ငါအိုသြားတဲ့အခါ ငါဟာ အရင္ကငါ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ငါ့ကို နားလည္ေပးပါ။ စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။
ခ်ိနဲ႕နဲ႕လက္ေတြနဲ႕ ထမင္းဟင္းေတြ အက်ၤီေပၚ ေလာင္းမိတဲ့အခါ၊ ဖိနပ္ႀကိဳးေတြ ခ်ည္ဖို႕ေမ့သြားတဲ့အခါ၊ ငါ့ကို မရြံပါနဲ႕၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသင္ေပးခဲ့တာေတြကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး သတိရေပးပါ။
အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာဖူးတဲ့ စကားေတြကို ငါျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ စကားမျဖတ္ပဲ ေက်းဇူးျပဳၿပီး နားေထာင္ေပးပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာ၀င္တုိင္း တစ္ေထာင့္တည ပံုျပင္ေတြ မ႐ုိးေအာင္ ေျပာရင္း ငါေခ်ာ့သိပ္ခဲ့ဖူးတာေတြကို သတိရေပးပါ။
မလႈပ္မရွားႏိုင္လို႕ ေရခ်ဳိးဖို႕ အကူအညီလိုတဲ့အခါ ငါ့ကုိ မညိဳညင္ပါနဲ႕၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ့တစ္လွည့္ ေျခာက္တစ္ခါ ေရခ်ဳိးေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ပံုရိပ္ေလးကို ျမင္ေယာင္ေပးပါ။
ေခတ္သစ္ နည္းပညာသစ္ေတြကို မသိနားမလည္ခဲ့ရင္ ငါ့ကိုမေလွာင္ပါနဲ႕၊ ငယ္ငယ္တုန္းက “ဘာေၾကာင့္” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းတိုင္းကို စိတ္ရွည္စြာ ငါျပန္ေျဖခဲ့တာကို သတိရေပးပါ။
စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါ ႏြမ္းလ်ၿပီး၊ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ့အခါ ခြန္အားပါတဲ့ လက္တစ္စံုနဲ႕ ငါ့ကိုကူတြဲေပးပါ။ လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းေလ်ာက္ က်င့္ေပးခဲ့ဖူးတာေတြကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး သတိရေပးပါ။
အသက္ႀကီးလာလို႕ စကားေျပာရမွာ ေရွ႕ေနာက္မညီပဲ အေၾကာင္းအရာေတြကို ငါေမ့သြားတဲ့အခါ အခ်ိန္ေပးၿပီး စဥ္းစားခြင့္ေပးပါ၊ စကားအေၾကာင္းအရာေတြက ငါ့အတြက္ အေရးမႀကီးပါဘူး၊ ေဘးကေန ငါေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ေပးရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ။
တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ အိုစာသြားတဲ့ ငါ့ကိုၾကည့္ၿပီး ၀မ္းမနည္းပါနဲ႕၊ နားလည္ေပးပါ အားေပးပါ၊ အရင္တုန္းက လူ႕ဘ၀တက္လမ္းအတြက္ ငါလမ္းညြန္ခဲ့သလို အခုအခ်ိန္မွာ ငါ့ဘ၀ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြအတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ။ အခ်စ္နဲ႕ ေအးျမမႈေတြကို ငါၿပံဳးၿပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ။ အဲဒီအၿပံဳးေတြထဲမွာ မဆံုးတဲ့ ငါ့ေမတၱာေတြ ေတြ႕ရမွာပါ။
ေရးသားသူ >> အမ်ိဳးသားစာေပဆုရ စာေရးဆရာႀကီး မင္းသူရိန္
Updated: ဒီစာသားေတြကို ေတြ႔ဖူးေနတာ ၾကာပါၿပီ ... ေရးသားသူအမည္ႏွင့္တကြ Blog တစ္ခုမွာ ေတြ႔တာနဲ႔ တင္လိုက္တာပါ။ စာသားေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေလးစားရတဲ့ ေရးသားသူ(သို႔)ဘာသာျပန္သူ အမည္ မွားေနတယ္ဆုိရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာသြားႏုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ အမွားေတြကိုေတာ့ မတင္ခ်င္ပါဘူး။ အမွန္သိတဲ့သူ ေျပာသြားေပးပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ကိုခ်မ္းၿမစိုး
http://cmsmdy.blogspot.com
မွကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္။
