ အလႉဒါနျပဳတဲ့ ကုသိုလ္ျဖစ္အဖြဲ႕ မဟုတ္ဘဲ ကုမၸဏီတခုလို စီးပြားေရးအရအက်ဳိးအျမတ္ကိုသာ အဓိကထားတြက္တာျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ပံုတခုတည္းကသာ အဓိကက်တာေတာ့ မဟုတ္ ေပမယ့္ အာ႐ံုစိုက္အေလးထားရမယ့္ အေရးႀကီးအခ်က္အလက္တခုေတာ့ ျဖစ္ေနပါတယ္။



ဂါမဏိ
http://www.khitpyaing.org/articles/jan_08/10-1-08_garmani.php

Maung said... ပိေတာက္ေျမ

ပိေတာက္ေျမတြင္ တင္ထားေသာ စစ္တပ္နဲ႕ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးေဆာင္းပါး (၂) ကို ေ၀ဖန္ေသာ Comment မ်ားအနက္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းေသာ Maung ၏ Comment ကို အမ်ားဖတ္ရႈ ႏုိင္ရန္ ပို႕စ္တင္လိုက္ပါတယ္။ စာလံုးေပါင္းအမွားမ်ားကို ျပင္ထားပါတယ္။ အခ်ိဳ႕စာလံုးမ်ား မထင္သျဖင့္ မွန္းဆၿပီး ျဖည့္စြတ္ထားပါတယ္

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီအုပ္စု မွမဟုတ္ပါဘူး၊ မည္သူကမွ စစ္တပ္ကို တုိင္းျပည္ရဲ႕နိုင္ငံေရးတြင္ စစ္တပ္ကိုမပါေစခ်င္ပါ၊ အလြယ္ဆံုးႏဲ့အရွင္းဆံုး ေျပာရရင္ စစ္တပ္ ပါလာပါက လက္နက္ကိုဘန္းျပျပီး မျဖစ္သင့္ေသာ အာဏာသိမ္းျခင္းမ်ားကို စစ္တပ္ကိုယ္တိုင္မွ ၄င္းစစ္တပ္ကို ကိုင္တြယ္နိုင္ ေသာသူမ်ားက အျမဲတမ္းလႈပ္ေဆာင္တတ္ၾကတာကို နိုင္ငံတကာ မွာေကာ လက္ရိွ ကြ်န္ေတာ္တို႔ နိုင္ငံမွာေသာ၄င္း၊ေတြ႔ၾကရလို့ပါ၊ စစ္တပ္သည္ တိုင္းျပည္၏ လံုျခံုေရး၊ အခဴပ္ခ်ာတည္ျမဲေရးကို ၀ိုင္း၀န္းဦးေဆာင္ထိမ္းသိမ္းေပးျခင္းေနရာမွသာလွ်င္ အဓိကၾကပါတယ္။ နိုင္ငံရဲ႕့အေရးမွာေတာ့ စစ္တပ္က ဘာမွ၀င္ေရာက္ ဦးေဆာင္ျခင္းကို နည္းနည္းေသာ္၄င္း၊ မ်ားမ်ားေသာ္၄င္း၀င္ေရာက္စြန္ဖက္ခြင့္ေတာ့ မရိွဘူးလို႔ျမင္ပါတယ္။
အေသအခ်ာလည္း ရွင္းျပေပးေစခ်င္ပါသည္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ စစ္တပ္မပါ သင့္ဘူးဆိုတာကို ေျပာတာကေတာ့ ႏုိင္ငံတကာ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းမ်ားနဲ႔ မကိုက္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္ဆိုတာကို၊ ဗမာနိုင္ငံေရး ရာဇ၀င္တြင္ စစ္တပ္ကဒီလိုယူႏီေဖာင္းမခြ်တ္ဘဲ ၾကိုးစားတာ အခုမမဟုတ္ပါဘူး၊ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးေတာ့ အေျခေတာင္မတည္ရေသးေသာ ပါလီမန္ဒီီမိုကေရစီ ေခတ္ၾကီးတြင္၊ ေပၚတင္ တမဴိး၊ကြယ္ရာတမဴိး ရိွခဲ့တာကို ေသေသခ်ာခ်ာရိွခဲ့တာကို သိရလို႔့ပါ၊ နိုင္ငံေရးကို လုပ္ခ်င္ရင္ ဒီယႈနီေဖာင္းကိုခြ်တ္ျပီးေတာ့ ရဲရဲ၀ံ၀ံပါတီေထာင္ကာ ၀င္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ခိုင္း တာကိုလည္း ဦးေက်ာ္ျငိမ္း၊ ဦးနုနွင့္ နိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားေရးေသာ စာအုပ္ေတြတြင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြ႔ရပါသည္။
ေနာက္ျပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားတင္ျပေသာအေၾကာင္းအရာတြင္ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုေတြျဖစ္ၾကတယ္ ဆိုေသာအေၾကာင္းအရာကို မေျပာဘဲ ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲတြင္ ဘာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ကို အသက္စြန့္ျပီးေတာ့ လုပ္ကိုင္ၾကေသာ ေပါင္းစံုေသာ အဖြဲ့အစည္းအသီးသီးရဲ႕ ၾကိဳုတင္ျပင္ဆင္ လမ္းခင္းေပးျခင္းကိုမေျပာဘဲ ဘီအိုင္ေအၾကီးကသာလွ်င္ မည္သို႔ေသာ အဖဲြ႕့အစည္းေတြရဲ႕့ လမ္းညြန္ မႈေအာက္မွာ မရိွဘဲ သီးျခားရပ္တည္ကာ၊ အုပ္ခဴပ္ေရးကိုလည္း ဘီအိုင္ေအၾကီးက ဦးေဆာင္လုပ္ခဲ့ တယ္လို႔ ေျပာရင္ေတာ့ကြ်န္ေတာ္တို႔က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန့္ကြက္ရမွာဘဲ၊ အလႊာေပါင္းစံု၊ လူမဴိးေပါင္းစံု၊ ဘာသာေရးေပါင္းစံု၊ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု၊ ေျမေအာက္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ၊ ေတာင္သူ လယ္သမားေတြကေန ၀ိုင္း၀န္းျပီးေတာ့့ အထဲကို ၀င္နိုင္ေအာင္ လမ္းတေလွ်ာက္ အခင္းအက်င္း လုပ္ေပးၾကလို႔သာ ရန္ကုန္ထိေရာက္လာတာပါ၊ ႏုိ႔မို႔့ဆိုရင္ ဘီအိုင္ေအက ရန္ကုန္ မေျပာနဲ့ ေမာ္လျမိုင္ေတာင္ မေရာက္ဘူးကားေနျပီး။
၀မ္းသာပါတယ္၊တပ္ကိုအေရးပါေသာအခန္းၾကီးကေနေဖၚၾကဴးတာ၊ သို႔ေပမဲ့ မတရားၾကီးေတာ့ မတင္နဲ႔့ ေလ၊ မတရားၾကီးတင္ေပးခဲ့ ၾကေသာသူေတြေၾကာင့္ရယ္၊ ဆိုးကဴိးေကာင္းကဴိးကို ဘာမွမၾကည့္ဘဲ အမွန္နည္းနည္းနဲ့ ေရးခဲ့ၾကေသာ၊ အတတ္ပညာရွင္ေတြ ကိုယ္တိုင္၀ိုင္ျပီး လိမ္ေပးခဲ့ၾကလို႔ ေနာင္လာ ေနာင္သားေတြ၊ ဇေ၀ဇ၀ါႏွင့္ ေသေသခ်ာ ကိုနားမလည္ခဲ့ၾကတာ ယခုထိတိုင္ရိွေနခဲ့့ၾကတာကို ၾကည့္ျပီးေတာ့နားလည္ပါဗ်ာ၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတြျပန္လည္ ျပင္ဆင္ရမဲ ့သမိုင္းအောကာင္းေတြကအမ်ားၾကီးပါ၊ ဒါေတြကို စစ္တပ္က ဒီလို အျဖစ္မဴိးကိုမေရာက္ေရာက္ေအာင္ စံနစ္တက်၊ေသေသသပ္သပ္နွင့္လိမ္ညာတာကို အင္နဲ႔ အားနဲ႔ ၁၉၅၈ ကတည္းကလႈပ္ခဲ့့တာက အခုထိပါ၊ဒါေၾကာင့္လည္း ဗမာျပည္တြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ ၅၃သန္းေသာလူေတြထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးအျမင္ေတြ မေျပမလည္ျဖစ္တာရယ္၊ စစ္တပ္ေျပာတာကိုအဟုတ္ၾကိးဘဲလို႔ ထင္ခဲ့ၾက တာက နစ္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ၾကာေနတာ ကိုေတြ႕ရပါတယ္္။ ဒါေတြဘာလို႔ ျဖစ္လာကလည္းဆိုေတာ ေျပာပါဗ်ာ၊ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားျခင္း၊ ေျပာဆိုျခင္း၊ ကိုထတန္းခဴပ္ခဲ့သည့္အျပင္၊ မတရားမႈ ေတြနဲ႔အုပ္ခဴပ္ျခင္းကို စံနစ္တက်၊ ဥပေဒကိုလက္တစ္လံုးျခားျပီးေတာ့ အုပ္ခဴပ္ခြင့္ကိုရေအာင္ လက္နက္အားကိုးျပီး လုပ္ခဲ့ၾကတာကိုႏွစ္ေပါင္း၅၀ ေက်ာ္ခံရလို႔ပါ၊ စစ္တပ္ကေတာင္းဆိုေနတာကို ဒိလိုအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မပါေစခ်င္တာကိုဘာျဖစ္လို႕ ဒီအခ်က္ကို ေတာင္းဆိုေနရတယ္ဆိုတာကို တိတိက်က် အေျဖရွာဖို႔ မၾကိဳးစားဘဲ စစ္တပ္က အာဏာကို ဆက္ၿပီး ခ်ဳပ္ကိုင္ထားျခင္လို႕လုပ္တာ ျဖစ္တယ္လို႔ေျပာရတာဆိုတာကို အရင္ဆံုးေျပာပါရေစ။
စစ္တပ္ကကိုယ့္္ေနရာ ကိုယ္္မေနဘဲဒီလို လုပ္ခဲ့လို့လည္း ယခုအေျခအေနကို ေရာက္ၾက ခဲ့တာပါ၊
ျမန္မာႏုိင္ငံေရးမွာ ေရရွည္တည္တံ့မယ့္ အေျဖရွာခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ စစ္တပ္က ေဘးထြက္ထိုင္ျပီး တိုင္းျပည္တျပည္တြင္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္အလုပ္ တာ၀န္ကိုသာယူေဆာင္ျခင္းပါ၊ ဗမာ စကားကို ဟိုဘက္လွည့္ျပီးေတာ့တမဴိး၊ ဒီဘက္လွည့္ျပီးေတာ့တဖံု မေျပာေစခ်င္ပါ။
တသက္လံုး ေနလာခဲ့ ကိုင္တြယ္အုပ္ခဴပ္လာေသာ အာဏာၾကီးကို ျပန္ေပးလိုက္ရေတာ့ မယ္ဆိုေတာ့၊ အျပည့္အ၀ျပန္ျပီးေတာ့ မရရင္ေတာင္ ပါ၀ါျပည့္ ၂၅%ေတာ့ ရေအာင္ယူမယ္ဆိုေသာ စိတ္ရင္းသိ႔ု ျပန္ၾကည့္ရင္ဘဲ စစ္တပ္ဘာကို စိုးရိမ္မႈေတြနဲ့ ဘာကိုရိုးသားမႈ မရိွေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကိုထားတယ္ဆိုတာသိနိုင္ပါတယ္။
ဘယ္တံုးကမွ အမွန္ကို အမွန္တိုင္း ၀န္ခံေျပာဆိုရဲျခင္း၊ တာာ၀န္ယူရဲျခင္း မရိွေသာ စစ္တပ္(မဆလ
န၀တ) ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔က ဘာကိုအျပဳသေဘာနဲ့ အေလးေပးစဥ္းစားေပးရမွာလည္း ေျပာပါအံုး၊ ဘယ္ျပႆနာကိုမဆို စစ္တပ္(မဆလ၊နအဖ) အေနနဲ႕ ေလးေလးစားစား တိုင္းျပည္ကို ထုတ္ေဖာ္ ေျပာတာမရိွပါဘူး။ ဘယ္တံုးကမွလည္း မရိွသလို ၊ေနာင္လည္းရိွလာ ေတာ့မွာပါဆိုေသာကတိက၀တ္ ေတြကိုလည္း ယံုၾကည္ေလာက္ေသာ ၄င္းတို႔ ေျပာေျပာေနေသာ ယံုၾကည္ျခင္းကို တည္ေဆာက္ျခင္း ဆိုတာက ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားျခင္းကို စတင္ေဆာင္ရြက္ရန္အတြက္ လိုသံုးသပ္ပါတယ္။

ေနာက္ျပီးေတာ့့ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ တည္ျမဲ၊ သန့္ရွင္းဘဲကြဲကြဲ၊ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္။ နိုင္ငံေရးမွာ၊ နိုင္ငံေရးလို႔ဘဲ ျမင္ရမယ္။ ႏိုင္မယ္၊ရံႈးမယ္ ၊ဆိုတာကိုနားလည္ရမွာက အေရးၾကီးဆံုးပါ၊ စစ္တပ္က၀င္ျပီးေတာ့ အုပ္ခဴပ္ရတဲ့အေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားပါ၊ ဘာေၾကာင့္ ၀င္ရတာလည္း ဘယ္သူက လုပ္တာလည္း၊ အေၾကာင္းအရာေတြက မွန္လား၊ မွားလား ဆိုတာပါဘဲ၊ ခင္ဗ်ားျပာတာက စစ္တပ္ကေရးေသာသမိုင္းကို ေသာ္လည္း၊ ေျပာဆိုျပန္ၾကားရ ေသာစကားေတြကိုအေျခခံတာလို႔ ထင္ပါတယ္၊။

ဒီအျဖစ္ အပ်က္ေတြက စစ္တပ္က အမ်ိဳးသား ႏုိင္ငံေရးမွာ အဓိကအခန္းကပါသင့္တယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆကို ခိုင္မာေစတာျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ နားလည္တာကေတာ့ စစ္တပ္ႏွဲ႔ ဗမာနိုင္ငံေရး သမားမ်ားေပါင္းကာ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုးႏွင့္ တိုင္းျပည္ကို ေပးထားေသာ ဂတိကို မတည္ခ်င္ေသာ ေၾကာင့္ ၀ိုင္း၍လိမ္ၾကျခင္းပါဘဲ လိမ္တာကိုလိမ္တယ္လို႔ ျပတ္ျပတ္ သားသားျမင္ရမွာျဖစ္သလို လိမ္တာကိုမၾကိဳက္လို႔ အမွန္ကိုအမွန္တိုင္းခုခံ တိုက္ခိုက္ေသာ သူေတြကိုလည္ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာေန ေသာ ေရာင္စံုးေသာင္းက်န္းသူေတြဆိုျပီးေတာ့ မထင္ပါနဲ့ ကိုယ္ကစျပီး မေကာင္းတာၾကံလို ဒီလိုအေၾကာင္းရာေတြ ေပၚလာတာကို ေသာက္ရမ္းေတြ ေလွ်ာက္ေျပာတာကို ျပန္လည္ ဆန္းစစ္သင့္တယ္လို႔ ေျပာပါရေစ၊ ဆိုလိုတာက ရိုးသားမႈ မရွိၾကေသာစစ္တပ္နဲ႔ နိုင္ငံေရး လူလည္ေတြ အခ်င္းခ်င္းခ်ၾကေသာပြဲတြင္ ထုပ္ျပန္လာေသာ ဇတ္လမ္း ေပါင္းစံုကို အေကာင္းဆံုးဇတ္လမ္းသြင္းကာ ေရးသားထားေသာ သမိုင္းကိုအေျခခံျခင္းျဖင့္ ရိုက္သြင္းခံရေသာ ယေန့ေခတ္လူငယ္ အေပါင္း ေသေသခ်ာခ်ာနားလည္ဖို႔ ဆိုတာကေတာ့ အေရးၾကီးပါတယ္။
ဒီဖန္တီးထားေသာဇတ္လမ္း၊ သတင္း၊ အေၾကာင္းအရာ၊ ရုပ္ျပ၊ ထြက္ဆိုခ်က္ေတြကို အေျခခံ ျပီးေတာ့ခင္ဗ်ားတို့၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗမာနိုင္ငံေရးကိုေသာ္လည္းေကာင္း ဗမာနိုင္ငံေရးနွင့္ စစ္တပ္္ကုိိ လည္းေကာင္း ေဆြးေႏြးရင္၊ ၅၃သန္းေသာျပည္သူေတြကဘဲ စစ္တပ္ကို ျပန္ေတာင္းပန္ရမယ္ ဆိုေသာ စစ္တပ္ပဲ ဗမာျပည္ၾကီးရဲ႕ ့ကယ္တင္ရွင္ၾကီး။ ဗမာျပည္ၾကီးရဲ႕ အခဴပ္ခ်ာအာဏာကို မၿပိဳကြဲအာင္ လုပ္နိုင္သူလို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွား ေတြျဖစ္လာေအာင္ စရာပါဘဲ။
ေနာက္ျပီးေတာ့လည္း ၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းၿပီးေတာ့လည္း စစ္တပ္ကပဲ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္္ လမ္းစဥ္ပါတီကို ဖြဲ႕ေပးခဲ့သလို ဒီပါတီရပ္တည္ႏုိ္င္ဖို႔ အဓိက ေနရာက ပါခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း အခုမ်ိဳးဆက္သစ္စစ္ဗိုလ္ေတြအထိ သူတို႕အေနနဲ႕ စစ္တပ္အေနနဲ႕ အမ်ိဳးသား ႏုိင္ငံေရးမွာ အဓိကအခန္းက ပါသင့္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ဟာ Legitimate Cause ျဖစ္တယ္လို႕ ယံုၾကည္ ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါက အလယ္အလတ္ အဆင့္ရိွတဲ့ စစ္ဗိုလ္တစ္ဦးနဲ႔ ေဆြးေႏြးခြင့္ ရခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူ႔ကို ဘာျဖစ္လို႔ စစ္တပ္က ႏုိ္င္ငံေရးထဲမွာ ပါခ်င္တာလည္းလို႔ေမးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကြဲၾက၊ ၿပဲၾကလို႕ သူပုန္ေတြ ေပၚလာေတာ့ တိုက္ရတာက်ဴပ္တို႔ ေသရတာ က်ဳပ္တို႔ၾကားက အေနအစားပ်က္တာက ျပည္သူေတြ။ ဒီေတာ့ အေရးၾကံဳရင္ ေသရမယ့္ က်ဳပ္တို႕က သူတို႕လုပ္ေနတာ ေကာင္း၏ဆိုး၏ အၾကံေပးခြင့္မရိွရဘူးလား၊ ၀င္ေဆြးေႏြးခြင့္မရိွရဘူးလား၊ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြမွာလို ႏုိ္င္ငံေရး အျငင္းပြားမႈေတြကို လႊတ္ေတာ္အတြင္းမွာဘဲ ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေျဖရွင္းေနလို႔ကေတာ့ က်ဳပ္တို႔ ဘာစိတ္ပူစရာရိွသလဲလို႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။ သူကေတာ့ သူနားလည္ သလို ေျပာလိုက္တာပါဘဲ။
ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ စစ္သားအေတာ္ မ်ားမ်ားရဲ့ ခံစားခ်က္ကို ထင္ဟပ္တယ္လို႕ေတာ့ ထင္ပါတယ္။ ဒီအယူအဆဟာ ဒီမိုကေရစီစံေတြနဲ႔ ညီတယ္လို႔ေတာ့ မေျပာလိုပါ။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပခဲ့တဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းကို ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ စစ္တပ္ရဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္တယ္ လို႔ ထင္မိပါတယ္။ အာဏာသိမ္းတာကဘယ္သူလည္း ၁၉၆၂ ျပီးတဲ ့ေနာက္ပိုင္းမွာ အာဏာသိမ္း အိမ္ေစာင့္အစိုးရက ဘာျဖစ္လို႔ တုိင္း္ျပည္ကို ဘယ္ဥပေဒနဲ႔ အညီအုပ္ခၚပ္ေနတာပါလည္း၊ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒနဲ့လား၊ ဘာနဲ႔လား၊ နိုင္ငံတကာကို ဘာေတြတိုဂတိဂ၀တ္ျပဳခဲ့ဲ့ပါသလည္း၊ ေျပာပါအံုး။ ၁၉၄၇ ကို လည္းအျပည့္အ၀ မကိုင္ရဲလို႔ ရူးသလုိလို၊ေပၚသလိုနဲ ့ လက္နက္အားကိုျပီးအုပ္ခဴပ္လာတာ (၁၉၈၈ ကေန ယေနထိေပါ့ န၀တက ဟိုလွည့္ဒီလွည့္ႏွင့္ လုပ္လာတာ အိမ္ေစာင့္အစိုးရတံုးက အတိုင္းပါဘဲ) နိုင္ငံတကာကေနာက္ဆံုး အိမ္ေစာင့္အစိုးရကို ဆက္ျပီးေတာ့အုပ္ခဴပ္ျခင္ရင္လည္း ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ အေျခခံဥပေဒေလးနဲ႔ လုပ္ပါဆိုလို႔ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ အေျခခံဥပေးလုပ္ရန္ မဆလကိုေထာင္တာပါ၊ ဘယ္သူေတြက ေပါင္းျပီးဘယ္သူေတြကေရးတာလည္း၊ ဘာလို႔ မဆလ ဆိုျပီးဖုတ္ပူမီးတိုက္ အာဏာသိမ္းျပီး ၁၃ႏွစ္ၾကာမွေထာင္တာလည္း ေထာင္ေတာ့ေကာ ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ကိုေတာင္ ရိုးရိုးမဟုတ္ ဗမာနည္းဗမာဟန္ႏွင့္ ဗမာမႈျပဳေသာ ဗမာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီဟု ဆိုလိုက္ျပန္ပါေသးတယ္။

ေနာက္ျပီး စစ္တပ္နဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္မက် ကြန္ျမူနစ္မက်ေသာ နိုင္ငံေရးအမားေတြ ေရးဆြဲရာမွ ေပၚလာေသာ အေျခခံဥပေဒၾကီးကို ျပည္သူေတြကို အတင္းနားလည္႔ ပါးရိုက္၍ အတည္ျပဳခဲ့ တာကိုၾကည့္ျပီး စစ္တပ္ကဘယ္ေလာက္ထိ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမဴိးအေပၚေစာ္္ကားေမာ္ကားခဲ့ (ယဥ္ယဥ္ ေလးနွင့္ ကုတင္ေပၚတင္ခံ ရျခင္းပါဘဲ) တာ၊ အနိင့္က်င့္ခဲ့တာကို ျမင္နိုင္ပါတယ္၊ မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ် ေ၀ဖန္ေျပာဆို ေထာက္ျပျခင္းကိုေတာင္ လက္ခံရွင္းလင္းမႈမရိွတဲ့အျပင္၊ အသြင္မတူ ရန္သူဆိုျပီး သေဘာထားခဲ့တာကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ နားလည္ နိုင္ပါတယ္။
အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ခင္ဗ်ားေရးေသာ ဗမာျပည္နိုင္ငံေရးနွင့္ စစ္တပ္ဆိုေသာအေၾကာင္းတြင္ စစ္တပ္သည္ ဗမာျပည္နိုင္ငံေရးတြင္၀င္ပါလိုေသာ ရဲရဲ၀ံ၀ံစစ္ယူနီေဖာင္းခၽြတ္၍ ပါတီေထာင္ ကာပါ၀င္ဖို႔့သာလွ်င္ ေျပာဆိုသင့္ပါေၾကာင္း၊ ထိုအတူ ေရးဆြဲေသာ အေျခခံဥပေးကို ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲအနိုင္ရနွင့္ ပါတီအားလံုး၊ တိုင္ရင္းသားေခါင္းေဆာင္အားလံုး၊ အတတ္ပညာရွင္ အသိပညာရွင္၊ စာေပ၊ ဂီတ၊ ကုန္သည္ေတြကေရးဆြဲဲျပီး လြတ္လပ္ေသာ၊ တရားမွ်တေသာ ဥပေဒ စိုးမိုးေသာ ၊ညီတူမ်ွတူရိွေသာ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေသာပါလီမန္ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ျပည္သူကေန တင္ေျမွာက္ေသာ အစိုးရတစ္ရပ္ ေပါေပၚရန္အတြက္ စစ္တပ္သည္ ေဘးတြင္ထြက္ထိုင္ သင့္ပါေၾကာင္း ေျပာပါရေစ။

http://padaukmyay.blogspot.com/

ဥေရာပထုတ္ေဝသူေတြ ကမ္းလွမ္းတဲ့ ဇာဂနာရဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အတၳဳပၸတၱိ အင္တာဗ်ဴး (မဇၩိမမွ)

အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အတၳဳပၸတၱိအေၾကာင္း ဒါရိုက္တာႏွင့္ ဟာသသရုပ္ေဆာင္ ဇာဂနာ က ရုပ္ရွင္ဇာတ္ညြန္းေရးလွ်က္ ရွိသည္။ ျမန္မာႏို္င္ငံတြင္ ပထမဦးဆံုး ျဖစ္လာမည့္ အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းကို လူတူဇာတ္ေကာင္မ်ားႏွင့္ ရသမႊန္း ရိုက္ကူးမည့္ သူ၏ စိတ္ကူးကို ဥေရာပ ရုပ္ရွင္သမဂၢက ထုတ္ေဝသူလုပ္ရန္ ကမ္းလွမ္းထားေသာ ကိစၥ၊ ျမန္မာျပည္တြင္ ရိုက္ကူးခြင့္ ရရွိေရး အတိုက္အခံ လုပ္သြားမည္ဟု ေၾကညာခ်က္ အပါအဝင္ ထူးထူးကဲကဲလုပ္လိုသည့္ သူ႔ကို ေဝဖန္သံမ်ား ထြက္ေနသည့္အေပၚ ဇာဂနာက ရွင္းလင္း ေျပာဆိုသြားသည္။ မဇၩိမမွ ကိုေနသြင္က တယ္လီဖုန္းမွတဆင့္ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားသည္။


ေမး။ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဇာတ္ၫြန္း ေနာက္ဆံုး ဘယ္အေျခအေန ေရာက္ေနၿပီလဲ

ေျဖ။ ။ ေနာက္ဆံုးလို႔ ေျပာရမွာက က်ေနာ့္ဟာက အကုန္ၿပီးေနၿပီး။ အတၳဳပၸတၱိလို ေရးတာမဟုတ္ဘူး၊ ရသက နည္းနည္းပါတဲ့အတြက္ က်ေနာ္က လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ အက္ရွင္ အခန္းေလးေတြ၊ ဝမ္းနည္းစရာ အခန္းေလးေတြ၊ စသျဖင့္ အဲဒါေလးေတြကို သမမွ်တေအာင္ ေရာေနရလိုသာ က်ေနာ္က ၾကာတာေလ။ က်ေနာ္ ခြဲထားတဲ့အတုိင္း ဆိုရင္ Scene အတိုင္းဆိုရင္ နံပါတ္ (၁) ကေန နံပါတ္ (၁၃၂) အထိ ရွိလုပ္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထိပ္ဆံုး Scene နံပါတ္ (၁) နဲ ့ေနာက္ဆံုး (၁၃၂) က အတူတူပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ (၁၃၁) Scene လို ့ေျပာလို႔ရတယ္။ ဇာတ္ကားရဲ့ ၾကာျမင့္ခ်ိန္က (၁၃၁) မိနစ္လို ့ေျပာလို႔ရတယ္။ (၂) နာရီနဲ ့(၁၁) မိနစ္ၾကာမယ္။

ေမး။ ။ ထုတ္ေဝသူေတြက ကမ္းလွမ္းလာတယ္ဆိုေတာ့ အဲဒီအေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္ သိလို႔ရမလဲ။

ေျဖ။ ။ က်ေနာ္ဆီက တိုက္႐ုိက္ ကမ္းလွမ္းလာတာက (၂) ဖြဲ႔ ကမ္းလွမ္းလာပါတယ္။ ပထမတဖြဲ႔ကေတာ့ ဥေရာပက ရုပ္ရွင္ ထုတ္လုပ္သူေတြ၊ အဂၤလန္က ႐ုပ္ရွင္အဖြဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအဖြဲ႔က အရင္ကလည္း ျမန္မာျပည္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ႐ုပ္ရွင္လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ Beyond Rangoon ကို သူတို႔ေတြ လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေဟာလီဝုဒ္က Beckman တို႔ Charlie Wilson's War တို႔ ႐ုိက္ခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔ေတြက က်ေနာ္တို႔ကို ကမ္းလွမ္းပါတယ္။ အဂၤလိပ္လို သူတို႔ကိုေပးႏိုင္ဖို႔ သူတို႔က ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။

ေမး။ ။ သူတို႔က ဘယ္လို ႐ုိက္ခ်င္တာလဲ။

ေျဖ။ ။ သူတို႔က ဂႏၵီဇာတ္ကားႀကီး ႐ုိက္သလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္းကိုလည္း တခမ္းတနားေပါ့ေလ။ သူတို႔က ျမန္မာျပည္ အေၾကာင္းကိုလည္း ေတာ္ေတာ္သိပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ (၂ဝ) ေလာက္ကတည္းက ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းကို ေတာ္ေတာ္ေလး ေလ့လာထားလူေတြ ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာစကားလည္း နည္းနည္း ေျပာတတ္တယ္။ နဂိုတည္း ဒီအေၾကာင္းကို စိတ္ဝင္စားတယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးထဲက တေယာက္ကမွ ထၿပီးမလုပ္ၾကေသးတဲ့ အတြက္ ေစာင့္ေနရတဲ့သေဘာ သူတို႔ က်ေနာ့္ကို ေျပာပါတယ္။ ဒီညေနကို သူတို႔နဲ႔ က်ေနာ္ ေတြ႔စရာ ရွိပါတယ္။

ေမး။ ။ ဒါျဖင့္ ဇာတ္ေဆာင္ေတြက ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ၊

ေျဖ။ ။ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ္ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္း ခ်ေရးထားပါတယ္။ အဲဒီအတုိင္းပဲ က်ေနာ္ကေတာ့ သူတို႔ကို နည္းနည္းေတာ့ ေခါင္းမာမာနဲ႔ ျငင္းရမယ္။ တစ္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ဗမာလူမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ရမယ္။ အညာသားပဲ ျဖစ္ရမယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီလိုပဲ စိတ္ထဲမွာ သတ္မွတ္ထားတယ္။ ဆရာ သိန္းေဖျမင့္တို႔လို၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔လို၊ ဦးႏုတို႔လို အနီးစပ္ဆံုးတူတဲ့ ဗမာလူမ်ဳိးေတြပဲ က်ေနာ္က ေရြးခ်င္တယ္။ ဦးႏုဆိုလည္း ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚသားပဲ က်ေနာ္က ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ဆရာသိန္းေဖျမင့္ဆိုလည္း အညာသားပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ အဲလို တေယာက္ခ်င္းစီရဲ့ character ေတြကို ထုတ္ထားၿပီး က်ေနာ္ သူတို႔ကို ေပးမွာပါ။ အဓိကပါတဲ့ လူေတြမွန္သမွ် ဥပမာ သခင္ဗစိန္ဆိုရင္ သခင္ဗစိန္ ႐ုပ္မ်ဳိးပဲ ျဖစ္ရမယ္။ ကိုအုန္းဆို ကိုအုန္း႐ုပ္ကို က်ေနာ္ျပတယ္။ သခင္ဗစိန္ရဲ့ ဓာတ္ပံုကို က်ေနာ္ျပတယ္။ အဲလို တူတဲ့လူေတြ ႐ုပ္ရွင္နယ္ထဲမွာ ရွိရင္ ေခၚသံုးမယ္။ မရွိရင္ အျပင္ကေန လံုးဝ မ်က္ႏွာသစ္ေတြကို ေခၚသံုးမယ္။

ေမး။ ။ ဒီဇာတ္ညြန္းေလး ေရးျဖစ္သြားတဲ့ ေစတနာကို ေျပာပါဦး။

ေျဖ။ ။ အဲဒီ ဥစၥာကေတာ့ က်ေနာ္လ်ာၿပီးသား။ ဇာတ္ညြန္းေရးဖို ့ဆိုတာထက္ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို ့ျပစရာ ေလာက္ေလာက္လားလား ဘာမွ မရွိဘူး။ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ၾကည့္လိုက္လို ့ ရွိရင္ ဂႏၵီဆိုရင္ ေဟာ္လီးဝုဒ္က လာ႐ုိက္သြားၿပီး ေကာင္းလိုက္တဲ့ကား။ က်ေနာ္ ေနာက္တကား ၾကည့္ရတယ္။ ခ်ႏၵရာဘို႔စ္ကို ၾကည့္ရတဲ့အခါက်ေတာ့ ဂႏၵီတို႔ ခ်ႏၵရာဘို႔စ္တို႔ေတာင္ ၾကည့္ရတယ္။ ဘာလို ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္း မၾကည့္ရလဲ ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီ Feeling ဝင္ၿပီး၊ အဲဒီ ခ်ႏၵရာဘို႔စ္ ဇာတ္ကား ၾကည့္ၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ ့ပတ္သက္တာေတြ စုေဆာင္ေနတဲ့အခါမွာ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ဝုိင္းအားေပးၾကတယ္။ ျဖစ္ေအာင္ေရးကြာ ဆိုေတာ့။ က်ေနာ္ လံုးလံုးလ်ားလ်ားကို ပစ္ၿပီး ေရးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဇာတ္ညြန္းဆိုေတာ့ ခက္တယ္ေလ။ ရသ ပါေနတဲ့အခါက်ေတာ့ တခ်ဳိ႔ဟာေလးေတြမွာ ထိုးဇာတ္ေလးေတြ လုပ္ရတာေတြလည္း ရွိတာေပါ့။ တကယ္ အဲဒီစကားလံုးကို သမုိင္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔က ေျပာခ်င္မွ ေျပာခဲ့ဖူးမွာ။ ဒါမ်ဳိးေတြက်ေတာ့ ဇာတ္လမ္းျဖစ္ေအာင္ က်ေနာ္တို ့လုပ္ယူရတယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ ့ အခ်ိန္က တအားယူရတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္း ေလ့လာၿပီးေတာ့ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္ စုေဆာင္းေနရတာက တႏွစ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူၿပီးေတာ့ တကယ္ ခ်ေရးတာကက်ေတာ့ မၾကာဘူး။ ဒါေပမယ့္ စုေဆာင္းေနတာေတာ့ ၾကာတယ္။ ေဘးက ဝိုင္းပံ့ပိုးတယ္။ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ။

ေမး။ ။ အဂၤလိပ္လိုေရးေနတာက ဘယ္ေလာက္ၿပီၿပီလဲ။ ႐ုပ္ရွင္အေနနဲ႔ ျမင္ရဖို ့ခန္႔မွန္းေျခ ဘယ္ေလာက္ၾကာဦးမလဲ။

ေျဖ။ ။ က်ေနာ္တို႔ ဒီေန႔ညေန ေတြ႔လို႔ ေဆြးေႏြးတာ ေအာင္ျမင္သြားရင္ ဒါဟာ တႏွစ္အတြင္း အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျဖစ္သြားမွာပဲ။ ဒီႏွစ္ တႏွစ္ေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို ့ဘက္က ဇာတ္ညြန္း (အဂၤလိပ္)လို ၿပီးၿပီးသား။ က်ေနာ္ စေရးကတည္းက က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ Vicky Bowman ကေန သူဘာသာျပန္ ထားေပးၿပီးသား ျဖစ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ့္ဟာေတြအကုန္လံုး Draft (အၾကမ္း) က ၿပီးၿပီးသား။

ေမး။ ။ ဒီဇာတ္ကားကို စၿပီး ဇာတ္ညြန္းေရးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ပဲ ဇာတ္ညြန္းေရး၊ ကိုယ္ပဲ ဒါ႐ုိက္တာ လုပ္ဖို ့ အိပ္မက္ရွိဖူးလား။

ေျဖ။ ။ က်ေနာ္ လုပ္ခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုသာ အဓိက ထားရမွာေပ့ါ။ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ အဓိက မထားရေတာ့ဘူးေလ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားႀကီး ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ ့ မွန္မွန္ကန္ကန္ ပီပီျပင္ျပင္ ျဖစ္သြားဖို႔ကို ဦးစားေပးရမွာကိုး။ ဇာဂနာ ဆိုတာကို ဦးစားမေပးသင့္ဘူး။ လုပ္ေတာ့ လုပ္ခ်င္တာေပါ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိစၥက်ေတာ့ ျမန္မာျပည္ တျပည္တည္းမွာ ေတာ္ရိေရာ္ရိ တညင္က ဇီးသီးေတာ့ေလာက္မွာ ေသနတ္ (၂) လက္ေလာက္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္း႐ုိက္ရင္ ေတာ္ေတာ္ က်က္သေရ ေတာ္ေတာ္တံုးမွာပဲ။ အခု ဗမာကားေတြ ႐ုိက္ေနသလိုေပါ့။ က်ေနာ္တို႔က အဂၤလန္လည္း သြားရဦးမယ္။ စစ္ပညာသင္ဖို႔ အတြက္လည္း အမြိဳင္ကိုလည္း သြားရဦးမယ္။ တ႐ုတ္ျပည္လည္း သြားရဦးမယ္။ ဗမာျပည္ စစ္ေျမျပင္မွာလည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ တိုက္ရဦးမယ္။ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ခမ္းခမ္းနားနား ႐ုိက္မွ ျဖစ္မယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဂႏၵီထက္စာရင္ အမ်ားႀကီး လႈပ္ရွားမႈ ရွိတယ္။ လက္နက္ကိုင္ တိုက္လာတဲ့ပြဲေတြ။ ေတာထဲမွာ ျပန္တိုက္လာတာေတြ ရွိတာကိုး၊ အဲဒါေတြျပဖို ့ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ရွိတဲ့ မီးက်ဳိးေမာင္းပ်က္ ေသနတ္ အစုတ္အျပတ္ေလးနဲ႔။ လူေလး ေလးငါးေျခာက္ေယာက္ေလာက္နဲ ့ဆင္မရွိ၊ ျမင္းမရွိတဲ့ တုိင္းျပည္မွာ ဘယ္လို လုပ္မွ ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးေလ။ ေငြပင္ေငြရင္းရွိတဲ့ လူနဲ႔မွ ျဖစ္မယ္ေလ။ ေဟာလီဝုဒ္တို႔လို ဥေရာပ ႐ုပ္ရွင္သမဂၢကေန ကမ္းလွမ္းလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔က သူတို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး လုပ္မွသာ ထည္ထည္ဝါဝါ၊ ခမ္းခမ္းနားနား ေပၚေပါက္လာလိမ့္မယ္လို ့က်ေနာ္တို႔ ယံုၾကည္တယ္။ သူတို႔ကို ေပးလိုက္ရမွာပဲ။ ေပးတဲ့အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္နာမည္ေတာ့ ပါမွာေပါ့ေလ။ ဒါ႐ုိက္တာ မလုပ္ရတာ တခုပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒါ႐ုိက္တာမလုပ္ရလည္း ျပႆနာမဟုတ္ပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားႀကီး က်ေနာ္တို ့ သက္တမ္းမွာ ေပၚထြန္းသြားခဲ့တယ္ ဆိုတာကို က်ေနာ္တို ့ဂုဏ္ယူရမွာေပါ့။

ေမး။ ဒါျဖင့္ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ အလားအလာေတြ အမ်ားႀကီး ျမင္ေနရပါတယ္။ ဒီဇာတ္ညြန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ဝမ္းပမ္းတသာနဲ႔ ဝိုင္းၿပီး အားေပးၾကသံေတြလည္း ၾကားပါတယ္။ တျခားတဖက္က ေျပာင္းျပန္ ေဝဖန္သံေတြေရာ ၾကားမိသလား။

ေျဖ။ ။ ၾကားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို တိုက္႐ုိက္လည္း ေျပာတယ္။ တခ်ဳိ႕က ထင္ေနတာေပါ့။ ဇာဂနာဆိုတဲ့ လူတေယာက္ ေရးတယ္ ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ ဟာသဇာတ္ ျဖစ္သြားမယ္လို ့ဘာတို႔။ ဒါလည္း သူတို႔ စိုးရိမ္တာ စိုးရိမ္ပါေစ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ေရးတဲ့ ဇာတ္ညြန္းေတြမွာ ဘယ္ဟာက ဟာသ ေရးရမလဲ။ ဘယ္ဟာက ရီရယ္လစ္ဇင္ကို ေရးရမလဲ ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔က သိပါတယ္။ ဟာသ လိုတဲ့ေနရာမွာ ဟာသ ထည့္ရမွာေပါ့ေလ။ ဥပမာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေဒၚခင္ၾကည္ကို သြားပိုးတဲ့အခန္း။ အဲဒါ ဟာသ ျဖစ္ေနတာပဲ။ ဆရာ ဦးျမင့္စိုးရဲ့ စာအုပ္ထဲ ပါေနတာပဲ။ ဒါမ်ဳိးေတြကုိ က်ေနာ္တို႔က ဘြားကနဲ႔ က်တဲ့ဟာသက်ေတာ့ ထည့္လိုက္ရမွာပဲ။ ေနာက္တခုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္က တုိင္းျပည္ထဲက ထြက္ေျပးတဲ့အခါက်ေတာ့ သေဘၤာအတက္မွာ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိတဲ့အခါက်ေတာ့ စစ္ပုလိပ္ေတြက ဝင္ရွာတာနဲ႔ ေဘးနားက တ႐ုတ္မႀကီးဆီက ကေလးကို ေကာက္ခ်ီလိုက္တယ္။ အဲဒီကေလးက သူ႔ကိုခြၿပီး ေသးေတြ ပန္းသြားတာ တကိုယ္လံုး ေသးေတြရြဲသြားတဲ့ အခန္းက ဒါဟာသ ျဖစ္တာေပါ့။ ဒါက သဘာဝက ျဖစ္တဲ့ဟာသ။ ဒါမ်ဳိးေတာ့ ပါမွာပဲ။ တမင္တကာ လုပ္ယူတဲ့ ဟာသဆိုတာေတာ့ ပါမွာမဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ဳိ႔က်ေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ အလကားပါ။ ဆင္ေခါင္း တက္ကိုင္တယ္ဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို ေျပာၾကတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ပါမလားေပါ့။ ျမန္မာျပည္ စစ္ေျမျပင္ႀကီး ဘယ္လို ျပန္ဖန္တီးမလဲေပါ့။ စစ္ေတာင္းတံတား တုိက္ပြဲ။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေပါ့။ က်ေနာ္တို႔က မျဖစ္ႏိုင္တာေတြပဲ ေျပာၿပီး ထုိင္ေနၾကရင္ေတာ့ ဘာမွျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔က ေမတၱာ ရပ္ခံလိုက္တယ္။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာက မလုပ္ေသးလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသးတာ။ ေသြးဇာတ္ကား ႐ုိက္တဲ့ ဂ်ပန္ႀကီးက (၉) ႏွစ္လံုးလံုး ႀကိဳးစားၿပီး (၁၁) ႏွစ္ေျမာက္တဲ့အခါမွ ဒီဇာတ္ကားကို ရုိက္ျဖစ္သြားတာ။ (၁၇) ႏွစ္ ျပည့္တဲ့အထိ ျမန္မာျပည္မွာ လာျပခြင့္ မရေသးဘူး၊ ဘယ္လို လုပ္မလဲ။ ဒါေပမယ့္ ေသြးဇာတ္ကားႀကီးေတာ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္သြားတယ္။ အဲဒီ ဂ်ပန္ႀကီး တေယာက္ေလာက္ေတာင္ က်ေနာ္တို ့ဗမာေတြက ဇြဲသတၱိ မရွိက်ေတာ့ဘူးလား။ ဟိုလူႀကီးက တေယာက္တည္းနဲ ့ေသြးဇာတ္ကားကို ႐ုိက္သြားတာေနာ္။ က်ေနာ္တို ့က ဗမာလူမ်ဳိး ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္အေၾကာင္းကို မျဖစ္ႏိုင္တာေတြပဲ ေတြးၿပီး ထုိင္ေနမယ့္အစား ျဖစ္ႏိုင္တာေလးေတြ စုေပါင္းေပါင္းၿပီး လုပ္လိုက္ၾကရင္ မေကာင္းဘူးလားလို႔ က်ေနာ္က ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုနည္းနဲ ့မဆုိ က်ေနာ္ကို ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အၾကံေပးတဲ့လူေတြ အားလံုးကို က်ေနာ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေမး။ ။ ေနာက္တခုက သမုိင္း႐ႈေထာင့္ေပါ့။ သမုိင္းပညာရွင္ေတြဘက္က တံု႔ျပန္သံေတြေရာ ၾကားရလား။

ေျဖ။။ ၾကားပါတယ္။ ၾကားပါတယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္ တိုက္႐ုိက္လည္း ေဆြးေႏြးၿပီးပါၿပီ။ ထားပါေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့ အတၳဳပၸတၱိကို စာအုပ္ထုတ္ဖို ့အတြက္ ျပင္ဆင္ေနၾကတယ္။ သခင္တင္ျမတို႔၊ သခင္လွကြန္းတို႔၊ ဗိုလ္ရဲထြဋ္တို႔။ သူတို ့စာအုပ္က စာမ်က္ႏွာ (၁၅ဝဝ) ေက်ာ္ေလာက္ ပါပါတယ္။ ရွားပါး ဓာတ္ပံုေတြလည္း ပါပါတယ္။ သူတို႔ေရးတဲ့ ဥစၥာနဲ ့က်ေနာ္ေရးတဲ့ဥစၥာ နည္းနည္းေတာ့ လြဲတာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ေရးတဲ့ဥစၥာ သူတို႔ကို ျပၿပီးသားပါ။ လူႀကီးေတြကို မွားတယ္ က်ေနာ္ မွန္တယ္လို႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔က အထုပၸတိကို ေရးတာ။ က်ေနာ္က ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ညြန္းကို ေရးတာ။ က်ေနာ္ မထည့္ခ်င္တာကို အခန္းကို ထည့္ကို မထည့္ထားတား။ အတၳဳပၸတၱိ အေနနဲ ့ ဒါပါကို ပါသင့္တယ္။ က်ေနာ္ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ပါဖို႔ မလုိတဲ့ဟာေတြ ထည့္ကို မထည့္ထားဘူး။ ႐ုပ္ရွင္က အကုန္လံုး လိုက္ေရးလို႔ မရဘူးေပါ့။ က်ေနာ္တို႔က စိတ္ဝင္စားႏိုင္တဲ့ အခန္းေတြပဲ က်ေနာ္တို႔ ေရြးထုတ္ထားတာ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ကလည္း က်ေနာ္ ျပပါတယ္။

ေမး။ ။ တခ်ဳိ႔ အခန္းေတြေပါ့။ ဒဂံုတာရာနဲ ့ပထမဆံုး စေတြ႔တဲ့ အခန္းမ်ဳိး၊ ဘယာေက်ာ္ ေကာက္စားတဲ့ အခန္းမ်ဳိးေပါ့။ အဲဒါေတြေရာ ပါလား။

ေျဖ။ ။ သိပ္မ်ားေနမွာ စိုးလို႔ေလ။ ေနာက္ ဆရာသိန္းေဖျမင့္ရဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါကို အီးအီးပါၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဖင္ေဆးလာတဲ့လက္ကို သုတ္တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒါမ်ဳိးေတြေတာ့ မထည့္ထားဘူး။ မထည့္ထားတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက က်ေနာ္တို႔ ပိုင္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္အရ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေရာက္လာတယ္။ ေနာက္ ႏိုင္ငံေရး ေလာကကို ေရာက္လာတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးထဲကို ေရာက္ဖို႔အတြက္ စစ္ပညာသင္ၿပီး ျမန္မာျပည္ကို ျပန္တုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို ့က ဇာတ္ကားရဲ့ တဝက္က်ဳိးဖို ့လိုအပ္တဲ့အတြက္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အခန္းေတြကို အျမန္ဆံုး။ ၆ scene၊ ၇ scene အတြင္းမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေရာက္သြားဖို႔ ပိုေနရတယ္ေလ။

ေမး။ ။ အဖြင့္အပိတ္ scene ကို အာဇာနည္ကုန္းနဲ႔ ျပထားတဲ့ ကိစၥက။

ေျဖ။ ။ ကေလးေတြဆီမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္မသြားဘူးဆုိတာ လိုခ်င္လို႔။ အခုေခတ္ ေက်ာင္းသားကေလးေတြက ဘာ music မွ မပါဘဲနဲ ့ “ရာဇဝင္ အတၳဳပၸတၱိလည္း ရွိရမယ္” အဲလိုေလး။ အဲဒါေလးနဲ ့စ။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ဆံုးခ်င္တာနဲ႔။

ေမး။ ။ အခု ဘေလာ့မွာ ဇာတ္ညြန္းေတြ အပိုင္း (၆) ထိပဲ ရွိေသးတယ္။ ထပ္တင္ဖို ့ရွိေသးလား။

ေျဖ။ ။ ေလာေလာဆယ္ သူတို႔က ခဏ ရပ္ထားေပးပါလို႔ ဆုိလို႔။ မွန္ေတာ့လည္း မွန္ပါတယ္။ က်ေနာ္က ရပ္မထားဘူးဆိုရင္ သူတို႔က အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးၿပီေပါ့။ တျခား လူတေယာက္ ကေနၿပီးေတာ့ အဲဒါကို ေဒါင္းလုတ္လုပ္ၿပီး အဂၤလိပ္လို ျပန္ၿပီး ေပးလုိက္ရင္ သူတို႔ ဂြမ္းသြားမွာေပါ့။ အဲဒါကို ခဏေလး သူတို႔နဲ႔ ေဆြးေႏြးတုန္းမွာ ရပ္ထားေပးပါ ဆုိေတာ့ က်ေနာ္ ရပ္ထားေပးတယ္။ ဒီေန႔ညေန ေဆြးေႏြးၿပီးရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အေျခအေန ေရာက္ပါၿပီ။

ေမး။ ။ ေနာက္တခု ေမးဖို ့က်န္ေနတာက ဒီဇာတ္ကားနဲ႔ ပတ္သက္လို ့ပိုးရွိတဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြေရာ ရွိလား။

ေျဖ။ ။ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္ဗ်။ က်ေနာ္တို႔က ေရြးရမယ္။ ရွိၿပီးသား လူေတြထဲက က်ေနာ္တို႔က မသံုးခ်င္ဘူး။ အခုက ရွိၿပီးသား လူေတြထဲက ဒီကိစၥန႔ဲ ပတ္သက္လို ႔ လာလာၿပီးေတာ ့ ဒီတနက္လံုးပဲ သူတို႔ေတြ လွမ္းလွမ္းေျပာေနတယ္။ ဒီမွာက သတင္း ေပါက္သြားတာကိုး။ အဲန္တီ ေဒၚေဆြဇင္ထုိက္ တို႔ကို ေျပာျပလိုက္တဲ့အခါ က်ေတာ့ (ညေနလည္း သူတို႔ပါမွာကိုး) ႏုိင္ငံျခားက လာတယ္။ သရုပ္ေဆာင္ထဲက ေရြးမယ္ ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ သရုပ္ေဆာင္ထဲက ပါခ်င္တဲ့လူေတြက သူတို႔ဟုိဟာ ျဖစ္ပါရေစတို႔၊ ဒီဟာ ျဖစ္ပါရေစတို႔။ လာလုပ္ေနလို႔။ က်ေနာ္ကေတာ့ ရွိၿပီးသား သရုပ္ေဆာင္ေတြကို စိတ္မဝင္စားဘူး။

ေမး။ ။ သူက ျမန္မာျပည္ ေျမမွာပဲ ရုိက္မွာပဲလား။

ေျဖ။ ။ လုပ္ရမွာေလ။ သံုးကို သံုးရမယ္။ က်ေနာ္လည္း အတုိက္အခံ လုပ္မွာပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ေျမမွာမွ မ႐ုိက္ရင္ ဘယ္မွာ သြားရုိက္မလဲေနာ့္။

ေမး။ ။ ဒီကိစၥကလည္း ျပႆနာတခု မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။

ေျဖ။ ။ ျဖစ္မွာပဲ။ က်ေနာ္က အရင္ကတည္းက ႀကိဳတြက္ထားတာ ျဖစ္ဖို႔ကို မ်ားတယ္။

ေမး။ ။ ရုပ္ရွင္ကေတာ့ ၿပီးပါၿပီ။ စကားမစပ္ေပ့ါဗ်ာ။ စက္တင္ဘာ ခံစားခ်က္ေလး အခုရင္ထဲ ဘယ္လိုေနသလဲ။

ေျဖ။ ။ အဲ့ဒါကေတာ့ ဆရာလြဏ္းေဆြရဲ့ ဘေလာ့မွာသာ ၾကည့္လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ။ အဲဒီ ကဗ်ာတပုဒ္ တင္ထားတယ္။ အဲဒါကို က်ေနာ္ ဖတ္ျပမယ္။ အဲဒီကဗ်ာကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အႏုပညာရွင္ေတြ၊ ျပည္သူေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ကဗ်ာပါပဲ။ က်ေနာ္ ဖတ္ျပမယ္ဗ်ာ။

စက္တင္ဘာ သုညခြန္
စက္တင္ဘာေသြး

ဒါဟာ ေခ်ာက္ခ်ား ေၾကာက္လန္႔ေအာင္
ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ ဆင္ထားတဲ့
ပံုျပင္တပုဒ္ မဟုတ္ဘူး
အမွန္တကယ္ ျဖစ္ခဲ့ ပ်က္ခဲ့တယ္။

အမွန္တကယ္ကို
ျဖစ္ခဲ့ ပ်က္ခဲ့တယ္။

ၾကားဖူးနား၀ထဲမွာ
သင္အံဖူးတဲ့အထဲမွာ
ျဖတ္သန္းလာသမွ်ထဲမွာ
ဒီစာမ်က္ႏွာရဲ႕
ေသြးနံ႔ေတြက အညီႇဆံုးေပါ့ …။

သူတို႔ဟာ လူတေယာက္ကို လက္ယဥ္ယဥ္နဲ႔ သတ္ႏိုင္ဖို႔
စနစ္တက်နဲ႔ ေလ့က်င့္သင္အံခဲ့ၾကတာ၊

သူတို႔ဟာ သူတို႔အလိုရမၼက္အတြက္
ကိုယ့္သမိုင္းကို တံေတြးနဲ႔ ေရးရဲတာ၊

သူတို႔က သူတို႔ေရာက္ေနတဲ့ အရပ္ဟာ
ခ်ဳိင့္၀ွမ္းမွန္း ေတာင္တန္းမွန္း မသိႏိုင္ေလာက္ေအာင္
အတၱေတြ ပိန္းပိန္ေနခဲ့တာ၊

သူတို႔ဟာ လက္တလံုးျခား လွည့္စားတတ္သလိုမ်ဳိး
ေျဗာင္လိမ္ဖို႔လည္း ၀န္မေလးၾကဘူး …

သူတို႔ဟာ အံၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လံုးလံုး လုပ္ဇာတ္ကႏိုင္ခဲ့ …။

သားသတ္မုဆိုးရဲ႕ ရက္စက္မႈလား
အမဲလိုက္ေခြးေတြရဲ႕ စိတ္ဆာေလာင္မႈလား
အ႐ိုးရွင္းဆံုး ေမတၱာတံတားေတြေပၚမွာ
စစ္ဖိနပ္သံေတြ ျပင္းထန္သြားခဲ့ၿပီ။

ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမဟာ
မ်က္ရည္ယိုဗံုး ပိန္းပိတ္ေနတဲ့ၾကားမွာ
နံပါတ္တုတ္နဲ႔ ေခါင္းကို အ႐ိုက္မခံခဲ့ရဘူး …
ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ေတြ ဘုရားရဲ႕ေျမမွာ မစြန္းေပခဲ့ရဘူး။

ဆရာေတာ္ ဦး၀ိစာရဟာ
ေသနတ္သံေတြၾကားမွာ သကၤန္းတဖားဖားနဲ႔ မေျပးရရွာဘူး
လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ၿပီး ေသနတ္ဒင္နဲ႔ အေဆာင့္မခံခဲ့ရဘူး
ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္မွန္း မသိဘဲ ေရထဲမွာ အေလာင္းမေမ်ာခဲ့ရဘူး။

ဒါဟာ ဘာသာမတူ လူမ်ဳိးမတူသူေတြရဲ႕ လက္ေအာက္
ကြၽန္သေဘာက္ ျဖစ္ေနတုန္းကေပါ့…
ဒါဟာ တို႔သမိုင္းထဲက ရဟန္းအာဇာနည္ေတြေပါ့ …။
ဒါေတြလည္း အမွန္တကယ္ ျဖစ္ခဲ့ပ်က္ခဲ့တယ္ …။

အ႐ိုးသားဆံုး ဓမၼရွင္ေတြဟာ
ဘာအလိုရမၼက္မွ မပါဘဲ
ဆႏၵကို ဆႏၵအတုိင္း
႐ိုး႐ိုးသားသား ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾကတာ …။

အမြန္ျမတ္ဆံုး ေမတၱာဓာတ္ေတြဟာ
ဘယ္လို ကိုယ္က်ဳိးဖက္မႈမွ မပါဘဲ
သူတို႔စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သမွ် သူတို႔ကယ္တင္ခဲ့ၾကတာ …။

အခု
ေမတၱာသုတ္ ႐ြတ္သံေတြကို ယမ္းခိုးေတြနဲ႔ မိႈင္းတိုက္လို႔ …
ေ႐ႊ၀ါေရာင္ သကၤန္းေတြကို ေသြးေရာင္လႊမ္းေစခဲ့ၾက …
အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြကို အမဲေကာင္ေတြလို သေဘာထားၿပီး
ေ႐ႊတိဂံုရင္ျပင္ကို လူသတ္ကုန္းလို သေဘာထားရဲၾက …

ဒါေတြဟာ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ခဲ့ ပ်က္ခဲ့တယ္။

အေျခအေနေတြကို မ်က္လွည့္ျပလိုက္သလိုမ်ဳိး
တိတိက်က် ေျပာင္းျပန္လွန္ျပလိုက္ႏိုင္တဲ့
တဖက္ကမ္းခတ္
ကလိန္ဉာဏ္မ်ားကလည္း လက္ဖ်ားခါခ်င္စရာ …
မီဒီယာနည္းနားကို မီးကုန္ယမ္းကုန္ အသံုးခ်တတ္ပံုမ်ားကလည္း ၾသခ်စရာ …
သူတို႔ဟာ ဟစ္တလာလို
ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လိမ္ခဲ့ၿပီး
သူတို႔ဟာ နရသူမင္းလို
အာဏာကို ဘာသာနဲ႔လည္း လဲရဲတယ္ …။

ၾကည့္ၾက …!!!
ပါးစပ္က ဘုရားဘုရား ဆိုခဲ့သမွ် …
ကို႔႐ို႕ကားယား ႏိုင္လြန္းလွတဲ့ လက္ေတြေလ၊

၀ါဆိုသကၤန္း ကပ္ျပဖူးတဲ့ လက္
ကထိန္သကၤန္း ကပ္ျပဖူးတဲ့ လက္
ဆြမ္းဆန္စိမ္းေတြ ေလာင္းလွဴျပခဲ့တဲ့ လက္ …
ဘုရားထီးေတာ္ကို မတန္မရာ တင္ျပဖူးတဲ့ လက္

အဲဒီလက္ေတြမွာ …
ဘယ္သံသရာေရာက္ေရာက္ ဖ်က္မရႏိုင္တဲ့
ေသြးေတြနဲ႔ …။ ။
http://lawkanat.blogspot.com/
မွကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္။