မတရားတဲ ့အမိန့္ဟူသမွ်........တာ၀န္အရဖီဆန္ၾက

ေညာင္ရမ္းဂြတုိမူကား မူလ ခ်ာရာဏသီျပည္တြင္ ႀကီးျပင္းခဲ့စဥ္က မေကြးတေကြးတုိင္းေဒသမွ လာသည္ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲအား မစားသုံးရသည့္အတြက္ အထူးတလည္ မထိခုိက္လွ။ သုိ႔ေသာ္ မိမိခင္မင္ေသာ ေရာင္းရင္းႏွစ္ဦး၏ ေၾကကြဲစဘြယ္ မ႐ႈမလွ ေ၀ဒနာခံစားေနရသည့္ အျဖစ္သနစ္ကုိ မ႐ႈစားရက္သည့္အေလ်ာက္ “ေယာကၤ်ားတုိ႔ လုံ႔လ မထုတ္ခင္ကေလွ်ာ့၊ အဲေလ...ေသခါမွ ေလွ်ာ့” ဟူေသာ ဆုိ႐ုိးစကားအတုိင္း ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕စား၏ မတရားေသာ ဥပေဒကုိ မေလွ်ာ့ေသာ လုံ႔လျဖင့္ ဆန္႔က်င္ စိန္ေခၚသြားမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္ေလသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ တေန႔တြင္ ေညာင္ရမ္းဂြတုိသည္ ၄င္း၏ အျခားေရာင္းရင္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ရွင္ဂြမ္းဂြိ၊ ကိုေပတရာ၊ ေဆးဆရာဦးတုတ္ႀကီး၊ ဗညားပိစိ စသူတုိ႔ႏွင့္ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးကာ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕စား၏ စံအိမ္ေတာ္ေရွ႕သုိ႔ သြားေရာက္ၾကၿပီး “ရွမ္းေခါက္ဆြဲစားရဘုိ႔အေရး တုိ႔အေရး”၊ “ပီေက၀ါးရဘုိ႔အေရး တုိ႔အေရး” ဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားကုိ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းကာ ေႂကြးေၾကာ္ၾကေလသည္။

မၾကာခင္မွာပင္ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕စား၏ မင္းခ်င္းမ်ား ေရာက္လာကာ ၄င္းတုိ႔ ငါးဦးအား တရားမ၀င္စုေ၀းမႈအျဖစ္ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားၾကေလသည္။

ေနာက္တေန႔ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕ထုတ္ သတင္းစာမ်ားျဖစ္ေသာ တူမေဒးတေဒး၊ စထရိတ္မတုိင္းစ္တတုိင္းစ္ သတင္းစာမ်ားတြင္ ထုိအေၾကာင္းကုိ ဟုိးေလးတေၾကာ္ ေရးသားၾက၏။

“တရားမ၀င္ စုေ၀းခဲ့သူမ်ားအား ဥပေဒအား ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့ျခင္း ရွိမရွိ မင္းခ်င္းမ်ားက ဆက္လက္စုံစမ္းေနျခင္း”
“အစြန္းေရာက္ေသာ လူတစုမွ ဆူပူလႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးျခင္း”
“တရားမ၀င္ လူစုလူေ၀းေၾကာင့္ လမ္းသြားလမ္းလာမ်ား အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ျခင္း”
........စသည့္ သတင္းေခါင္းစဥ္စာလုံးမဲႀကီးမ်ားႏွင့္အတူ ထုိကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕သားတုိ႔၏ အျမင္မ်ား ပါရွိလာေလသည္။ ထုိအျမင္မ်ားမွာ ဆႏၵျပသူငါးဦးအား ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕သားမ်ားမွ ၀ုိင္း၀န္းျပစ္တင္ေ၀ဖန္ၾကေသာ အျမင္မ်ားသာ ျဖစ္ေလသည္။ ေထာက္ခံေသာအျမင္မ်ားကုိ ေျပာဆုိမိေသာ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕သားတုိ႔အေနျဖင့္လည္း မိမိတုိ႔၏ အေတြးအျမင္မ်ားကုိ သတင္းစာေပၚတြင္ ပုံႏွိပ္စာလုံးအျဖစ္ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ မရလုိက္ၾကရွာ။ ဤနည္းျဖင့္ သတင္းစာဖတ္ရသူမ်ားအဖုိ႔ ေတာင္ပုလုတၿမဳိ႕လုံးက ဆႏၵျပသူငါးဦးအား ၀ုိင္း၀န္း႐ႈတ္ခ်ၾကသည္ဟု မွတ္ထင္ယုံၾကည္သြားၾကေခ်ေတာ့သည္။

ထုိမွ်မက။ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕စားႀကီးဦးအာလူးကလည္း ကုန္သည္သူႂကြယ္မ်ားႏွင့္ ညစာပြဲေတာ္တည္ခင္းရာတြင္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားရာ၌ “ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕သည္ ႏွပ္ေခ်းဖတ္မွ်သာ ရွိသည္ျဖစ္၍ အျခားတုိင္းျပည္မ်ားႏွင့္မတူေၾကာင္း၊ ဤသုိ႔သာ ဆူပူဆႏၵျပပြဲမ်ား ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ်ျဖစ္ေပၚေနပါက တုိင္းတပါးမွ ကုန္သည္သူႂကြယ္ႀကီးမ်ားသည္ ေတာင္ပုလုသုိ႔ လာေရာက္ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားၾကေတာ့မည္ မဟုတ္ဘဲ တုိင္းျပည္ဘ႑ာမ်ား ဆုံး႐ႈံးေသာေၾကာင့္ တုိင္းျပည္စီးပြားေရးပ်က္ျပားကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ ခ်ာရာဏသီျပည္အေနအထားသုိ႔လည္းေကာင္း၊ ပတ္၀န္းက်င္ႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္ေသာ မေလးမရွားတရွားျပည္၊ ယုိးဒ မယားတယားျပည္၊ ဖိလစ္ မပုိင့္တပုိင္ျပည္မ်ားကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း မတည္မၿငိမ္ မေအးမခ်မ္းျဖစ္ကာ ခ်ာတူးလန္မင္းအစုိးရမ်ား မင္းမူၾကေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိသုိ႔ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေအာင္ လႈံ႕ေဆာ္သူမ်ားကုိ ေနာက္ထပ္ ဥပေဒမ်ား ျပ႒ာန္ေရးဆြဲ၍ ယခင္ကထက္ပင္ ပုိမုိ၍ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူသြားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း” ေလးစားစဖြယ္ တည္ၿငိမ္ခန္႔ညားစြာ မိန္႔ၾကားသြားသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။

ထူးဆန္းသည္မွာ ဂ်က္ကီသန္႔ႏွင့္ စုိင္းစုိင္းဘြဳိက္ဇ္လႈိင္တုိ႔၏ ေပးစာမ်ားကုိလည္း သတင္းစာမ်ား၏ ေပးစာက႑တြင္ တခမ္းတနားေဖာ္ျပၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။

၄င္းတုိ႔၏ စာမ်ားအရ “ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕ႀကီးသည္ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕စားႀကီး ဦးအာလူး၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ အင္မတန္မွ စည္ပင္၀ေျပာေၾကာင္း၊ ထုိသုိ႔ေသာ စည္ပင္၀ေျပာမႈအတြက္ အေနာက္တုိင္းမွ ဒီမုိမကေရ႕တကေရစီ စနစ္ကုိ ပုံတူကူးခ်ျခင္းကုိ လက္မခံသင့္ေၾကာင္း၊ လူအဖြဲ႕အစည္းသာယာ၀ေျပာမႈအတြက္ လူတဦးခ်င္း၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ ေရွ႕တန္းမတင္သင့္ေၾကာင္း၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲစားခြင့္မရွိပါက အီတာမလ်ံ႕တလ်ံတုိင္းျပည္မွ အစားအေသာက္ျဖစ္ေသာ စပါဂက္ မတီ့တတီအမည္ရွိ ေခါက္ဆြဲကုိ စားေသာက္ၿပီး အာသာေျပႏုိင္ေၾကာင္း၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲကုိ မစားရမေနႏုိင္သူမ်ားအေနျဖင့္ ခ်ာရာဏသီျပည္သုိ႔ ျပန္လွ်င္ျပန္၊ မျပန္လွ်င္လည္း ရွမ္းေခါက္ဆြဲကုိ မပိတ္ပင္ေသာ အျခားလြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ ထြက္ခြာသြားရန္” အႀကံေပးေရးသားထားသည္ကုိ ေတြ႕ရေလသည္။

ေနာက္ႏွစ္ပတ္ခန္႔ၾကာေသာအခါ အဆုိပါ သတင္းစာမ်ားတြင္ပင္ ဆႏၵျပေသာ ငါးေယာက္သည္ “၄င္းတုိ႔အေနျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား၏ စကားကုိ နားေယာင္ကာ မလုပ္ေဆာင္သင့္ေသာ ဆူပူဆႏၵျပျခင္းမ်ားကုိ ျပဳလုပ္မိေၾကာင္း၊ ထုိ႔အတြက္ ေနာင္တရမဆုံးေအာင္ျဖစ္ရေၾကာင္း၊ မိမိတုိ႔လုပ္ရပ္အတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားၾကရွာေသာ လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားကုိလည္း ေတာင္းပန္လုိေၾကာင္း၊ ထုိ႔ျပင္ မိမိတုိ႔လုပ္ရပ္သည္ မရည္ရြယ္ဘဲ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕စားႀကီး၏ ျမဴတမႈန္မွ်ပင္ အစြန္းအထင္းမရွိေသာဂုဏ္သိကၡာကုိ ထိပါးေစာ္ကား မေလးမစားလုပ္သကဲ့သုိ႔ ျဖစ္သြားပါက သနားခြင့္လႊတ္ပါရန္ ႁခြင္းခ်က္မရွိ ေတာင္းပန္ပါေၾကာင္း” ပါလာခဲ့ေလသည္။

ဤသုိ႔ျဖင့္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ၾကာေသာအခါ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕ႀကီးတြင္ ပီေက မေရာင္းရ၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲမေရာင္းရ မခ်က္ရ၊ ထမင္းမေရာင္းရ မခ်က္ရ၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဓါတ္ပုံမ်ားကုိ ဘေလာ့ဂ္မ်ားေပၚတြင္ မေဖာ္ျပရ၊ လမ္းမေလွ်ာက္ရ၊ ႏွပ္မညႇစ္ရ၊ အီးအသံက်ယ္က်ယ္ မေပါက္ရ၊ ႏွာမေခ်ရ၊ ေခ်ာင္းမဆုိးရ၊ ယားလွ်င္မကုတ္ရ၊ မ်က္ေစာင္းမထုိးရ၊ ၾကာမပစ္ရ၊ အသက္ကုိ ၀၀ မရႈရ စသည့္ ထူးဆန္းေသာ ဥပေဒမ်ား တစထက္ တစ မ်ားျပား၍ လာေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေတာင္ပုလုၿမဳိ႕ႀကီးကား သားေတာ္ ၿမဳိ႕စားမင္းအလကားေက်ာ္စြာ၏ အေျမာ္အျမင္ႀကီးေသာ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ ၾကက္ပ်ံမက် စည္ကားလ်က္ပင္။

http://kopaw07.blogspot.com/