(ကိုနစ္ေနမန္းဘေလာ့ဂ္မွ ကူးယူေ၀မ်ွပါသည္)
(သတ္ပံုတခ်ိဳ. ့ျပန္ျပင္သည္မွလြဲ၍ မူရင္းအတိုင္းေဖာ္ျပပါသည္)
(ကိုနစ္ေနမန္း၏ အေသးစိပ္ရွာေဖြတင္ျပေပးေသာ လံု ့လ၊၀ီရိယ၊ဥာဏ္တို ့ကို
ေက်းဇူးတင္မဆံုးပါ။)
(က်ေနာ္ေမာင္အိုးေ၀ေအာင္မွ ေနာင္ေတာ္ အမေတာ္မ်ားကို ေလးစားစြာ ဂါရ၀ျပဳအပ္ပါတယ္)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(မဂၢဇင္းဓါတ္ပုံမ်ားအား ပို ့စ္ေအာက္ဘက္တြင္ ေဖၚျပထားပါတယ္။)
ေရးသားေဖၚျပသူ - နစ္ေနမန္း။
၁၉၈၃-၈၄ခုႏွစ္ထုတ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္္လည္မဂၢဇင္းစာေစာင္ မ်က္ႏွာဖုံးဒီဇိုင္းဟာ ၁၉၆၂ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (ရ)ရက္ေန ့မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳကို လွ်ဳိ ့.၀ွက္စြာ ျပန္လည္ေဖာ္က်ဴးခဲ့တယ္ဆိုတာ သိရွိသူအင္မတန္နည္းပါးခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားထုအတြင္းနဲ ့ တကၠသိုလ္နယ္ေျမေတြမွာ ဒီမဂၢဇင္းမ်က္ႏွာဖုံးဒီဇိုင္းအေႀကာင္းေလးဟာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္နဲ ့ ပ်ံ ့.ႏွံ ့ခဲ့ပါတယ္။ သိပ္မႀကာပါဘူး။ တစ္ဆင့္စကားတစ္ဆင့္နားကေန ဒီအေႀကာင္း မဆလစစ္အစိုးရနားထဲကို ေရာက္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ မဆလအာဏာရွင္ေတြဟာ ထိတ္လန္ ့တႀကားနဲ ့ ဒီမဂၢဇင္း ျဖန္ ့ခ်ီေနမွဳကို တရား၀င္မေႀကညာဘဲ ပိတ္ပင္ပါေတာ့တယ္။ စစ္စုံေထာက္ေတြဟာလည္း ဒီမဂၢဇင္းေတြကို စာအုပ္ဆိုင္ေတြကေန ကမန္းကတန္းလုိက္လံသိမ္းဆည္းပါေတာ့တယ္။ လက္၀ယ္ရွိေနသူမ်ားကိုလည္း ဒီအေႀကာင္းေတြ
မေျပာဖို ့၊ မဂၢဇင္းကို ျပန္အပ္ဖို ့ ျခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုပါေတာ့တယ္။
-----------------------------
ဘာျဖစ္လို ့မ်ား ဒီရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းဟာ မဆလစစ္အာဏာရွင္ေတြကို
ထိတ္လန္ ့တုန္လွဳပ္ေစရတာလဲ။
မဂၢဇင္းထဲပါ ေရးသားထားတဲ့ ကဗ်ာေတြ၊ ေဆာင္းပါးေတြ၊ ကာတြန္းေတြ၊ ၀တၱဳတိုေတြ အစရွိတာေတြဟာ မဂၢဇင္းမထုတ္ခင္ကတည္းက မဆလရဲ ့ ႀကိဳးကိုင္ စာေပစီစစ္ေရးနဲ ့ဆင္ဆာတည္းျဖတ္ေရးအဖြဲ ့က မဆလအစိုးရကို ညွိစြန္းေစတဲ့အေႀကာင္းအရာေတြအားလုံးကို ခြင့္မျပဳဘဲ တည္းျဖတ္ ခ်န္ျဖတ္ ပယ္ထုတ္ျပီးသားပါ။
ကံအားေလ်ာ္စြာဘဲ ဒီအေႀကာင္းအရာေတြ မသိခင္မွာ၊ ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ႏွစ္လည္စာေစာင္အျဖစ္ အမွတ္တရသိမ္းထားရေအာင္ဆိုျပီး ၀ယ္ယူခဲ့လို ့ ဒီမဂၢဇင္းတစ္အုပ္ရွိေနပါတယ္။ မဆလစစ္အစိုးရကို ထိခိုက္ေစရေလာက္တဲ့ ေရးသားခ်က္မ်ား မေတြ ့ရပါဘူး။
စာေပ၀ါသနာပါသူတစ္ေယာက္အေနနဲ ့ေရာ၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္အေနနဲ ့ေရာ ျမတ္ႏိုးစြာနဲ ့ပဲ ၊ဒီမဂၢဇင္းစာအုပ္ကို အေခါက္ေခါက္ ဖတ္ျပီးသားပါ။
ဒါေပမယ့္ဗ်ာ၊ ဒီမဂၢဇင္းမ်က္ႏွာဖုံးဒီဇိုင္းဟာ ၁၉၆၂ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၇)ရက္ေန ့ မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳကို လွ်ဳိ ့့၀ွက္စြာ ျပန္လည္ေဖာ္က်ဴးတာလို ့ ႀကားရသိရတဲ့အခါမွာေတာ့၊ ဒီမဂၢဇင္းကို လိုက္သိမ္းေနတယ္လို ့ ႀကားရတဲ့အခါမွာေတာ၊့ ကြ်န္ေတာ္ အေတာ့္ကို စိတ္၀င္စားသြားတယ္။
ဒါနဲ ့သိမ္းထားတဲ့ေနရာကေန ကမန္းကတန္းျပန္ရွာျပီး မ်က္ႏွာဖုံးကိုႀကည့္ႀကည့္တယ္။ ဘာမွထူးျခားတာ မေတြ ့ဘူး။ ထပ္ခါထပ္ခါ ႀကည့္တယ္၊ ဘာမွလည္းမေတြ ့ပါလားဆိုျပီးေနခဲ့ရာကေန၊ ေနာင္ေတာ္ေက်ာင္းသားႀကီးတစ္ေယာက္ကေန ေျပာျပမွဘဲ သိသြား၊ေတြ ့သြားပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ရဲ ့ရင္းႏွီးတဲ ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚျပီး တိုးတိုးတိတ္တ္ိတ္ေလး အဖန္ဖန္ႀကည့္မိေနပါေတာ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ျမင္တာက ဒီဟာ- ဒီမွာ၊၊ က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက သူတို ့ျမင္တာ ဒီမွာ- ဒီဟာဆိုျပီး ႀကည့္ေလျမင္ေလျဖစ္ေနျပီး၊ မမွီခဲ့တဲ့ ဇူလိူင္ (၇)ရက္ ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳနဲ ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦး ျဖဳိခ်ဖ်က္ဆီးခံရမွဳဟာ ကြ်န္ေတာ္တို ့ ေနာင္လာေနာက္သား ညီေတာ္ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့့စိတ္အေတြးထဲမွာ ကိန္းေအာင္း၀င္လာပါ ေတာ့တယ္။
ဒီရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းစာေစာင္ မ်က္ႏွာဖုံးဒီဇိုင္း ေရးဆြဲခဲ့ႀကသူေတြ၊(ပန္းခ်ီေမာင္ျမင့္ေဌး) မဂၢဇင္းစာေစာင္ျဖစ္ေျမာက္ေရးမွာ ပါ၀င္ခဲ့ႀကတဲ့ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြကေတာ့
မဆလစစ္အာဏာရွင္ရဲ ့.ေခၚယူစစ္ေဆး ေမးျမန္းထိန္းသိမ္းျခင္းကို ရဲ၀ံ ့စြာနဲ ့ခံယူရပါတယ္။
မဆလစစ္အာဏာရွင္ရဲ ့.ေက်ာင္းသားေတြအေပၚ ရက္စက္ယုတ္မာမွဳ သမိုင္းဟာ ဖုံးကြယ္လို ့မရေအာင္ ျပန္လည္ေပၚထြက္လာတိုင္း၊ မဆလအာဏာရွင္ေတြဟာ ေသြးေျခာက္ျခားျပီး၊ က်ဆုံးခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြရဲ .့ ၀ိညာဥ္ေတြဟာ သူတို ့ကို ေႀကာက္လန္ ့ တုန္လွဳပ္ေစပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္မို ့ ဒီ ၁၉၈၃-၈၄ခုႏွစ္ထုတ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းစာေစာင္ မ်က္ႏွာဖုံးဒီဇိုင္းအေႀကာင္းကို သိသိခ်င္းမွာဘဲ ပိတ္ပင္တားဆီး ျပန္လည္သိမ္းခဲ့တာပါ။
ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ ့ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းစာေစာင္ မ်က္ႏွာဖုံးဒီဇိုင္းေလးမွာ ဘာေတြပါလဲ၊ ၁၉၆၂ဇူလိုင္လ (၇)ရက္ေန ့မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳကို ဘယ္လို လွ်ဳိ ့၀ွက္ပုံေတြ ေဖၚထားသလဲ ဆိုတာ ပုံမ်ားနဲ ့တကြ ျပန္လည္ေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။
မွန္ဘီလူးေလးတစ္ခုနဲ ့အေသးစိတ္ႀကည့္ရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေဖၚျပထားတာထက္ ပိုျပီးေတြ ့ျမင္ႀကရမွာပါ။
ဒီရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း မ်က္ႏွာဖုံးဒီဇိုင္းေလးကို ႀကည့္ရင္းျဖင့္၊ ၁၉၆၂ခုႏွစ္က ေနာင္ေတာ္ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားကို ဦးညြတ္အေလးျပဳလိုက္သလို၊ ေနာင္လာေနာက္သား ညီေတာ္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူအေပါင္းကိုလည္း အသိေပးလိုက္ပါတယ္။ ငါတို ့တစ္ေတြရဲ ့. ေက်ာင္းသားသမိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး ဆိုတာပါ။
အာဏာရွင္အေပါင္းကိုလည္း ဒီမဂၢဇင္းမ်က္ႏွာဖုံးဒီဇိုင္းကို ျပန္လည္ျမင္ေတြ ့ ေစျပီး၊ က်ဳပ္တို ့ရဲ ့ အာဏာရွင္စနစ္ကို ေတာ္လွန္မွဳဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေျပာင္းေပမယ့္ ၊ဆက္လက္တည္ရွိေနမယ္ဆိုတာ၊ က်ဳပ္တို ့ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့.ေသြးဟာ မေျခာက္ေသးဘူးဆိုတာ ကမၻာေျမႀကီးကို တိုင္တည္ျပီး သိေစအပ္တယ္။ ဒီမဂၢဇင္းမ်က္ႏွာဖုံးဒီဇိုင္းဟာ သင္တို ့ အာဏာရွင္တိုင္းကို တုန္လွဳပ္ေျခာက္ျခားပါေစေသာ၀္။
(ဒီရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း မ်က္ႏွာဖုံးဒီဇိုင္းေလးကို
ႀကည္ ့ဖို ့နဲ ့၊ အေသးစိတ္ လွ်ဳိ ့့.၀ွက္ပုံမ်ားကို ႀကည့္ဖို ့ ဒီမွာပါ။)
-----------------------------------------------------------------------
ပုံ (၁) - ၁၉၈၃-၈၄ခုႏွစ္ထုတ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းစာေစာင္ ေရွ .့မ်က္ႏွာဖုံးဒီဇိုင္း။
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ပုံ (၂) - က်ဆုံးသြားေသာေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားရဲ ့.့အေခါင္းအား သယ္ေဆာင္လွည့္လည္ေနသည့္ပုံ။
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ပုံ (၃) - အာဇာနည္ဟုစာတန္းေရးထိုးထားေသာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား
တို ့၏အုတ္ဂူ။
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ပုံ (၄) - ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား စီတန္းလွည့္လည္ေနႀကပုံ။
------------------------------------------------------------------------------------------------
ပုံ (၅) - ဇူလိုင္ (၇)ရက္ႏွင္ ့(၈)ရက္ေန ့တြင္ က်ဆုံးခဲ့ေသာသူမ်ားအေႀကာင္း က်န္ရစ္သူ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအေပါင္းအား ရွင္လင္းျပေနပုံႏွင့္၊ အာဏာရွင္အား ကမၻာမေႀကဘူးဟု ေဖၚက်ဴးထားေသာ လက္သီးဆုပ္ပုံ။
-----------------------------------------------------------------------------------------
ပုံ (၆) - ၁၉၈၃-၈၄ ခုႏွစ္ထုတ္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္ မဂၢဇင္း စာေစာင္ ေနာက္မ်က္ႏွာဖုံး ဒီဇိုင္း။
ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ကို က်ေနာ္တို ့ဘာလို ့ မေမ့ႏိုင္ဘူးလို ့ေျပာေနရတာလဲ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၄၆ႏွစ္ၾကာ ကာလ ၊က်ေနာ္တို ့မေမြးခင္ကတည္းက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အာဏာရွင္အုပ္စိုးသူက ျပည့္ရင္ေသြး ေက်ာင္းသားေတြကို ေမာင္းျပန္ေသနတ္ေတြနဲ ့ရက္စက္စြာ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ တဘက္သတ္ လူသတ္ပြဲၾကီး။
က်ေနာ္တို ့ေနာင္ေတာ္ေက်ာင္းသားၾကီးေတြ၊အမေတာ္ ေက်ာင္းသူမေတြ စစ္အာဏာရွင္ကို စတင္စိန္ေခၚခဲ့တဲ့ပြဲ။
အဲဒါ ဆဲဗန္းဂ်ဴလိုင္ပဲရယ္လို ့ကမၺည္းတင္ ေမာ္ကြန္းထိုးခဲ့တာလို ့
က်ေနာ္စတင္သိခဲ့ရတာက မွတ္မွတ္ရရ ၁၉၈၃-၈၄ခုႏွစ္မွာ။ က်ေနာ္၁၃ႏွစ္သားအရြယ္ခန္ ့ ၁၉၈၃-၈၄ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း
မ်က္ႏွာဖံုးကပံုေတြကို ခေလးပီပီ ထူးဆန္းတာေလးေတြ စိတ္၀င္တစားၾကည့္မိရင္း ေက်ာင္းသားေတြ တကၠသိုလ္ေျမမွာ စစ္တပ္ကပစ္သတ္လို ့ေသခဲ့ၾကရတယ္ဆိုတာ စသိခဲ့ရတယ္။
လူၾကီးေတြေျပာျပတဲ့အထဲက ( ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္။ဦးသန္ ့အေရးအခင္း)
ဆိုတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ေန ့ ႏွစ္ခုကို အဲဒီၾကားခဲ့ရတဲ့ေန ့ကစလို ့
ဦးေႏွာက္မွတ္ဥာဏ္ထဲ သံနဲ ့ရိုက္သြင္းထားသလို စြဲျမဲမွတ္ထားခဲ့မိတယ္။
အဲဒီမဂၢဇင္းမ်က္ႏွာဖံုးမွာ စစ္အာဏာရွင္ မဆလ တပါတီအစိုးရကို
ဆန္ ့က်င္တဲ့
သရုပ္ေဖာ္ လ်ိွဳ ့၀ွက္ ပန္းခ်ီပံုေတြကို တကၠသိုလ္တက္ေနၾကတဲ့
က်ေနာ့တ၀မ္းကြဲ အကို အမ ေတြက ယူလာျပရင္း ၊ပန္းခ်ီပံုေတြကို
ရွဳ ့ေထာင့္ အမ်ိဳးမိ်ဳးကေန ၾကည့္ရွဳၾကရင္း ၊
တခ်ိဳ ့ေျပာင္းျပန္ေရးထားတဲ့စာေတြကို ေလးေဒါင့္ၾကည့္မွန္ေလးနဲ ့
ေထာင္ကာ အတည့္စာလံုးေပၚေအာင္ စာ၀ွက္ေတြ ေဖာ္ကာၾကည့္ၾကရင္း
ဥကၠဌၾကီးဦးေန၀င္း။စစ္တပ္ကပစ္လို ့ေက်ာင္းသားေတြေသခဲ့ရ။ဦးသန္ ့အေလာင္းကို
ဂူသြင္းဖို ့လုၾက။ ေက်ာင္းသားေတြဆႏၵျပၾက။ ရပ္ကြက္ေတြထဲမွာ
ေက်ာင္းသားေတြစားဖို ့ ထမင္းထုပ္ေတြ ေကာက္ခံခဲ့ၾက။ဆိုတဲ့
လူၾကီးသူမေတြေျပာေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရးနဲ ့ဆိုင္ေသာစကားေတြ၊အုပ္စိုးသူက မတရားဘူး။ေက်ာင္းသားေတြက
အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြကို ဆန္ ့က်င္ရဲၾကပါလား။ဆိုတဲ့ အသိေတြ ခေလးအရြယ္ထဲက က်ေနာ့ အေသြးအသားထဲမွာ စြဲမွတ္ခဲ့မိတယ္။
ညညအေတြးေတြ အိပ္မက္ေတြထဲမွာ လူၾကီးေတြေျပာခဲ့တဲ့ ဆႏၵျပပြဲေတြအေၾကာင္း စိတ္ကူးနဲ ့ျမင္ေယာင္ပံုေဖာ္ၾကည့္ရင္း
ကိုယ္တိုင္၀င္ပါသြားသလို ခံစားရတယ္။စစ္တပ္က ပစ္လို ့အသက္ေဘးကလြတ္ေအာင္ေျပးခဲ့ရတယ္ဆိုတဲ့ က်ေနာ့ေဆြမ်ိဳးထဲကတေယာက္ရဲ ့ေျပာျပခဲ့တာကို မွတ္ထားျပီး
ညည မအိပ္ခင္ေတြးၾကည့္ရင္း အိပ္မက္ထဲမွာ ေျပးရလႊားရတာေတြ
ပံုေပၚလာရင္း သည္းထိတ္ရင္ဖို လန္ ့ႏိုးခဲ့ရတဲ့ညေတြဟာလည္း
ခေလးဘ၀မွာ ခဏ ခဏ ပါပဲ။ခေလးစိတ္နဲ ့ဆိုေတာ့ ဆႏၵျပပြဲေတြဟာ
လူအုပ္မ်ားလို ့ေပ်ာ္စရာၾကီးေနမွာလို ့ေတြးခဲ့မိသလို။ေျပးရလႊားရရင္လည္း
စိုးထိတ္စရာ ရင္တုန္စရာၾကီးေနမွာပဲ
လို ့ေတြးခဲ့မိျပန္တယ္ ။
----------------------------
အစကေျပာခဲ့သလို ႏိုင္ငံေရးစကားေတြ၊အဓိကရုဏ္းစကားေတြ
စတင္နားယဥ္ ၾကားခဲ့မိတာက ၁၉၈၃-၈၄ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္္လည္ မဂၢဇင္း မ်က္ႏွာဖံုးပန္းခ်ီပံုေတြ
ေၾကာင့္ပါ။
(စကားခ်ပ္- အဲဒီမဂၢဇင္းမ်က္ႏွာဖံုးပံု ေနာင္ေတာ္-အမေတာ္ေတြဆီမွာ အလြယ္တကူရွိရင္ ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ေဖာ္ျပေပးေစခ်င္ပါတယ္။မျမင္ဖူးေသးတဲ့
က်ေနာ္တို ့ေနာက္ ၾကီးျပင္းလာၾကတဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ ၾကည့္ေစခ်င္၊သိေစခ်င္လို ့ပါ။)
--------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------
(ဒီပို ့စ္ တင္ျပီး မၾကာခင္ ေနာင္ေတာ္ၾကီး ကိုနစ္ေနမန္း၏ လံု ့လျပဳ ေဖာ္ျပမွဳေၾကာင့္ က်ေနာ္တို ့ျမင္ခ်င္ေနတဲ ့မဂၢဇင္းကပံုေတြ အေသးစိပ္သိရပါျပီ) (ကိုနစ္ေနမန္းေရ-ေက်းဇူးကမၻာပါ)
--------------------------------------
က်ေနာ္တို ့ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ မတရားတဲ့။ရက္စက္ယုတ္မာတဲ့ အစိုးရတရပ္
အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာပါလားလို ့ က်ေနာ္စတင္သိခြင့္ရတာဟာ က်ေနာ့မိဘ
ေဆြမ်ိဳး ေမာင္ႏွမ တ၀မ္းကြဲတခ်ိဳ ့ရဲ ့ေက်းဇူးေၾကာင့္ဆိုတာ
ဒီေနရာကေန အသိေပးခ်င္ပါတယ္ ။
အေမ်ွာ္အျမင္ရွိတဲ့ ပညာတတ္ ေနာင္ေတာ္အမေတာ္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူၾကီးေတြက မဂၢဇင္းတခု အရင္းျပဳလို ့
၁၉၈၃-၈၄ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ေ၀ခဲ့တာဟာ တခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္မက ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိခဲ့ၾကတယ္လို ့က်ေနာ္ေနာက္ပိုင္းထပ္မံေလ့လာေတြ ့ရွိခဲ့ရတယ္။
(၁) ၁၉၇၄ခုႏွစ္မွာျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ယူအန္အတြင္းေရးမွဳးခ်ဳပ္
ဦးသန္ ့စ်ာပန အေရးအခင္း (၁၀)ႏွစ္ပတ္လည္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္
၁၉၈၄ခုႏွစ္မွာ အဲဒီမဂၢဇင္းကို အဓိပၸါယ္ရွိရွိ စြန္ ့စားမွဳ ရွိရွိနဲ ့ ဆူးၾကားကဘူးခါးတလံုးသီးသလို ထိလြယ္ရွလြယ္ အနာခံျပီး၊ဆရာေတြ၊ေက်ာင္းသားေတြပူးေပါင္းျပီးထုတ္ေ၀ခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
(၂)ဦးေန၀င္းေခါင္းေဆာင္တဲ ့စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ေအာက္မွာ
အမွန္တရားေတြေပ်ာက္ကြယ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ထု မ်ိဳးဆက္သစ္တခုၾကားမွာ ႏိုင္ငံေရးအသိတရားေတြ ႏိုးထလာေအာင္
စြန္ ့စားခဲ့တဲ ့ထူးျခားတဲ ့ေပါင္းကူးတံတားတခုလို ့ အဲဒီမဂၢဇင္းကို
က်ေနာ္ ဂုဏ္တင္ခ်င္ပါတယ္ ။
(၃)အဲဒီ သက္မဲ့ရုပ္ျငိမ္ မဂၢဇင္းရယ္၊ သက္ရွိ ဥာဏ္ရွိ လွဳပ္ရွားေနၾကတဲ ့
တက္ၾကြတဲ့ ေခတ္လူငယ္ ပညာတတ္ေတြရယ္ေၾကာင့္ မိဘျပည္သူေတြၾကားမွာ အဲဒီအခ်ိန္ကစလို ့ လွုပ္လွုပ္ရွားရွားျဖစ္ကာ
မဂၢဇင္းအေၾကာင္း တႏိုင္ငံလံုး တီးတိုးတီးတိုး သဖန္းပိုးထိုးသလို ေျပာဆိုကာ
စစ္အာဏာရူးေတြရဲ ့ေစာက္သံုးမက်တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို ပိုသိလာၾကရတယ္။(၄)မီးေလာင္ရာေလပင့္ ဆိုသလို လူငယ္လူရႊင္ေတာ္ေတြျဖစ္တဲ့ ဇာဂနာဦးေဆာင္တဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြက အျငိမ့္သဘင္္ ျပက္လံုးေတြကတဆင့္
မဆလ ေကာင္စီေတြရဲ ့ အစီအေငၚ မတည့္လုပ္ရပ္ေတြကို ရဲတင္းစြာ
ေ၀ဖန္ေျပာဆိုလာၾကသလို ၊ ဦးေန၀င္းရဲ ့အသံုးမက်တဲ ့လုပ္ရပ္ေတြကို
ရပ္ထဲရြာထဲမွာ ဟာသ ဇာတ္လမ္းေတြအျဖစ္ ျပည္သူေတြ ေျပာရဲလာၾကတယ္။ (၅) ၁၉၈၄ က စခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရး အသိေပးတဲ ့
စာနယ္ဇင္းပညာေၾကာင့္ ေနာင္ ၄ႏွစ္ ၾကာတဲ့ ၁၉၈၈မွာ မဆလျပဳတ္တဲ့အထိ တျပည္လံုး
အံုၾကြခဲ့ရတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ရရွိခဲ့တယ္။
-----------------------------------------
အမ်ားထဲက ပမႊားတေယာက္ ၊က်ေနာ့္လို အညတရ တေယာက္ေတာင္
မဂၢဇင္းၾကည့္လို ့ ႏိုင္ငံေရးအသိေတြ သေႏၶတည္ခဲ့ရတယ္ဆိုရင္..
တျပည္လံုးအတိုင္းအတာ က်ေနာ့လို ခေလးအရြယ္ေတြေပါင္းမ်ားစြာလည္း
ႏိုင္ငံေရးစိတ္ေတြ (သိစိတ္မွာေရာ၊ မသိစိတ္မွာေရာ) ႏိုးၾကားေနခဲ့ၾက
၊ ၈ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံု အပင္ၾကီးျဖစ္ဖို ့၊မ်ိဳးေစ့ေတြ မ်ိဳးေစ့ေတြျဖစ္တည္ခဲ့ၾကတာလို ့ဆိုရင္ ဘယ္သူျငင္းႏိုင္မလဲ။
------------------------------------------------
မဂၢဇင္း ဖတ္ခဲ့တုန္းက မွတ္မိသမွ် ေျပာျပဦးမယ္ ။မဂၢဇင္းက ၀မ္းနည္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္ ထုတ္ေ၀တာမို ့အနီမွိုင္းမိွုင္း ၊ အနက္ေရာင္ရင့္ရင့္ ၊ အျပာပုတ္ပုတ္ စတဲ့ အေရာင္ရိုင္းေတြသံုးထားတာ
မွတ္မိေနတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ရဲ့
ျပယုဂ္ေတြ မ်က္ႏွာဖံုး သရုပ္ေဖာ္ပုံေတြမွာ ေရးဆြဲထားတယ္ ။
ထူးျခားတာက မပီ၀ိုး၀ါးနဲ ့ ၊ စိတ္ေျခာက္ျခားထိုင္းမွိုင္းဖြယ္ စိတၱဇ ပန္းခ်ီ
ေခၚေလမလား၊ ေမာ္ဒန္အတ္ လက္ရာ သတ္မွတ္ေလမလား။
အားလံုးဟာ ရွဳပ္ေထြးလို ့ဘာက ဘာကို ဘယ္လို အဓိပၸါယ္ ေကာက္ရမလဲကို မ်က္ႏွာဖံုးၾကည့္သူတိုင္းကို ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေစခဲ့တယ္။
ပန္းခ်ီဆရာနာမည္ မွတ္မိသေလာက္ (ေမာင္ျမင့္ေဌး)လား ၊ အဲဒီအမည္နဲ ့ခပ္ဆင္ဆင္တူတဲ့ နာမည္ပဲလား ၊ မ်က္ႏွာဖံုးရဲ ့တေနရာမွာ ၊ ေသြးေတြေပက်ံေနသလို လက္မွတ္ထိုးထားတာ -လက္၀ဲပန္းခ်ီစာလံုးေရးဟန္နဲ ့ဆိုင္းထိုးထားတာကို အခုထိ ျမင္ေယာင္ေနမိေသးတယ္။
------------------------------
တ၀မ္းကြဲ အကိုနဲ ့အမက မဂၢဇင္းထြက္ျပီး မၾကာခင္ တရက္မွာ
ေက်ာင္းကျပန္အေရာက္ ေက်ာင္းမွာ သူတို ့ၾကားခဲ့ရတာေတြကို ေဖာက္သည္ျပန္ခ်တယ္ ။ မဂၢဇင္းက ရွုပ္ေထြးေနတဲ့ပံုေတြ
ဘာဆိုတာရွင္းသြားေအာင္ အေျဖထုတ္ထားတဲ့ လ်ွိဳ ့၀ွက္စာေတြ
(တနည္း-စိတၱဇပန္းခ်ီပံုနဲ ့စာ၀ွက္ေတြကို ခက္ဆစ္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုျပလိုက္တဲ ့ ရွင္းလင္းခ်က္စာေတြ )
(က်ား-မ )အိမ္သာေတြထဲမွာ ကပ္ထားတာ။ ျဖန္ ့ေ၀ေနတာ
ရခဲ့ သိခဲ့ရတဲ့ အကို၊အမေတြက ၾကားခဲ့မွတ္ခဲ့ျပီး
အိမ္မွာ ညစာစားျပီး တိတ္ဆိတ္ခ်ိန္ မဂၢဇင္းမ်က္ႏွာဖံုးေရွ ့မွာ ၀ိုင္းအံုလို ့
ပေဟဠိ-အေျဖညွိသလို အိမ္သ ားေတြေခါင္းခ်င္းဆိုင္ေနၾကတာ
စာက်က္ေနခဲ့တဲ့ က်ေနာ့ကိုေတာင္ ဆြဲေဆာင္လြန္းလို ့ လူၾကီးေတြ
ၾကည့္ေနေျပာေနၾကတဲ့ၾကားထဲ အတင္း၀င္တိုးလို ့ စပ္စုမွတ္သားမိခဲ့တယ္။
တခ်ိဳ ့ပုံေတြက အတည့္ၾကည့္ရင္ အေျဖသိရသလို
တခ်ိဳ ့ကို ေဇာက္ထို း၊တခ်ိဳ ့
ကိုေဘးတိုက္ ၾကည့္မွ အေျဖမွန္သိရတယ္။ တခ်ိဳ ့စာလံုးေတြကို ၾကည့္မွန္နဲ ့ ကပ္ေထာင္ၾကည့္မွ အမွန္ျမင္ရတာရွိတယ္။
---------------------------------
မွတ္မိသမွ် ေျပာရရင္-
ခံုတန္းလ်ားေလးပံု ဆိုပါေတာ့။ ေသခ်ာၾကည့္ရင္
ေက်ာင္းသားေတြက ဦးသန္ ့ေခါင္းတလားကို ပခံုးထမ္း သယ္လာတဲ့ပံု။
ေဘာ္လံုးအားကစားလုပ္ေနၾကတဲ့ပံု ဆိုပါေတာ့။ ေျပာင္းျပန္ေထာင္ၾကည့္ရင္ လက္သီးဆုပ္ပံုေတြ ့ရသလို၊ေသခ်ာမွန္ေထာင္ၾကည့္ရင္ ( ေန၀င္းသိမယ္)
ဆိုတဲ ့စာတန္းကို
ေသြးေတြစီးက်ေနတဲ့ ပုံမ်ိဳးေတြ ့ရတယ္။
ေန၀င္းဟာေက်ာင္းသားေတြကို
ရက္စက္စြာ သတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေန၀င္းတေန ့ငါတို ့ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့
ဂလဲ့စားေခ်တာကို သိေစရမယ္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္လို ့ က်ေနာ့မိဘေတြက ျပန္ရွင္းျပလို ့သိခဲ့ရတယ္။
ဘြဲ ့၀တ္စံုနဲ ့ေက်ာင္းသားပံုဟာ ၾကိဳးေပးခံရလို ့က်ဆံုးသြားတဲ ့ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္
ကိုတင္ေမာင္ဦးကို ဂုဏ္ျပဳတာျဖစ္သလို ေသခ်ာၾကည့္ရင္ သူ ့ရင္ဘတ္ကို
လွံစြပ္နဲ ့ထို းေနတဲ့ပံု ေပၚေနတာ
ေတြ ့ရတယ္။
ေနာက္ျပီး - ေရာင္စံုေဆးစက္ေလးေတြ ခ်ထားတာ ေသခ်ာၾကည့္ရင္
ဆႏၵျပခ်ီတက္ေနၾကတဲ့ လူတန္းၾကီးကို တသီတတန္းၾကီးေတြ ့ရတဲ့
ပံု ေဖာ္ထားတယ္။
---------------------
အဲသေလာက္ပဲ က်ေနာ္မွတ္မိသမွ် ျပန္ေျပာျပတာပါ ။အခြင့္အခါၾကံဳလို ့
မဂၢဇင္းမ်က္ႏွာဖံုးပံုကို က်ေနာ့္ျပည္တြင္းက အိမ္မွာ သိမ္းထားတာ ရွိေသးတယ္ဆိုရင္(သို ့မဟုတ္) အင္တာနက္မွာ ေနာင္ေတာ္ အမေတာ္ေတြရဲ ့ေက်းဇူးနဲ ့ ျပန္ေဖာ္ျပလို ့ေတြ ့ျဖစ္ခဲ့ ရင္
ျပန္ၾကည့္ ျပီး လ်ွိဳ ့၀ွက္ခ်က္ေလးေတြ ထပ္ေတြ ့ဦးမယ္လို ့ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။
(ဆက္ရန္---)
(ေသခ်ာၾကည့္ရင္ အာဇာနည္လို ့ေရးထားတာလို ့ကိုနစ္ေနမန္းကေျပာတယ္)
------------------------------------------------------------------------------------------
(မဂၢဇင္းေနာက္ေက်ာဖံုးပံု)
-------------------------------
(ပန္းပြင့္တန္းၾကီးကို ေျပာင္းျပန္ျပန္ၾကည့္ရင္ ျမန္မာဂဏန္းအကၡရာ -၇- အျဖစ္ျမင္ရတယ္)
(၇ ဇူလိုင္ကို ကိုယ္စားျပဳ ထုတ္ေ၀တယ္ဆိုတာ ထင္ထင္ရွားရွား ေဖာ္က်ဳးထားတာျဖစ္တယ္။)
--------------------------------------------------------------------------------------
သူရဲေကာင္းအာဇာနည္အေပါင္းကို က်ေနာ္အိုးေ၀ေအာင္ ဒီေနရာကေန ဦးညြတ္ဂါရ၀ျပဳေနမိတယ္။
www.myanmarisp.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။
-----------------------------------
(ေအးျမဇင္၏ကဗ်ာ ျပန္လည္ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။)
အာဇာနည္အစြမ္း အ့ံမခမ္းလွ်က္။
သမဂၢစိတ္၏ မြန္ျမတ္စြမ္းရည္္
သမဂၢ အုတ္ျမစ္ ေျမလွန္ပစ္လည္း
သမဂၢ သေႏၶ ရင္၀ယ္တည္ဆဲ ကိန္းေနၿမဲ၏ ။
သမဂၢ အမည္ ေဖ်ာက္ဖို႔ရည္လည္း
သမဂၢ စြမ္းအား ျပည့္တခြင္္လုံး လႊမ္းလု႔ွိထား၏ ။
သမဂၢ၏ ေသြးစြန္းေျမကို ဖုံး ကာေနလည္း
ရဲေ႔စြနီစြ သမဂၢ၏ ေသြးေျမဆီမွ ၀ိဥာဥ္ေတြက
ရုန္းကန္ထၾကြ ႏုိးေနၾကကာ
ခြပ္ေဒါင္း အားမာန္ ေဖာ္က်ဳးေဆာင္ျပ ရွိေနၾက၏ ။
သမဂၢစိတ္ တုံးခတ္ပိတ္ရန္ ရည္ရြယ္ ၾကံလည္း
သမဂၢ၏ ရဲရင့္မွန္လွ ေဒါင္းပ်ဳိစိတ္က
မဟုတ္ မခံ တုန္႔ျပန္ျမန္စြ
သမိုင္းအစဥ္္ ေကာင္းေစ ဆႏၵ ရွိေနၾက၏ ။
သမဂၢ၀င္ ေက်ာင္းသားတို႔အား ဖိႏွိပ္ထားလည္း
သမဂၢ၏ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသား ေမာင္္၊ႏွမ မ်ားက
တိုင္းျပည္ လွရန္ ေကာင္းဖို႔ရန္တြက္
အသက္ေဘးရန္ မမွဳ ျပန္ၾက ၊
ေၾကာက္ျခင္းတရား ခ၀ါ ခ်၍
တိုင္းျပည္ ဖ်က္ထား သေကာင့္သား ႏွင့္ စနစ္ဆိုးအား
တြန္းလွန္ရစ္ၾက ေခတ္အဆက္ဆက္မွသည္
ယေန႔ထိတိုင္ ရွိေနၾက၏ ။
သမဂၢ ပရ၀ုဏ္တ၀ိုက္ ေျပာင္းလဲလိုက္လည္း
သမဂၢ၏ ခိုင္ၿမဲပုံရိပ္ ထင္ဟပ္္ရစ္ေန
ကမာၻတည္ တိုင္ေအာင္ ရွိ၍ ေနၿမဲ ရွိေနၿမဲ အ့ံ ။
(၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ရွိ သမိုင္း၀င္ေက်ာင္းသား သမဂၢ အေဆာက္အအံု အတြင္း ႏွင့္ ေက်ာင္းပရ၀ုဏ္ထဲတြင္ က်ဆံုးသြားၾကေသာ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသား ၾကီးမ်ားႏွင့္တကြ ၊ ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးသမိုင္းစဥ္တေလွ်ာက္ႏွင့္္ ယေန႔ေခတ္ အခ်ိန္ကာလတေလွ်ာက္ မိမိတို႔၏ အသက္ႏွင့္ဘ၀တို႔ကို မြန္ျမတ္ေသာစိတ္ထားျဖင့္ ေပးလွဳရစ္ခဲ့ၾကကုန္ေသာ သူရဲေကာင္္း အာဇာနည္ အေပါင္းအား ေလးျမတ္စြာ ဂုဏ္ျပဳ ဦးညႊတ္လၽွက္)
ေအးျမဇင္ ၆၊၇၊၂၀၀၇
(ခ်စ္တဲ့မေနာေျမ အလည္သြားရင္းရလာတဲ့ ပိုစတာပံု)
သာသနာတ၀က္ခရီးမွာလ
ျမန္မာေတြ ကနက္ထီးေတြနဲ႔
ပ်က္စီးဘုိ႔ အေရးၾကဳံ?
ေရႊေပးလို႔ သူမယုံ
ေငြေပးလို႔ သူမယုံ
ေနကုန္ေအာင္အမ်ား?
တံတားေတြ တြင္တြင္ေဆာက္ပါလို႔
ဘုရားေတြရင္ျပင္ေမာက္ရင္ျဖင္႔
တပါးျပည္၀င္ကာ ေႏွာက္ပါလို႔--။
-----------------------------------------------------
တပါးျပည္၀င္ကာ မေႏွာက္ရေအာင္
ျပည္ေတာ္ျပန္ စုငယ္ေထြးကုိ
နန္းအပ္မွေအး။
(ေယာ အတြင္း၀န္ ဦးဖုိးလွိ္ဳင္)
အယူေတာ္မဂၤလာဦးႏုိး၏တေဘာင္တပင္ဆံ ခ၀ါခ်ျပီမို့
နာၾကတဲ့ အသီးေတြ၊ တြန့္လို့သာေၾကြ။
အသီးေတြ ရာသီေျပာင္း
သာသနာေမာင္းေရွ့ကေဆာ္
ေဒါင္းေတြကေအာ္။
ေဒါင္းေအာ္ရင္မေနသာ၊ သူလာပါလိမ့္ေလး?
ေရွ့ေနထြက္လ်က္ေမွာင္ၾကတယ္
သန္းေခါင္လကြယ္ထက္ဆိုး။
ျခေသၤ့မင္းက ထမ္းပိုးၾကြယ္
တိုးလို့ကြယ္ပ်က္လိမ့္ဦး?
ဂူပုန္းတဲ့ခင္ၾကီးေပ်ာ္တို့ရယ္
သမီးေတာ္ လႊတ္လိုက္ပါဦး။
ဇာဏီ ၾကက္မ သူတြန္လ်င္
ဇမၺဴတခြင္ လင္းလို့မဆံုး။
( အယူေတာ္မဂၤလာ ဦးႏိုး)
(ကုန္းေဘာင္ေခတ္ အယူေတာ္မဂၤလာ ဦးႏိုးရဲ့ ကဗ်ာပါ။ခု အေျခအေန နဲ့ ခ်ိန္ထိုး ၾကည့္ႏိုင္ၾကဖို့ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။)
အယူေတာ္မဂၤလာဦးႏုိး၏တေဘာင္(မူကြဲ)
တပင္တုိင္ ခ၀ါခ်ပါလုိ႔
ေၾကြၾကတဲ့အသီးေတြ
တြန္႔လုိ႔သာေၾက။
အသီးေၾကြ ရာသီေျပာင္း
သာသနာေမာင္း ေရွ႕ကေဆာ္
ေဒါင္းေတြကေအာ္?
ေဒါင္းေအာ္ရင္ မေနသာ
သူလာပါလိမ့္ေလး?
ေရွ့ေနထြက္လ်က္ေမွာင္ၾကတယ္
သန္းေခါင္လကြယ္ထက္ဆိုး။
ျခေသၤ့မင္းကတန္းခုိးၾကြယ္
တိုးလို ့တကယ္ ပ်က္လိမ့္မဆံုး။
ဂူေအာင္းတဲ့ ခင္ႀကီး ေပ်ာ္ရယ္
သမီးေတာ္ကို လႊတ္လုိက္ပါဦး ။
ဇာဏီၾကက္မ သူတြန္လွ်င္
ျမန္ျပည္တခြင္ လင္းလို ့မဆံုး ။
------------------------------------“အယူေတာ္မဂၤလာဦးႏုိး ၏တေဘာင္မွ အနက္အဓိပၸါယ္မ်ား “
တပင္တိုင္ခ၀ါခ်ပါလို ့=
၁၉၈၈ခုႏွစ္ မဆလ တပါတီစနစ္ ပ်က္သုန္းခ်ိန္ ..။
ေၾကြၾကတဲ့အသီးေတြ၊တြန္ ့လို ့သာေၾက= တႏို္င္ငံလံုးတြင္စစ္အာဏာရွင္လက္ကိုင္တုတ္ လံုထိန္း-ရဲ-စစ္သား
စသည္တို ့့ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္သျဖင့္ အျပစ္မဲ့ ေက်ာင္းသားျပည္သူ ရဟန္းရွင္လူေတြ ေသခဲ့ၾကရျပီး။
အသီးေၾကြ ရာသီေျပာင္း=
ေသဆံုးခဲ့ရသူမ်ားပင္ လူ ့ဘ၀ကူးေျပာင္း အရြယ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္(၁၉ႏွစ္ခန္ ့
ၾကာျပီးေနာက္)။
သာသနာေမာင္း ေရွ ့က ေဆာ္ =
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ သာသနာ့ေခါင္းေဆာင္ သံဃာေတာ္အရွႈင္ျမတ္တို ့ ေမတၱာပို ့သံမ်ား ေရွ ့ထားလွ်က္ တျပည္လံုးအဆင္ေျပေရး ႏွိုးေဆာ္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။
ေဒါင္းေတြကေအာ္=
ခြပ္ေဒါင္းအလံကိုယ္စားျပဳ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ ပါ၀င္ခဲ့။
ေဒါင္းေအာ္ရင္မေနသာ ၊သူလာပါလိမ့္ေလး=
သံဃာ့အေရးအခင္းအျပီး ဂန္ဘာရီ ဆိုသူ ႏိုင္ငံတကာအသိအမွတ္ျပဳ ကိုယ္စားလွယ္ လာေရာက္ခဲ့ ။
ေရွ့ေနထြက္လ်က္ေမွာင္ၾကတယ္
သန္းေခါင္လကြယ္ထက္ဆိုး=
သဘာ၀အားျဖင့္ တိုးတက္ၾကီးပြားရမည့္ ျမန္မာျပည္သည္ စစ္အာဏာရူးတို ့ေၾကာင့္ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးျခင္းသို ့သာေရာက္ေနရပါသည္။
ျခေသၤ့မင္းကတန္ခိုးၾကြယ္ ၊ တိုးလို ့တကယ္ ပ်က္လို ့မဆံုး =
ဘာျဖစ္ေနေန ေခြးျခေသၤ့မင္းတံဆိပ္ပံုပါ နအဖလက္ကိုင္တုတ္ ၾကံ့ဖြတ္ အဖြဲ ့ၾကီးကေတာ့
လူထုထံက မတရားရယူထားတဲ့ ေငြေတြနဲ ့ အတုအေယာင္ လူထုေထာက္ခံပြဲေတြလုပ္ေလေလ..ျပည္သူကိုႏွိပ္စက္ေလေလ… တိုင္းျပည္ ဒီ့ထက္တိုးလို ့ပ်က္လို ့မဆံုး ရွိေလပါပဲ။
ဂူေအာင္းတဲ့ ခင္ႀကီး ေပ်ာ္ရယ္ ၊သမီးေတာ္ကို လႊတ္လုိက္ပါဦး =
စြန္းလြန္းဂူ၊သဲအင္းဂူ အစရွိေသာ တရားစခန္းမွ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက
အက်ဥ္းက်ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၏ သမီးေတာ္ကိုလႊတ္ရန္
ေမတၱာရပ္ခံၾကိဳးပမ္းၾကမည္။
ဇာဏီၾကက္မ သူတြန္လွ်င၊္ ျမန္ျပည္တခြင္လင္းလို ့မဆံုး=
လြတ္ေျမာက္လာေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္
ျမန္မာျပည္ၾကီး တိုးတက္စည္ပင္ လင္းလက္ လို ့မဆံုးေတာ့ပါ ။
(အင္တာနက္ေပၚက ဖတ္ဘူးတာေလးတခုကုိ ဘာသာျပန္တင္ဆက္လုိက္ပါတယ္။)
ေမာင္၊ ညီမေလးတုိ႔ေရ....စမ္းသပ္ခ်က္တခုမွာ သိပၸံပညာရွင္မ်ားဟာ ေမ်ာက္ ၅ ေကာင္ကုိ ေလွာင္အိမ္တခုထဲမွာအတူတူ စုထည့္ထားလုိက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ေလွာင္အိမ္ရဲ႕ အလယ္တည့္တည့္မွာ ေလွကားတစင္းေထာင္ထားၿပီး ေလွကားထိပ္မွာေတာ့ ငွက္ေပ်ာတဖီးကုိ တင္ထားေပးသတဲ့ကြယ္။
တကယ္လုိ႔ ေမ်ာက္တေကာင္ေကာင္ကေန ငွက္ေပ်ာသီးစားခ်င္လုိ႔ ေလွကားေပၚကုိ တက္ဘုိ႔ႀကဳိးစားအခါတုိင္းမွာ သိပၸံပညာရွင္ေတြဟာ က်န္တဲ့ေမ်ာက္ေတြကုိ (ေမ်ာက္ေတြ ေၾကာက္တဲ့) ေရခဲတမွ်ေအးစက္ေနတဲ့ ေရေအးေတြနဲ႔ ေနမထိ ထုိင္မသာျဖစ္ေအာင္ ဆြတ္ျဖန္းေပးသတဲ့။
ေဟာ....မၾကာပါဘူး။ ေမ်ာက္ေတြဟာ သူတုိ႔အထဲက တေကာင္ေကာင္ ေလွကားေပၚတက္ဘုိ႔ ႀကဳိးစားတာနဲ႔ အဲဒီ အေကာင္ကုိ က်န္တဲ့ေလးေကာင္က ၀ုိင္းၿပီး ထုၾက ႏွက္ၾကေတာ့တာဘဲတဲ့။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ ေရေအးနဲ႔ ပက္ျဖန္းတာကုိ ရပ္နားထားလုိက္ေတာ့သတဲ့ကြယ္။
အဲသည္ေနာက္ပုိင္းမွာ ငွက္ေပ်ာသီးရဲ႕ ဆြဲေဆာင္ျဖားေယာင္းမႈ ဘယ္လုိပင္ အားေကာင္းလြန္းလွေပမယ့္ ဘယ္ေမ်ာက္ကမွ ေမ်ာက္စြမ္းေကာင္းလုပ္ၿပီး ေလွကားေပၚကုိ တက္ဘုိ႔ ထပ္မႀကဳိးစားရဲေတာ့ဘူးတဲ့။
ဒီလုိအေနအထားမွာ သိပၸံပညာရွင္ေတြဟာ မူလေမ်ာက္ငါးေကာင္ထဲက တေကာင္ကို ေလွာင္အိမ္ထဲက ထုတ္။ သူ႕ေနရာမွာ ေမ်ာက္အသစ္တေကာင္နဲ႔ လဲလွယ္အစားထုိးလုိက္တယ္။ ေမ်ာက္အသစ္ဟာ ေလွာင္အိမ္ထဲကုိ ေရာက္တာနဲ႔ (ေမ်ာက္ပီပီ) ေလွကားေပၚကုိ ေျပးတက္ၿပီး ငွက္ေပ်ာသီးကုိ ယူဘုိ႔ ႀကဳိးစားေတာ့တာေပါ႔။ က်န္တဲ့ေလးေကာင္ကလည္း ထုံးစံအတုိင္း မဆုိင္းမတြ သူ႕ကုိ ၀ုိင္း “သမ” ၾကသတဲ့။ (ကိြကြိ...ကြကြ...ကြိကြ...ေခြးမသားေမ်ာက္...ေဆာ္ပစ္....ကြစ္ကြစ္)
အဲသလုိ မၾကာခဏ ထုႏွက္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ေမ်ာက္ဟာ ဘာေၾကာင့္ဒီလုိ ထုႏွက္ၾကသလဲဆုိတဲ့ ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းရင္းမွန္ကုိ စဥ္းစားလုိ႔ မရေပမယ့္လည္း ေလွကားေပၚကုိ မတက္ရဘူးဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္လာတယ္။ ေလွကားေပၚ တက္ဘုိ႔ကိုလည္း ထပ္မံမႀကဳိးစားရဲေတာ့ဘူးတဲ့။
ဒုတိယ ေမ်ာက္အသစ္ေကာင္ကုိ ေမ်ာက္အေဟာင္းတေကာင္ရဲ႕ ေနရာမွာ ထပ္မံ အစားထုိး ထည့္လုိက္တဲ့အခါမွာလည္း အလားတူ အျဖစ္မ်ဳိး ထပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ စိတ္၀င္စားဘုိ႔ေကာင္းတာက ဒုတိယေမ်ာက္သစ္ကုိ ၀ုိင္း၀န္းထုႏွက္ၾကတဲ့အခါ သူ႕အရင္ေရာက္တဲ့ ေမ်ာက္အသစ္ကပါ ဘုမသိ ဘမသိ ၀င္ၿပီး ထုႏွက္တာကုိ ေတြ႕ရသတဲ့။ (ၾကည့္ရတာ လူေတြသာမက ေမ်ာက္ေတြလည္း ဆြမ္းႀကီးေလာင္းရတာ ၀ါသနာပါပုံရတယ္ကြဲ႕။)
အဲသလုိနဲ႔ တတိယ ေမ်ာက္အသစ္တေကာင္ကုိ မူလေမ်ာက္အေဟာင္းထဲက တေကာင္ေနရာမွာ အစားထုိးထည့္ၾကည့္တယ္။ ထုႏွက္တဲ့ကိစၥဆက္ျဖစ္တယ္။ စတုတၳေမ်ာက္အသစ္တေကာင္ထပ္လဲထည့္တယ္။ ထု႐ုိက္တဲ့ကိစၥ ဆက္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ပဥၥမေျမာက္ ေမ်ာက္အသစ္ကုိ ေနာက္ဆုံးလက္က်န္ေမ်ာက္အေဟာင္းေနရာမွာ အၿပီးသတ္ လဲထည့္လုိက္ေတာ့တယ္။
********************************************************************
ကေလးတုိ႔ေရ.....အခုဆုိရင္ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ေမ်ာက္ငါးေကာင္စလုံးဟာ ေနာက္မွ ေရာက္လာၾကတဲ့ ေမ်ာက္အသစ္ေတြခ်ည္းေပါ႔ကြယ္။ သူတုိ႔ အားလုံးဟာ ေရခဲေရနဲ႔ ပက္ျဖန္းတာကုိ တခါမွ မႀကဳံခဲ့ရဖူးဘူးကြဲ႕။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ထဲက တစ္ေကာင္ေကာင္ ေလွကားေပၚကုိ တက္ဘုိ႔ႀကဳိးစားရင္ေတာ့ က်န္တဲ့ ေလးေကာင္က ၀ုိင္း၀န္းၿပီး ထုၾကႏွက္ၾကဆဲဘဲတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ အဲသလုိ ထုႏွက္ရသလဲဆုိတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကုိေတာ့ ေမ်ာက္ငါးေကာင္စလုံး လုံး၀ မသိၾကရွာဘူးတဲ့ကြယ္။
ကဲ.....ပုံျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါဘဲကြယ္။
ေမာင္၊ညီမေလးတုိ႔ေရ……အဲဒီ ေမ်ာက္ငါးေကာင္ရဲ႕ ထူးဆန္းတဲ့ အျပဳအမူကုိ (ဟဲဟဲ….မမတုိ႔ရဲ႕ ျမန္မာဘေလာ့ဂါေလာကႀကီးမွ အပျဖစ္တဲ့) လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အတြင္းမွာေရာ ေတြ႔ဘူးႀကဳံဘူး ပါသလားကြယ္။
"Only two things are infinite: The universe and human stupidity. And I am not so sure about the former." -Albert Einstein
http://kopaw07.blogspot.com/
----------------------------------------------------------------------------------------------
အသက္တရာ မေနရေသာ္လည္း အမႈတရာေပြရတတ္သည္ဆုိသည့္ စကားအတုိင္း ဤလူ႕ဘုံခန္း၀ါ လူ႔ျပည္ရြာႀကီးတြင္ ရံဖန္ရံခါ ရွားရွားပါးပါး ႀကဳံရေလ့ရွိတတ္ေသာ စိတ္၀င္စားဘြယ္အျဖစ္သနစ္မ်ားကုိ က်ႏု္ပ္သည္ ၀ါသနာအေလ်ာက္ ေလ့လာ မွတ္တမ္းတင္ေလ့ရွိရာ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕တြင္ က်ႏု္ပ္ေနထုိင္ခဲ့စဥ္အတြင္း ကိုယ္တုိင္ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ေသာ ေအာက္ပါ ဇာတ္လမ္းေလွ်ာ္ႀကီးမွာ အလြန္ပင္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းသည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆမိသည့္အတုိင္း ေနာင္လာေနာက္သားတုိ႔ ဖတ္႐ႈ အတုယူစိမ့္ေသာငွာ ဘေလာ့ဂ္ထက္ အကၡရာတင္ခဲ့ရပါသည္။ မယုံလွ်င္လည္း ပုံျပင္ဟုသာ မွတ္ၾကပါရန္။ (ပုံ- သေဗၺသတၱာကမၼသကာ -စာေရးသူ)
...............................................................................................................
ခ်ာရာဏသီတုိင္းျပည္၊ က်ဳိင္းမတုံ႕တတုံေဒသမွ ႐ုိးသားႀကဳိးစားရွာေသာ လူငယ္ေလးႏွစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဂ်က္ကီသန္႔ ႏွင့္ စုိင္းစုိင္းဘြဳိက္ဇ္လႈိင္။ ၄င္းတုိ႔ႏွစ္ဦးသည္ ေမြးရပ္ဇာတိေျမ၀ယ္ သမာအာဇီ၀နည္းျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းရသည္မွာ ၀ါးလုံးေခါင္းအတြင္းသုိ႔ နာဠာဂီရိအမည္ရွိသည့္ ဆင္ေျပာင္ႀကီးအား အၿမီးမွစ၍ အေကာင္လုိက္ ထည့္သြင္းရသည့္ႏွယ္ တေန႔တျခား ခက္ခဲက်ပ္တည္းက်ဥ္းေျမာင္း လာသည္ျဖစ္၍ မိမိတုိ႔ရပ္ရြာကို စြန္႔ကာ ၿမဳိ႕စားႀကီး ဦးအာလူးႏွင့္ သားျဖစ္သူ အလကားေက်ာ္စြာတုိ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနေသာ ေတာင္ပုလု ၿမဳိ႕ကုိ အလုပ္လုပ္ရန္ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။
ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕ႀကီးႏွင့္ ခ်ာရာဏသီျပည္သည္ကား နတ္ဘုံနတ္နန္းႏွင့္ ငရဲခန္းတမွ် အႀကီးအက်ယ္ ကြာျခားလြန္းလွေပစြ။ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕သားတုိ႔ ေနထုိင္ရာ HDB တုိက္ခန္းတုိ႔သည္ ၀ိသႀကဳံနတ္သား စီမံအပ္ေပေသာ နတ္တုိ႔ေနထုိင္ရာ နတ္ဗိမာန္ႏွင့္မျခား အေရာင္တဖိတ္ဖိတ္ တလက္လက္။ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕သားတုိ႔ စီးနင္းရာ MRT ဆုိေသာ ရထားသည္လည္း သိၾကားမင္းစီးနင္းရာ နတ္ျမင္းတေထာင္ကသည့္ ေ၀ဇယႏၱာနတ္ရထားကဲ့သုိ႔ပင္တည္း။
နတ္ျပည္နတ္ရြာသုိ႔ လူ႕ျပည္ေနရာအႏွံ႕မွ လူသားတုိ႔ နတ္ဘ၀သုိ႔ တဖြဲဖြဲ ကူးေျပာင္းကာ ေရာက္ရွိေနသည့္နည္းတူ ခ်ာရာဏသီတုိင္းျပည္ေဘးပတ္၀န္းက်င္ ႏုိင္ငံနီးခ်ဳပ္စပ္မွ “ဘကုန္း၊ ယပက္လက္၊ အ၊ မ၊ ဖအုပ္ထုတ္” စသည့္ ထူးဆန္းေသာ အကၡရာ နာမည္အသီးသီးရွိသည့္ တုိင္းတပါးသားတုိ႔သည္လည္း ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕သုိ႔ ၀င္လာမစဲ တသဲသဲႏွင့္ လာေရာက္စုဆုံၾကရာ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕ႀကီးသည္ လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ၊ ဘာသာေပါင္းစုံႏွင့္ ေသာေသာ႐ုတ္႐ုတ္၊ အုတ္အုတ္က်က္က်က္၊ ၾကက္ပ်ံမက်၊ ဓါတ္ဆီေစ်း ျပန္မက်၊ ဆန္ေစ်း ျပန္မက်၊ ကားခ ျပန္မက်၊ အိမ္ငွားခ ျပန္မက် စည္ကားလွပါေပသည္။
ဂ်က္ကီသန္႔ႏွင့္ စုိင္းစုိင္းဘြဳိက္ဇ္လႈိင္တုိ႔သည္ မူလကပင္ ႐ုိးသားႀကဳိးစားေသာ လူငယ္မ်ားျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ေတာင္ပုလုသုိ႔ ေရာက္ၿပီးမၾကာမီမွာပင္ အ႒ာရသ ၁၈ ရပ္ကုိ သင္ၾကားေပးရာ ႏုိင္ငံေက်ာ္ တကၠသီလာေက်ာင္းေတာ္သာႀကီးမ်ားမွ ပညာရင္ႏုိ႕ကုိ အသီးသီး ေသာက္စုိ႔ၿပီးသကာလ ယခုအခါတြင္ အလုပ္အကုိင္ေကာင္းမ်ားကုိ ရရွိၾကၿပီးလ်က္ “လူေကာင္းကုိယ့္ေမာင္၊ ႐ုံးလွေဆာင္၊ ၀ ေအာင္စား၍၊ ခါး၀တ္တဲ့ျပင္၊ လက္ကပ္ေျခကပ္ ပုိမုိျမတ္၍ အဖတ္တင္၊ အိမ္တြင္အမ်ား၊ သံေသတၱာႏွင့္ လုံစြာထား၊ ေငြသားေလးေရြး ရွိပါတယ္” ဆုိသကဲ့သုိ႔ ေငြေၾကးအတန္အသင့္ကုိ အသီးသီး စုေဆာင္းရရွိၿပီးျဖစ္ေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဂ်က္ကီသန္႔မွာ ေျခေဗြပါသကဲ့သုိ႔ ခရီးမၾကာခဏထြက္တတ္ျခင္း၊ ကင္မရာ၊ အမ္ပီသရီး၊ နားၾကပ္ စသည့္ ေနာက္ဆုံးေပၚ စေကၠာမယႏၱယားကိရိယာတန္ဆာပလာမ်ားကုိ ၀ယ္ယူသုံးစြဲတတ္ျခင္း၊ ဘုိင္စကုပ္ မလြတ္တမ္းၾကည့္ျခင္း၊ အစားအေသာက္ကုိ ခုံမင္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင္း ထင္သေလာက္ မစုမိေသးေၾကာင္း ၄င္းကိုယ္တုိင္၏ ဖြင့္ဟ ေျပာဆုိမႈေၾကာင့္ သိရွိရေလသည္။ (ထုိ႔ေၾကာင့္ ေငြေၾကးကုိ မက္ေမာ၍ လက္ထပ္လုိေသာ မိန္းမေခ်ာေလးမ်ား ႏွစ္ႀကိမ္ျပန္၍ စဥ္းစားၾကပါရန္...)။
တေန႔သ၌ ေညာင္ရမ္းဂြတုိဟူေသာ ငနဲသားတေယာက္သည္ ၄င္းတုိ႔ ႏွစ္ဦးႏွင့္ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕တြင္ မထင္မွတ္ဘဲ ဆုံဆည္းမိေလသည္။ ေတြ႕သည္ႏွင့္ တၿပဳိင္နက္ “သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း သတင္းေလြေလြ႕ ေပါဖက္ေတြ႕” ဆုိသကဲ့သုိ႔ အေပါဓါတ္ခံ ပါရမီရင့္သန္ပုံျခင္း တူညီၾကသည္ျဖစ္ရကား ေညာင္ရမ္းဂြတုိသည္လည္း ၄င္းတုိ႔ႏွင့္ ေပါေဖာ္ေပါဖက္တဦး ျဖစ္လာေလသည္။
ထုိ႔သုိ႔ အစစအရာရာ သာယာလွပကာ ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္အတိ ျပည့္စုံေနေသာ ၄င္းတုိ႔၏ ေပါကမၻာကေလးထဲသုိ႔ မည္သူမွ်မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ကံၾကမၼာမုန္တုိင္းႀကီးတခုသည္ တေန႔ေသာအခါ ႐ုတ္တရက္ မထင္မွတ္ဘဲ ခ်ဥ္းနင္းတုိက္ခတ္၀င္ေရာက္လာေလသည္။
အျဖစ္အပ်က္ကား ဤသုိ႔တည္း။
ကံဆုိးမုိးေမွာင္က်ျခင္း အျဖစ္သနစ္၏ မူလအေၾကာင္းရင္းခံမွာ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕စားႀကီး ဦးအာလူးႏွင့္ သူ၏ သားေတာ္ အလကားေက်ာ္စြာ တုိ႔သည္ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕သားတုိ႔ အား တင္းၾကပ္စြာ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းက စသည္။ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕စား ဦးအာလူးသည္ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕တြင္ သူသာလွ်င္ အေတာ္ဆုံး၊ သူသာလွ်င္ အေျမာ္အျမင္အရွိဆုံး၊ သူကလြဲ၍ တပါးသူသာ အုပ္ခ်ဳပ္ပါက ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕သည္ အသူတရာနက္ေသာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးထဲသုိ႔ ၀ုန္းကနဲ ျပဳတ္က်သြားေတာ့မည္ဟု အထင္ေရာက္ေနသူျဖစ္ေလသည္။ သူထင္မွတ္သည့္အတုိင္း ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕သားတုိ႔ စြဲထင္မွတ္ေစရန္လည္း ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ဘူတာတြင္ တူမေဒးတေဒး ဟူေသာ ေရႊေပလႊာသတင္းစာမ်ားကုိ အခမဲ့ျဖန္႔ေ၀ကာ ေၾကညာမႈိင္းတုိက္ေပးေစ၏။ ၄င္း၏ အာဏာကုိ စိန္ေခၚလာသူမွန္သမွ်အား မြဲျပာက်၊ နာလန္မထူႏုိင္ေအာင္ ေခ်မႈန္းတတ္သူ၊ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ခ်ဳပ္ေႏွာင္တတ္သူလည္းျဖစ္၏။
ထုိသုိ႔ေသာ အေနအထားတြင္ ေအာက္ပါ အျဖစ္အပ်က္ႀကီးသည္ မလႊဲသာမေရွာင္သာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေခ်၏။
ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕စားႀကီး ဦးအာလူးသည္ကား ရွမ္းေခါက္ဆြဲကုိ အလြန္မုန္းသူျဖစ္သည္။ ရွမ္းေခါက္ဆြဲတြင္ ပါ၀င္ေသာ ရွမ္းခ်ဥ္ စသည္တုိ႔မွာ က်န္းမာေရးႏွင့္ မကုိက္ညီဟု သူယူဆသည္။
သုိ႔ေသာ္ က်ဳိင္းမတုံ႔တတုံ ဇာတိဖြား ဂ်က္ကီသန္႔ ႏွင့္ စုိင္းစုိင္းဘြိဳက္ဇ္လႈိင္တုိ႔မူကား “ရွမ္းေခါက္ဆြဲ” ဟု အသံၾကားလုိက္ရသည္ႏွင့္ အေသြးအသား၊ အေၾကာအခ်ဥ္၊ ႐ုိးတြင္းခ်ဥ္ဆီ၊ ၿမီးေညႇာင့္႐ုိးပါမက်န္ ခႏၶာကုိယ္၏ ေနရာအႏွ႔ံမွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္တက္လာကာ ေနာက္ဆုံး ရွမ္းေခါက္ဆြဲကုိ အမွန္တကယ္စားသုံးလုိက္ရမွ ေနသာထုိင္သာ ရွိသြားသည္ ဟူ၏။
ထုိသုိ႔ လူတဦးႏွင့္တဦး အႀကဳိက္တရားခ်င္း မတူညီၾကေသာအေျခအေနတြင္ ဦးအာလူးသည္ ၄င္း၏ အာဏာကုိ အလြဲသုံးစားလုပ္ကာ ေတာင္ပုလုတြင္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲကုိ ေရာင္းခ်ျခင္း၊ ခ်က္ျပဳတ္ျခင္း၊ စားသုံးျခင္းကုိ လုံး၀ ခြင့္မျပဳ။ ဤဥပေဒကို ခ်ဳိးေဖာက္ပါက ခ်ဳိးေဖာက္သူအား ေျခဖ၀ါးကုိ ၾကက္ေမႊးႏွင့္ကလိကာ ဂလိထုိးသတ္ေစဟု အမိန္႔ေတာ္ ထုတ္ျပန္လုိက္သည္။
ဤ အမိန္႔ထုတ္သည့္ေန႔မွ်စ၍ ဂ်က္ကီသန္႔ႏွင့္ စုိင္းစုိင္းဘြိဳက္ဇ္လႈိင္တုိ႔ႏွစ္ဦးသည္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲကုိ အလြန္အမင္းအာသီသရွိၾကသည္ႏွင့္အညီ “ဘိန္းစားေဆးျပတ္၊ ေဆးငတ္သည့္ႏွယ္၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ၌ တပ္မက္ျခင္းတဏွာ ႀကီးမားရွာသည့္အေလ်ာက္” မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္၊ အ႐ုိးေဂါက္ဂက္နဲ႔ မအိပ္ႏုိင္ မစားႏုိင္ မႈိင္ေတြျခင္းအျဖစ္သုိ႔ တမုဟုတ္ျခင္း ေရာက္ၾကရွာ(ေယာက္်ားရွာဟု မွားယြင္းမဖတ္ပါႏွင့္)ေလသည္။
ေညာင္ရမ္းဂြတုိမူကား မူလ ခ်ာရာဏသီျပည္တြင္ ႀကီးျပင္းခဲ့စဥ္က မေကြးတေကြးတုိင္းေဒသမွ လာသည္ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲအား မစားသုံးရသည့္အတြက္ အထူးတလည္ မထိခုိက္လွ။ သုိ႔ေသာ္ မိမိခင္မင္ေသာ ေရာင္းရင္းႏွစ္ဦး၏ ေၾကကြဲစဘြယ္ မ႐ႈမလွ ေ၀ဒနာခံစားေနရသည့္ အျဖစ္သနစ္ကုိ မ႐ႈစားရက္သည့္အေလ်ာက္ “ေယာကၤ်ားတုိ႔ လုံ႔လ မထုတ္ခင္ကေလွ်ာ့၊ အဲေလ...ေသခါမွ ေလွ်ာ့” ဟူေသာ ဆုိ႐ုိးစကားအတုိင္း ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕စား၏ မတရားေသာ ဥပေဒကုိ မေလွ်ာ့ေသာ လုံ႔လျဖင့္ ဆန္႔က်င္ စိန္ေခၚသြားမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္ေလသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ တေန႔တြင္ ေညာင္ရမ္းဂြတုိသည္ ၄င္း၏ အျခားေရာင္းရင္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ရွင္ဂြမ္းဂြိ၊ ကိုေပတရာ၊ ေဆးဆရာဦးတုတ္ႀကီး၊ ဗညားပိစိ စသူတုိ႔ႏွင့္ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးကာ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕စား၏ စံအိမ္ေတာ္ေရွ႕သုိ႔ သြားေရာက္ၾကၿပီး “ရွမ္းေခါက္ဆြဲစားရဘုိ႔အေရး တုိ႔အေရး”၊ “ပီေက၀ါးရဘုိ႔အေရး တုိ႔အေရး” ဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားကုိ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းကာ ေႂကြးေၾကာ္ၾကေလသည္။
မၾကာခင္မွာပင္ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕စား၏ မင္းခ်င္းမ်ား ေရာက္လာကာ ၄င္းတုိ႔ ငါးဦးအား တရားမ၀င္စုေ၀းမႈအျဖစ္ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားၾကေလသည္။
ေနာက္တေန႔ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕ထုတ္ သတင္းစာမ်ားျဖစ္ေသာ တူမေဒးတေဒး၊ စထရိတ္မတုိင္းစ္တတုိင္းစ္ သတင္းစာမ်ားတြင္ ထုိအေၾကာင္းကုိ ဟုိးေလးတေၾကာ္ ေရးသားၾက၏။
“တရားမ၀င္ စုေ၀းခဲ့သူမ်ားအား ဥပေဒအား ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့ျခင္း ရွိမရွိ မင္းခ်င္းမ်ားက ဆက္လက္စုံစမ္းေနျခင္း”
“အစြန္းေရာက္ေသာ လူတစုမွ ဆူပူလႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးျခင္း”
“တရားမ၀င္ လူစုလူေ၀းေၾကာင့္ လမ္းသြားလမ္းလာမ်ား အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ျခင္း”
........စသည့္ သတင္းေခါင္းစဥ္စာလုံးမဲႀကီးမ်ားႏွင့္အတူ ထုိကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕သားတုိ႔၏ အျမင္မ်ား ပါရွိလာေလသည္။ ထုိအျမင္မ်ားမွာ ဆႏၵျပသူငါးဦးအား ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕သားမ်ားမွ ၀ုိင္း၀န္းျပစ္တင္ေ၀ဖန္ၾကေသာ အျမင္မ်ားသာ ျဖစ္ေလသည္။ ေထာက္ခံေသာအျမင္မ်ားကုိ ေျပာဆုိမိေသာ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕သားတုိ႔အေနျဖင့္လည္း မိမိတုိ႔၏ အေတြးအျမင္မ်ားကုိ သတင္းစာေပၚတြင္ ပုံႏွိပ္စာလုံးအျဖစ္ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ မရလုိက္ၾကရွာ။ ဤနည္းျဖင့္ သတင္းစာဖတ္ရသူမ်ားအဖုိ႔ ေတာင္ပုလုတၿမဳိ႕လုံးက ဆႏၵျပသူငါးဦးအား ၀ုိင္း၀န္း႐ႈတ္ခ်ၾကသည္ဟု မွတ္ထင္ယုံၾကည္သြားၾကေခ်ေတာ့သည္။
ထုိမွ်မက။ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕စားႀကီးဦးအာလူးကလည္း ကုန္သည္သူႂကြယ္မ်ားႏွင့္ ညစာပြဲေတာ္တည္ခင္းရာတြင္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားရာ၌ “ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕သည္ ႏွပ္ေခ်းဖတ္မွ်သာ ရွိသည္ျဖစ္၍ အျခားတုိင္းျပည္မ်ားႏွင့္မတူေၾကာင္း၊ ဤသုိ႔သာ ဆူပူဆႏၵျပပြဲမ်ား ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ်ျဖစ္ေပၚေနပါက တုိင္းတပါးမွ ကုန္သည္သူႂကြယ္ႀကီးမ်ားသည္ ေတာင္ပုလုသုိ႔ လာေရာက္ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားၾကေတာ့မည္ မဟုတ္ဘဲ တုိင္းျပည္ဘ႑ာမ်ား ဆုံး႐ႈံးေသာေၾကာင့္ တုိင္းျပည္စီးပြားေရးပ်က္ျပားကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ ခ်ာရာဏသီျပည္အေနအထားသုိ႔လည္းေကာင္း၊ ပတ္၀န္းက်င္ႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္ေသာ မေလးမရွားတရွားျပည္၊ ယုိးဒ မယားတယားျပည္၊ ဖိလစ္ မပုိင့္တပုိင္ျပည္မ်ားကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း မတည္မၿငိမ္ မေအးမခ်မ္းျဖစ္ကာ ခ်ာတူးလန္မင္းအစုိးရမ်ား မင္းမူၾကေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိသုိ႔ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေအာင္ လႈံ႕ေဆာ္သူမ်ားကုိ ေနာက္ထပ္ ဥပေဒမ်ား ျပ႒ာန္ေရးဆြဲ၍ ယခင္ကထက္ပင္ ပုိမုိ၍ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူသြားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း” ေလးစားစဖြယ္ တည္ၿငိမ္ခန္႔ညားစြာ မိန္႔ၾကားသြားသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။
ထူးဆန္းသည္မွာ ဂ်က္ကီသန္႔ႏွင့္ စုိင္းစုိင္းဘြဳိက္ဇ္လႈိင္တုိ႔၏ ေပးစာမ်ားကုိလည္း သတင္းစာမ်ား၏ ေပးစာက႑တြင္ တခမ္းတနားေဖာ္ျပၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။
၄င္းတုိ႔၏ စာမ်ားအရ “ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕ႀကီးသည္ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕စားႀကီး ဦးအာလူး၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ အင္မတန္မွ စည္ပင္၀ေျပာေၾကာင္း၊ ထုိသုိ႔ေသာ စည္ပင္၀ေျပာမႈအတြက္ အေနာက္တုိင္းမွ ဒီမုိမကေရ႕တကေရစီ စနစ္ကုိ ပုံတူကူးခ်ျခင္းကုိ လက္မခံသင့္ေၾကာင္း၊ လူအဖြဲ႕အစည္းသာယာ၀ေျပာမႈအတြက္ လူတဦးခ်င္း၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ ေရွ႕တန္းမတင္သင့္ေၾကာင္း၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲစားခြင့္မရွိပါက အီတာမလ်ံ႕တလ်ံတုိင္းျပည္မွ အစားအေသာက္ျဖစ္ေသာ စပါဂက္ မတီ့တတီအမည္ရွိ ေခါက္ဆြဲကုိ စားေသာက္ၿပီး အာသာေျပႏုိင္ေၾကာင္း၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲကုိ မစားရမေနႏုိင္သူမ်ားအေနျဖင့္ ခ်ာရာဏသီျပည္သုိ႔ ျပန္လွ်င္ျပန္၊ မျပန္လွ်င္လည္း ရွမ္းေခါက္ဆြဲကုိ မပိတ္ပင္ေသာ အျခားလြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ ထြက္ခြာသြားရန္” အႀကံေပးေရးသားထားသည္ကုိ ေတြ႕ရေလသည္။
ေနာက္ႏွစ္ပတ္ခန္႔ၾကာေသာအခါ အဆုိပါ သတင္းစာမ်ားတြင္ပင္ ဆႏၵျပေသာ ငါးေယာက္သည္ “၄င္းတုိ႔အေနျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား၏ စကားကုိ နားေယာင္ကာ မလုပ္ေဆာင္သင့္ေသာ ဆူပူဆႏၵျပျခင္းမ်ားကုိ ျပဳလုပ္မိေၾကာင္း၊ ထုိ႔အတြက္ ေနာင္တရမဆုံးေအာင္ျဖစ္ရေၾကာင္း၊ မိမိတုိ႔လုပ္ရပ္အတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားၾကရွာေသာ လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားကုိလည္း ေတာင္းပန္လုိေၾကာင္း၊ ထုိ႔ျပင္ မိမိတုိ႔လုပ္ရပ္သည္ မရည္ရြယ္ဘဲ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕စားႀကီး၏ ျမဴတမႈန္မွ်ပင္ အစြန္းအထင္းမရွိေသာဂုဏ္သိကၡာကုိ ထိပါးေစာ္ကား မေလးမစားလုပ္သကဲ့သုိ႔ ျဖစ္သြားပါက သနားခြင့္လႊတ္ပါရန္ ႁခြင္းခ်က္မရွိ ေတာင္းပန္ပါေၾကာင္း” ပါလာခဲ့ေလသည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ၾကာေသာအခါ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕ႀကီးတြင္ ပီေက မေရာင္းရ၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲမေရာင္းရ မခ်က္ရ၊ ထမင္းမေရာင္းရ မခ်က္ရ၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဓါတ္ပုံမ်ားကုိ ဘေလာ့ဂ္မ်ားေပၚတြင္ မေဖာ္ျပရ၊ လမ္းမေလွ်ာက္ရ၊ ႏွပ္မညႇစ္ရ၊ အီးအသံက်ယ္က်ယ္ မေပါက္ရ၊ ႏွာမေခ်ရ၊ ေခ်ာင္းမဆုိးရ၊ ယားလွ်င္မကုတ္ရ၊ မ်က္ေစာင္းမထုိးရ၊ ၾကာမပစ္ရ၊ အသက္ကုိ ၀၀ မရႈရ စသည့္ ထူးဆန္းေသာ ဥပေဒမ်ား တစထက္ တစ မ်ားျပား၍ လာေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕ႀကီးကား သားေတာ္ ၿမဳိ႕စားမင္းအလကားေက်ာ္စြာ၏ အေျမာ္အျမင္ႀကီးေသာ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ ၾကက္ပ်ံမက် စည္ကားလ်က္ပင္။
http://kopaw07.blogspot.com/