မတရားတဲ ့အမိန့္ဟူသမွ်........တာ၀န္အရဖီဆန္ၾက

19th July 2008


သူငယ္ခ်င္းေတြက ေမးလာတယ္။ `ဇူလိုင္ ၁၉´အတြက္ စာမေရးေတာ့ဘူးလား´တဲ့။ စိတ္ကူးထဲမွာ ဘာေရးရယ္ဆိုတဲ့ အေကာင္အထည္က မရွိဘူး။ ေရးခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ ကြန္ျပဴတာေရွ႕ထိုင္လိုက္တာနဲ႔ အာရံုေတြက ၀ါးသြားတယ္။ အာဇာနည္ေတြရဲ႕အေၾကာင္းက ေတြးရံုနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ဆို႔နင့္လာတယ္။ အာဇာနည္ေတြ အေၾကာင္း ကို ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘက္က အေတြးမခံဘူး။ မ်က္ရည္ေတြပဲ ေ၀့ေ၀့လာတယ္။ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ၄-လပိုင္း၊ ၁၉-ရက္ေန႔၊ ၁၀-နာရီ ၄၇-မိနစ္က စၿပီး ျပည္သူေတြ ငိုေၾကြးလာခဲ့ၾကရတာ။ ယေန႔အခ်ိန္ထိ အာဇာနည္ေတြ ေဖာက္ခဲ့တဲ့လမ္းကေန ငါတို႔ေတြ မေလွ်ာက္လွမ္းၾကရေသးဘူး။ ျပည္သူေတြ ေလွ်ာက္လွမ္းခြင့္ မၾကံဳေသးဘူး။ အဲဒါေတြပါ ထည့္တြက္လိုက္ေတာ့ အာဇာနည္ေန႔မွာ မ်က္ရည္ေတြ တိုးလာခဲ့ရတယ္။

အာဇာနည္ေန႔။ ဒီေန႔ဟာ တစ္တိုင္းျပည္လံုး ငိုေၾကြးခဲ့ရတဲ့ေန႔။ ေၾကကြဲခဲ့ရတဲ့ေန႔။ အိမ္မက္ေတြ ေပ်ာက္ ဆံုးခဲ့ရတဲ့ေန႔။ လက္ထဲေရာက္လာတဲ့ ေကာင္းကင္ဘံုကို ပုတ္ခ်ခံခဲ့ရတဲ့ေန႔။ ……ေန႔။ ဒီေန႔ကို စာဖြဲ႕ဖို႔ စဥ္းစား ၾကည့္ေတာ့ ေသနတ္ဒဏ္ရာေတြ ဗရဗြနဲ႔ ေသြးအိုင္ထဲ လဲေနတဲ့ အာဇာနည္မ်ားကို ျမင္ေယာင္တယ္။ လူယုတ္ မာေသနတ္သမားကို လက္ကေလး ကာေနတဲ့ ငါတို႔ရဲ႕ႏိုင္ငံရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ျမင္ေယာင္ လာတယ္။

အာဏာရူး ငေစာဟာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္နဲ႔အာဇာနည္ေတြကို သတ္ရင္ သူဘုရင္ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယုတ္မာစြာ အျပတ္ရွင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔အာဇာနည္ေတြဟာ သတ္ရံုနဲ႔ေသမယ့္သူေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ငေစာ ညာဏ္မမီခဲ့ဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မေသေသးပါဘူး။ ယေန႔အခ်ိန္မွာေတာင္ သူ႔စကားေတြက ရွင္သန္ခန္႔ခန္႔ တည္ေနေသးတယ္။

လာျပန္ၿပီ။ အာဏာရူးေတြ။ ကလိမ္ကက်စ္ညာဏ္ေတြနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔အာဇာနည္ေတြကို သတ္ဖို႔ ၾကိဳးစား ေနျပန္ၿပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔အာဇာနည္ေတြဟာ သတ္ရံုနဲ႔ေသမယ့္သူေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ငသန္းေရႊတို႔၊ ငေမာင္ ေအးတို႔လဲ သိၾကပံုမေပၚဘူး။ သူတို႔လဲ ငေစာလမ္းစဥ္အတိုင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ခ်င္ၾကၿပီနဲ႔ တူပါတယ္။

`ကၽြန္ေတာ့္အျမင္အရေတာ့ ျမန္မာေတြ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေလးစားတာဟာ ေလးစားမႈအဆင့္ထက္ပိုၿပီး ကိုးကြယ္မႈအဆင့္ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီလား ေအာက္ေမ့ရတယ္´။ ႏိုင္ငံျခားက ဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ သံုးသပ္ ျပခဲ့တာပါ။ ဘယ္ေလာက္ထိေတာင္ သူဟာ ေလးစားဖြယ္ေကာင္းခဲ့သလဲ။ ၾကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္းခဲ့သလဲ။ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ ေျပာသြားတဲ့စကားေလးအနည္းငယ္ကို ဖတ္ရံုမွ်နဲ႔ သိႏုိင္ပါတယ္။ အာဇာနည္ေန႔ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ကၽြန္ ေတာ့္မွတ္စုထဲက ဗိုလ္ခ်ဳပ္စကားေလးေတြကို ေ၀ငွလိုက္ပါတယ္။

“ရဲေဘာ္တို႔ ေမးစရာ စကားရွိတယ္။ တကယ္လို႔ အၾကီးအမွဴးေတြထဲက ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္က်ိဳးငဲ့ၿပီး လူမ်ိဳးရဲ႕အက်ိဳးနဲ႔ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ဆန္႔က်င္တဲ့ အၾကီးအမွဴးေတြဟာ ၾကာၾကာမေနႏိုင္ပါဘူး။

အခ်ိန္တန္တဲ့အခါ ျပဳတ္က်မွာပဲ။ ရာဇ၀င္မွာ ၾကည့္လိုရွိယင္ ဘယ္ေလာက္ၾကီးတဲ့လူျဖစ္ျဖစ္ မတရားလုပ္တဲ့အခါ ျပဳတ္က်တာ ခ်ည္းပဲ။ ဒီလို မတရားတဲ့ အၾကီးအမွဴးေတြရွိယင္ ရဲေဘာ္တို႔ အေပၚမွာလဲ တည္တယ္။ ဥပမာ မတရားတဲ့ အၾကီးအမွဴးတစ္ေယာက္က ၀တၱရားႏွင့္မဆိုင္တဲ့ ႏုိင္ငံႏွင့္လူမ်ိဳးအက်ိဳးနဲ႔ မပတ္သတ္တဲ့ အမိန္႔မ်ိဳးေပးတဲ့အခါ အမိန္႔ဟာ နည္းက်၊ မက်၊ တရား၊ မတရား ႏိုင္ငံႏွင့္လူမ်ိဳးမွာ အက်ိဳးရွိမရွိ ၾကည့္ရမယ္။ အဲသလို ၾကည့္တဲ့အခါ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ မရွင္းယင္ သူ႕ထက္ၾကီးတဲ့ အၾကီးအမွဴးကို ျဖစ္ေစ၊ တစ္ျခား အၾကီးအမွဴးတစ္ေယာက္ျဖစ္ျဖစ္ သြားေမးရမယ္။ ဒီအခါမွာ ရဲေဘာ္တို႔ဟာ ဘယ္ဒင္း မွန္တယ္၊ မွားတယ္ သိႏိုင္မယ္။”
“လက္ဖြဲ႕အေနနဲ႔ေဆာင္ၿပီး သတၱိႏွင့္ သစၥာရွိလွ်င္ ေမာင္တို႔ ေျခခ်ရာအရပ္မ်ားသည္ ေအာင္ေျမခ်ည္း ျဖစ္ရလိမ့္မည္။”

“က်ဳပ္အဖို႔ ေျပာရယင္ ရဲေဘာ္တို႔ထဲကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အခု တပ္ထဲမွာရွိတဲ့ စစ္သားကေလးကစၿပီး အားလံုး ရဲေဘာ္ေတြထဲကပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ဳပ္ထက္ အရည္အခ်င္း၊ အက်င့္စာရိတၱ၊ အလုပ္အကိုင္၊ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္၊ အေမွ်ာ္ အျမင္ရွိတယ္လို႔ ေတြ႕တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ က်ဳပ္ဟာ အဲဒီလို ေတာ္တဲ့လူကို ထိုးတင္ၿပီး ေနာက္လိုက္လုပ္ဖို႔ အသင့္ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဲေဘာ္တို႔အားလံုး ၾကိဳးစားၾကပါ၊ ေတာ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါ။”

“တစ္ျခား မွာၾကားလိုတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ေျပာေနက် စကားပဲ။ ဒါေပမယ့္ ထပ္ၿပီး အဓိပၸါယ္ေလးနက္ ေအာင္ ေျပာျပလိုက္အံုးမယ္။ ငါတို႔စစ္တပ္ဟာ ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြကို ညွဥ္းဖို႔ မဟုတ္။ လက္နက္အားကို တန္ခိုးျပဖို႔ မဟုတ္။ စစ္တပ္ဟာ ႏုိင္ငံရဲ႕ အေစခံျဖစ္ရမယ္။ ႏိုင္ငံဟာ စစ္တပ္ရဲ႕ အေစခံ မျဖစ္ရဘူး။ ဒါက စကားရိုင္းရိုင္းႏွင့္ နားလည္ေအာင္ ေျပာျပတာပဲ။ ဒီစကားကို က်ဳပ္ေျပာတာဟာ စစ္တပ္ကို က်ဳပ္ ျပန္ႏွိပ္ခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါတို႔ဟာ လက္နက္ကိုင္ လူေတြျဖစ္ၾကေသာ္လဲ မတရားမလုပ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ ရန္သူ ေတြ မဟုတ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ အားလံုးသေဘာေပါက္ေအာင္ ေျပာျပျခင္းပဲ။”

“အမွန္ေျပာရယင္ လူေတြဟာ ပုထုဇဥ္ေတြပဲ။ အားရွိတဲ့အခါ အားနည္းတဲ့လူေတြကို ညွဥ္းခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိတယ္။ အားနည္းတဲ့လူေတြကလဲ အားနည္းတဲ့အခါတုန္းကေတာ့ အားၾကီးေနတဲ့လူေတြကို လက္နက္ အားကို အာဏာအားကို လုပ္ခ်င္တယ္ ေျပာၾကတယ္။ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ အားၾကီးတဲ့ေနရာ အာဏာရွိတဲ့ေနရာ ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ အရင္တုန္းက ေျပာတာေတြ ေမ့ၿပီး တစ္မ်ိဳးလုပ္ၾကတာပဲ။ ဒါ ထံုးစံအတိုင္းပဲ။ ငါတို႔က ဒီလို မဟုတ္။ အားနည္းတဲ့အခါလဲ အားၾကီးတဲ့လူကို မတရားယင္ မေၾကာက္၊ အားၾကီးတဲ့အခါလဲ အားငယ္တဲ့ လူကို မတရားမလုပ္ ဆိုတဲ့အတိုင္း လုပ္ခ်င္တယ္၊ ျပခ်င္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ စစ္တပ္ဟာ ႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခခံျဖစ္ တယ္လို႔ ေျပာတာပဲ။”
“ငါတို႔တေတြဟာ မွားၿပီးတာေတြကို ထပ္မမွားၾကရဘူး။ ငါတို႔ဟာ အမွန္နဲ႔အတူ ဟုတ္တာႏွင့္ မဟုတ္ တာ ခြဲျခားသိရမယ္။”

“ဇာတိမာန္ ေကာင္းေကာင္း ထားတတ္ၾကရေအာင္ လုပ္ၾကပါ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ခ်စ္ပါ။ ဗမာေတြဟာ လူဖ်င္းေတြ၊ လူေၾကာက္ေတြ၊ လူပိုေတြ၊ လူရိုင္းေတြ၊ လူ႕ဂြစာေတြ၊ လူ႕မတရားေတြလို႔ ဒီကမၻာက အထင္ခံရ ေအာင္ မလုပ္ၾကပါႏွင့္။ ဗမာေတြဟာ ဒီလုိ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ဂုဏ္ယူၾကပါ။ အဲဒါ က်ဳပ္ လူမ်ိဳး ေရးတရားႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီး မွာခ်င္တာပဲ။”

“ေနာက္ဆံုး တစ္ခုမွာခ်င္တာက ငါတို႔သာ ႏိုင္ငံခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မထားၾကဖို႔ပဲ။ ဒီႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဒီျပင္ႏိုင္ငံေတြမွာျဖစ္ျဖစ္ စစ္သားေတြခ်ည္း ႏိုင္ငံခ်စ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ျခား စစ္သားမဟုတ္ေပ မယ့္ ႏိုင္ငံအတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အနစ္နာခံ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး စြန္႔စားလုပ္ၾကတဲ့လူေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ စစ္သားမွစစ္သားဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းၾကရမယ္။ သို႔ေပမယ့္ တစ္ခု နားလည္ေစခ်င္တယ္။ က်ဳပ္ဟာ စစ္တပ္ကို မတရားႏွိမ္မယ္။ လူလည္လုပ္မယ္။ စစ္တပ္ရဲ႕အခြင့္အေရးကို မတရားခ်ိဳးဖ်က္မယ္ဆိုယင္ က်ဳပ္ အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစားတိုက္ဖ်က္မယ္ဆိုတာ ရဲေဘာ္တို႔ သိေစခ်င္တယ္။ ယေန႔ ဒီမွာ ေျပာတာေတြအားလံုး စစ္သားေတြ သိပါေစ။ သိေအာင္ ေျပာျပၾကပါ။ အဲဒါ ေနာက္ဆံုးမွာၾကားျခင္းပဲ။”

“က်ဳပ္တို႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြဟာ သိပ္စိတ္ပ်က္ေနစရာ မလိုပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ စိတ္ပ်က္စရာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါေသးတယ္။ ေနာက္ထပ္ စိတ္ပ်က္စရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ေအာင္ဖို႔ပါပဲ။”

“ကၽြန္ေတာ္ သိပ္သေဘာက်တာပဲ။ ဘုန္းၾကီးေတြေတာင္ ေခတ္ပညာအတတ္ေတြ တစ္ခ်ိဳ႕သင္ၾကား ေနတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ ဘယ္ထိေအာင္ ေတာ္တယ္၊ မေတာ္တယ္လို႔ေတာ့ မသိဘူး။ ဒီအတိုင္းသာ မွန္လို႔ရွိ ယင္ ဘုန္းၾကီးမ်ားဟာ မိမိဘာသာေရးနဲ႔လဲ မဆန္႔က်င္၊ တိုင္းျပည္အက်ိဳးရွိရာ ရွိေၾကာင္းအလုပ္ေတြကို လုပ္ေပး ၾကမယ္ဆိုယင္ ဗမာျပည္ဟာ တုိးတက္ဖို႔ နိမိတ္ပဲ။”

“ေနာက္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕အက်ိဳးကို တကယ္ကာကြယ္မယ့္သူေတြဟာ ျပည္သူေတြပဲ။ သည့္ျပင္ လူေတြဆိုတာ ဒီေလာက္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။”

“အဲဒါေၾကာင့္ တိုင္းသူျပည္သားလူအမ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့လူေတြကို ေျပာလုိတာကေတာ့ တကယ္ ကၽြန္ မျဖစ္ခ်င္ယင္ ကၽြန္မျဖစ္တဲ့နည္းလမ္းေတြ ရွာၿပီးေတာ့ တကယ့္စြန္႔စားမႈႏွင့္ တကယ့္အလုပ္ေတြကို လုပ္ျပ ၾကပါ။ အေခ်ာင္သမားအလုပ္ေတြ၊ တပြဲထိုး၀ါဒေတြ၊ ဒါမ်ိဳးေတြႏွင့္ လုပ္မယ္ဆိုယင္ေတာ့ ဗမာျပည္ မစြန္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာ တထစ္ခ်မွတ္ထားပါ။”

“က်ဳပ္တို႔ဟာ တိုင္းျပည္အက်ိဳးကို ေရွးရႈရမယ္။ လူတေယာက္တေလ၊ တဖြဲ႕တပါတီ၊ မုန္းရံုနဲ႔ ကိုယ္ထင္ တာကို လုပ္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ တိုင္းျပည္နာမွာကို ၾကည့္ရမယ္။ ရာထူးေတြ သိပ္မလိုခ်င္နဲ႔အံုး။ ဆာေနတဲ့လူေတြကို သိပ္မျငဴစူၾကပါနဲ႔။ စားၾကပါေစ။ သို႔ေသာ္ သူတို႔စားသလို ကိုယ္လိုက္စားခ်င္တာလဲ ေခါင္းေဆာင္အစစ္ မဟုတ္ ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးမထားတဲ့ လူညာေခါင္းေဆာင္ေတြပဲ။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခ်င္ယင္ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ျပည့္စံုၿပီး လက္ရွိေခါင္းေဆာင္ေတြထက္ တိုင္းျပည္ေကာင္းေအာင္ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ လုပ္ၾကပါ။”

“သူမ်ားႏွာေခါင္းနဲ႔အသက္ရႈၿပီး တန္တန္ မတန္တန္ ရာထူး မလိုခ်င္ၾကပါနဲ႔။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးထား ၾကပါ။ တိုင္းျပည္က အသိအမွတ္ျပဳၿပီး လိုက္လာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကပါ။ အရည္အခ်င္းလဲ မရွိ။ ဘယ္သူကမွ အသိအမွတ္ျပဳေလာက္ေအာင္ စြန္႔စားခ်က္လဲ မရွိ။
ၾကီးက်ယ္ခ်င္တဲ့လူေတြဟာ ဘယ္ေတာ့ မွ ေခါင္းေဆာင္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

အဲဒီလူမ်ိဳးေတြကိုေတာ့ က်ဳပ္သေဘာေျပာမယ္ဆိုယင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေလွ်ာ့ဖယ္ မေပးဘူး။ မညွာတန္း က်ဳပ္တိုက္ဖ်က္ပစ္မွာပဲ။ သို႔ေသာ္လဲ က်ဳပ္ထက္သာတယ္လို႔ ျပႏုိင္တဲ့လူေပၚယင္ က်ဳပ္တို႔ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တသက္လံုးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေအာင္ ဘုရားသခင္ ဖန္းဆင္းထားတယ္လို႔ ယံုတဲ့လူ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလို သာတဲ့လူကို ဖယ္ေပးဖို႔ အသင့္ပဲ။ အဲဒါ ေနာက္ဆံုးစကားပဲ။”

တင္ျပသူ
လြင္ျပင္ရိုင္း
19, 07, 2008
MSMA

အာဇာနည္ေန႔ ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊဲခဲ့ပံုနဲ႔ BIA ဖြဲ႔စည္းပံု တင္ျပခ်က္

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ အဂၤလိပ္ကို ေတာ္လွန္ဖုိ႔ ၁၉၄၀ ခုႏွစ္ကစၿပီး ဂ်ပန္နွင့္ ဘာေၾကာင့္ ေပါင္းခဲ့ရ သလဲဆိုတာရယ္၊ ႏိုင္ငံေရး သက္သက္ျဖင့္ ေအာင္ပြဲမရႏိုင္၊ လက္နက္ကိုင္ တုိက္ပြဲနဲ႔ အေထာက္အကူျပဳမွသာ ၿပီးဆံုးႏုိင္မွာ ျဖစ္တယ္။ လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲ ဆင္ႏြဲဖုိ႔အတြက္ အမ်ိဳးသား လက္နက္ကိုင္ စစ္တပ္ ထူေထာင္ဖြဲ႔စည္းရန္ ဤေခတ္အမ်ိဳးသားတာ၀န္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မ်ိဳးဆက္အေပၚ က်ေရာက္ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၀င္ ဗုိလ္ေက်ာ္ေဇာက အခုလို ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္တို႔ ႏိုင္ငံျခားထြက္ရတာဟာ ဗမာျပည္ ၿဗိတိသွ်ဆန္႔က်င္ေရး ၁၃၀၀ ျပည့္ႏွစ္(၁၉၃၈-၃၉)အေရးေတာ္ပံု အေတြ႔အႀကံဳ အရ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲကို လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲႏွင့္ ေပါင္းစပ္ႏိုင္မွ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မယ္ဟု ေခါင္းေဆာင္မ်ား သိလာၾကတဲ့အတိုင္း ျမန္မာအမ်ိုးသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ ဖြဲ႔စည္းရန္ နည္းပညာႏွင့္ အကူအညီမ်ားယူရန္ ထြက္ၾကရာမွာ ဂ်ပန္ကို သြားတာမဟုတ္။ ထုိစဥ္ တရုတ္ျပည္မွာ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေနေသာ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ (C.P.C) သို႔ သြားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတို႔ဟာ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီႏွင့္ အဆက္အသြယ္ အလြယ္တကူ ရႏိုင္တဲ့ ရွန္ဟဲၿမိဳ႔သြား သေဘာၤကို မေစာင့္ႏိုင္ဘဲ ၿဗိတိသွ်အဖမ္းခံရမွာ စိုး၍ အရင္ေရာက္လာေသာ တရုတ္ျပည္အမြိဳင္ၿမိဳ႔သြား သေဘာၤကိုသာ စီးနင္းသြားၾကသည္။ အမြိဳင္ၿမိဳ႔တြင္ ကူမင္တန္တရုတ္အစိုးရႏွင့္ ဂ်ပန္တို႔ စိုးမိုးထားရာ နယ္စပ္ပင္လယ္ကမ္းေျခ အနီးတြင္ ေသာင္တင္ေနၿပီး တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီလည္း ရွာမရ၊ ဆက္မရျဖစ္ေနစဥ္ ေငြေၾကးလည္း ကုန္က်က်ပ္တည္းလာသျဖင့္ ဗမာျပည္ကိုလွမ္းၿပီး အကူအညီေတာင္းရာ ထုိကိစၥ ဗုိလ္လက္်ာက တုိးတိုးတိတ္တိတ္ ေငြေၾကးေကာက္ခံရ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ တပ္ေပါင္းစု ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ဗမာ့ ထြက္ရပ္ဂိုဏ္းမွ ဂ်ပန္ကို လိုလားေသာ ေဒါက္တာ သိန္းေမာင္ တို႔ သိရွိသြားၿပီ (သူဟာ ဂ်ပန္-ျမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရးအသင္း တည္ေထာင္သူျဖစ္တယ္) ၄င္းတုိ႔က အမြိဳင္တြင္ လွ်ိဳ႔၀ွက္ ေနထုိင္ေနေသာ လိပ္စာကို ဂ်ပန္မ်ားအား ေပးလိုက္ရာက ဂ်ပန္မ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ကို ရွာေဖြေခၚေဆာင္ၿပီး ကာနယ္ဆူဇူကီး(ေနာင္တြင္ ဗုိလ္မိုးႀကိဳး) တုိ႔လက္သို႔ ေရာက္ရွိသြားျခင္းျဖစ္သည္။



ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ ဂ်ပန္တုိ႔ကို ယံုၾကည္ရေလာက္ေအာင္ ရုိးအသူမဟုတ္ပါ။ ဂ်ပန္ကို မယံုၾကည္ပါ။ ဂ်ပန္မ်ားက တရုတ္ျပည္မႀကီးကို အတိအလင္း အင္အားႀကီးစြာ ျဖင့္ က်ဴးေက်ာ္တုိက္ခိုက္ေနၿပီကို ျမင္ေတြ႔ေနရၿပီ ျဖစ္သည္။ ဗမာျပည္ကိုလည္း ေနာင္ ဂ်ပန္တုိ႔ က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္လိမ့္မယ္လို႔ မသဲမကြဲ ယူဆထားသည္ဟု ေနာက္ပိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရးတဲ့ စာတန္းမ်ား အရလည္း သိရပါတယ္။ သူသည္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ လက္ေတြ႔အရ မလြဲသာလို႔ ဂ်ပန္နဲ႔ ေပါင္းလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ဟန္ရွိပါသည္။ ဂ်ပန္တို႔ထံမွ ရသမွ် အကူအညီကို လက္ခံၿပီး ေနာက္ လက္ေတြ႔ ျဖစ္ေပၚလာမႈ အေပၚမွာၾကည့္ၿပီး ေတာ္သင့္သလို ျပဳမူလႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္သြားမည္ဟု သိပ္မေရရာေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အား ခ်လိုက္ရဟန္တူပါသည္။


BIA တပ္ႀကီး ဖြဲ႔ၿပီ

၆ လက္မ ရွည္ေသာ ဓားေျမႇာင္ပင္ ကိုင္ခြင့္မရခဲ့သည့္ ျမန္မာအမ်ိဳးသားတုိ႔ အဖို႔ လက္နက္ကိုင္ တပ္တစ္တပ္ ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ရန္မွာ ထုိစဥ္ (၁၉၄၁ခုႏွစ္) က စဥ္းစားမရေလာက္ေအာင္ ခက္ခဲရေလာက္ေအာင္ ျပႆနာ ႀကီး တစ္ရပ္ျဖစ္၏။ ထုိရာဇ၀င္သစ္ကို ေရးသားရန္ တာ၀န္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေခတ္တြင္ က်ေရာက္ေနပါၿပီ။ ၁၉၄၁ ေမလေလာက္က ဟုိင္နန္ကြ်န္းတြင္ စစ္သင္တန္း စၿပီး တစ္ပတ္အၾကာ ေလ့က်င့္ေရးအတြက္ ကိုယ္ပိုင္ လက္နက္ ရိုင္ဖယ္မ်ားကို ဂ်ပန္ဆရာမ်ားက အခမ္းအနားျဖင့္ ေပးအပ္ခဲ့ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လက္နက္စကိုင္ ရေသာေန႔ ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ၀မ္းေျမာက္မႈျဖင့္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ လက္ခံယူခဲ့သည္ကို မွတ္မိေနေပသည္။ "ဤလက္နက္ျဖင့္ နယ္ခဲ်႔စနစ္ႀကီးကို တုိက္ရဖို႔သာလွ်င္ မဟုတ္ေလာ၊ ဤလက္နက္သည္ နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရး အမ်ိဳးသားလြတ္လပ္ေရး လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲအတြက္ မ်ိဳးေစ့ပင္မဟုတ္ေလာ'' ဟု ေရးသားခဲ့ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သည္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ရန္ လက္ေမာင္းေသြးေဖာက္၍ သစၥာေရ ေသာက္ခဲ့ ၾကသည္။ လြတ္လပ္ေရး ရသည္အထိ ဆံုးခန္းတုိင္ တုိက္ပြဲ၀င္သြားမယ္ဟု သစၥာအဓိဌာန္ျပဳခဲ့ၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ မ်ားစြာ စိတ္လႈပ္ရွား ၾကည္ႏူးမိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သည္ နယ္ခ်ဲ႔ကို တုိက္ေရးအတြက္ စစ္ပညာလည္း ရရွိခဲ့ၾကၿပီ။ လက္နက္မ်ားလည္း ကိုင္ၾကရၿပီ။ ေနာက္ဆံုး ကြ်န္ေတာ္တို႔ လိုလားခ်က္ႀကီးျဖစ္ေသာ လက္နက္ကိုင္တပ္မေတာ္ ႀကီးကို ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ရာ မ်ားစြာ စိတ္ၾကည္ႏူး ခံစားရပါသည္။ ျမန္မာဘုရင္မ်ားလက္ထက္မွ ကိုလိုနီျဖစ္ခဲ့ရ ေသာ ႏွစ္ေပါင္း (၁၀၀) ခန္႔အတြင္း အဆက္ျပတ္ ေနခဲ့သည့္ ျမန္မာ့အမ်ိဳးသား တပ္မေတာ္ႀကီးကို တည္ေထာင္ ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔၏ လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲ ေနာက္ဆံုးေအာင္ပြဲအတြက္ လက္နက္ကိုင္ တပ္ႀကီးကို ထူေထာင္ မိၾကၿပီး မၾကာမီ ေအာင္ပြဲရလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္မွန္းကာ မ်ားစြာ ၾကည္ႏူး အားတက္မိၾကပါသည္။ ထို အခမ္းအနားတြင္ တက္ေရာက္ၾကေသာ စစ္သားသစ္ ပရိသတ္မ်ားထဲမွ တခ်ိဳ႔မွာ ေသာက္ၾကစားၾက ကၾကခုန္ၾက အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါသည္။ လူအုပ္တစ္အုပ္သည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ၀ိုင္း၍ ထမ္းၾကၿပီး ကၾက ခုန္ၾကသည္။ ေျမႇာက္လိုက္ ခ်လုိက္ လုပ္ေနၾကသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွာလည္း လူအုပ္ႀကီးေပၚတြင္ ေျမာက္လိုက္ ၾကလိုက္ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။

အာဇာနည္ေန႔ ဂုဏ္ျပဳ အစီအစဥ္

တခ်က္ေလးသာ ညီၫြတ္ပါ